Spacer po Lubece, stolicy niemieckiej Hanzy - część II

 

Szczęśliwi są ci, którzy mają marzenia i są gotowi zapłacić cenę,

która pozwoli je zrealizować.

(Leon J.Suenes)

Docieramy na wzgórze Piotra...  Tutaj znajduje się jeden z pięciu głównych kościołów na Starym Mieście,  kościół świętego Piotra (niem. St.Petri zu Lübeck)... Ta romańska świątynia, dawniej trójnawowa została zbudowana w latach 1227 - 1250... W XV i XVI wieku została rozbudowana i powstał pięcionawowy gotycki kościół...

Jak większość świątyń gotyckich, tak i ta charakteryzuje się smukłością i strzelistością... Posiada duże, ostrołukowe okna lecz brakuje im oryginalnych witraży... W wyniku nalotów alianckiego lotnictwa, w czasie II wojny światowej kościół doznał poważnych zniszczeń... Niestety, do obecnych czasów nie w pełni został odrestaurowany... Ponieważ nie posiada wyposażenia, nabożeństwa odprawiane są sporadycznie... Kościół wykorzystywany jest  głównie do wydarzeń kulturalnych oraz wystaw sztuki...

* Spacerem po Lubece - część I *

Posiłkowałam się zdjęciem z internetu aby zaprezentować oryginalność

i piękno Ratusza... 

* Ratusz w Lubece po północnej i wschodniej stronie Rynku *

Z każdym krokiem coraz bardziej zachwycałam się urokiem i zabytkami tego miasta... W samym sercu Starego Miasta znajduje się Ratusz... Jest to jeden z największych średniowiecznych ratuszów w Niemczech... Zbudowany w 1225 lub 1226 roku... Jest też jedną z najsłynniejszych budowli gotyckich z cegły... Usytuowany w północno-wschodnim narożniku rynku... Na szczególną uwagę zasługuje  imponująca fasada przypominająca  mi zamek z bajki... 

Wchodząc na Rathausmarkt przez chwilę zatrzymałam się przy mosiężnej mapie Lubeki...  Spojrzałam  na plac... Było tam bardzo tłoczno... Stały liczne food trucki, przyczepy z wszelkimi pysznościami na czele z przeróżnymi  wędlinami, wurstami (kiełbaskami), a wśród sałatek prym wiodła ziemniaczana... Dla tych, którzy nie mieli ochoty i chcieli odpocząć od mięsnych wyrobów, mieli do wyboru różne  wersje rybne... Były pyszne chrupiące bułki ze śledziem, łososiem,  krewetkami, pastami rybnymi, smażonym dorszem... Nie brakowało również przeróżnych potraw z grilla...

Obecny kształt Ratusza kształtowały mody i style architektoniczne... Zbudowano go z ciemnoczerwonych i czarnych cegieł, do których użyto nietypowych składników takich jak: popiół czy krew zwierząt...

Od strony Breite Straße znajduje się  główny budynek Ratusza, zbudowany z cegły klinkierowej... Na wysokości pierwszego piętra, wystaje ze ściany przepiękny renesansowy wykusz, który stanowi mocną plamę i ozdobę fasady... I chociaż jego powierzchnia użytkowa  jest niewielka, to zdecydowanie wyróżnia budynek Ratusza na tle innych budynków...

Wykusz został wykonany  w 1586 roku przez Tönniesa Eversa...  Zdobi go dwugłowy orzeł i biało-czerwona tarcza Hanzy... Po wejściu do holu zobaczyłam ogromne kolumny z glazurowanej cegły klinkierowej, sufit krzyżowo-żebrowy, wspaniałe posągi, przepiękną klatkę schodową, portale... Wszystko to co oglądały moje oczy,  miało ukazywać bogactwo miasta...

Miłośnicy kościołów gotyckich, do których się również zaliczam, znajdą w Lubece, kolejną niezwykłą gotycką perełką Marienkirche zu Lübeck... Budowa Kościoła Mariackiego trwała 100 lat... Został zbudowany z surowej czerwonej cegły w 1350 roku, na miejscu wcześniejszego kościoła  romańskiego... Marienkirche jest trójnawową bazyliką... Posiada 18 kaplic, z których część została ufundowana przez mieszczańskie i kupieckie rodziny lubeckie...

Warto wspomnieć, że Kościół Mariacki wielokrotnie wymieniany w powieści Buddenbrookowie, czytamy o nim już na pierwszych stronach opowieści... Był głównym kościołem lubeckiego mieszczaństwa... Jego wielkie rozmiary i wysokie strzeliste iglice były symbolem potęgi kupieckiego miasta...

Z kościołem Mariackim związana jest interesująca legenda... Wg niej już na początku budowy  pojawił się diabeł... Zaciekawiły go  ogromne kamienie... Obywatele Lubeki poinformowali go, że będą użyte do budowy karczmy...  Diabeł ucieszył się... Po ukończeniu budowy zorientował się, że mieszkańcy go okłamali i chciał w kościół rzucić wielkim głazem aby go zniszczyć... Obywatele Lubeki odwiedli go od tego zamiaru i postanowili wybudować karczmę obok kościoła... Diabeł cisnął kamień w to miejsce na którym teraz siedzi...

Od strony kościoła Mariackiego wzdłuż budynku Kancelarii siedziby notariuszy i urzędników rady (Kanzleigebäude) biegną 50 - metrowe podcienia... Niegdyś mieściły się tutaj sklepy i warsztaty rzemieślnicze... Obecnie możemy  zobaczyć prace lubeckich artystów...

Z kościoła Mariackiego to tylko jeden krok  na Mengstraße 4 gdzie mieści się  słynna na całym świecie kamienica znana  jako Buddenbrookhaus... Budynek czterokondygnacyjny powstał w XVI wieku...  Nad portalem umieszczono łacińską inskrypcję Dominus Providebit (Pan zapewni) oraz datę 1758 rok świadczącą o przebudowie budynku... Białą, barokową fasadę zdobią poniżej szczytu figury symbolizujące  "Czas" po lewej stronie oraz "Dobrobyt" po prawej... 

Dom  dziadków Tomasza Manna był literackim wzorem dla jego powieści  Buddenbrookowie, która została wydana w 1901 roku... I chociaż w powieści  Tomasza Manna nie pada ani razu słowo Lubeka, to przez nazwy ulic i opisy miejsc, wiemy, że to ona... I właśnie to miasto jest jednym z głównych bohaterów tego wspaniałego dzieła, za które pisarz otrzymał w 1929 roku literacką Nagrodę Nobla...

* Źródło *

Przypuszczam, że wiele osób oglądało epicką ekranizację słynnej powieści i nacieszyło oczy przepięknymi wnętrzami zamożnego mieszczańskiego domu, wspaniałymi strojami bohaterów...

Lubeka, rok 1840... Zajmujący się handlem Buddenbrookowie są jedną z najznamienitszych rodzin w mieście... Na czele dynastii stoi Johann "Jean" Buddenbrook... Jego dumą są dwaj synowie: Thomas i Christian oraz córka Antonine "Tony"... Świat Buddenbrooków wydaje się doskonały, bezpieczny, a szczęście trwałe...

Polecam powieść i film Buddenbrookowie...

Tomasz Buddenbrook szedł przez Mengstrasse w kierunku  "Fünfhausen". Chciał uniknąć drogi przez Breitensstrasse, gdyż spotykało się tam tylu znajomych, że trzeba było bez przerwy zdejmować kapelusz. Zgłębiwszy ręce w kieszeniach swego ciemnoszarego palta, szedł zatopiony w rozmyślaniach, a zmarznięty, twardy lśniący śnieg skrzypiał mu pod nogami. Wędrował własną drogą, o której nikt nie wiedział... Niebo było jasne, błękitne i zimne, a powietrze, świeże, ostre i surowe; bezwietrzna, przejrzysta pogoda, pięć stopni mrozu - piękny dzień lutowy.

Tomasz zszedł z "Fünfhausen", przeciął  Bäckergrube i przez wąską przecznicę doszedł do Fischergrube. Uliczką tą, równoległą do Mengstrasse, również opadającą w dół aż do rzeki, szedł przez pewien czas, aż wreszcie zatrzymał się przed niskim domkiem; była to mała kawiarenka o wysokich drzwiczkach i skromnej wystawie, na której stało parę doniczek z cebulkowymi roślinami.

(Buddenbrookowie  - Tomasz Mann)

Weszliśmy w  Breite Straße, naszą uwagę przykuła ciekawa fontanna Der goldene Sod... Powstała w miejscu  jednej z wielu wykopanych studni, które dostarczały mieszkańcom wodę... Fontanna  jest pracą Johannesa Michlera... Rzeźba z granitu powstała w 1991 roku...

Idąc wzdłuż ulicy od razu rzucają się w oczy doskonale zachowane i idealnie utrzymane kamieniczki gotyckie i renesansowe... Fasady, a zwłaszcza ich szczyty, są bardzo ozdobne, a portale i obrzeża okienne są bardzo urozmaicone... 

Na tej ulicy chciałam też zobaczyć XVI -wieczny budynek dawnej  Gildii Żeglarzy (czyli, jak kto woli Szyprów), w którym od 150 lat mieści się restauracja... W budynku możemy poobserwować liczne modele starych żaglowców, które zwisają od sufitu, a na ścianach oglądnąć obrazy przedstawiające fragmenty z Biblii... Stowarzyszenie marynarzy mieściło się tutaj od 1401 roku jednak  na mocy prawa handlowego został rozwiązany w 1866 roku...

Na północy Starego Miasta znajduje się  dzielnica i imponujący plac Koberg... Jest to drugi co do wielkości plac targowy w Lubece... Kiedy tutaj dotarłam poczułam się jak w raju... Zimą organizowane są tutaj Jarmarki adwentowe a latem zamienia się we wspaniały kwitnący ogród... Na całym placu ustawiono ponad 150 podwyższonych skrzyń, w których posadzono sezonowe kwiaty... Te piękne kwiaty cieszą oko nie tylko mieszkańców Lubeki ale i turystów...

W dzielnicy Koberg znajduje się jedna z najstarszych placówek socjalnych na świecie - Szpital św. Ducha... Obiekt zbudowany w 1286 roku i jest znamienitym przykładem północnoniemieckiej gotyckiej architektury ceglanej...

Lubeka uznawana jest za stolicę marcepanu, chociaż ten przysmak nie został tutaj wynaleziony... Skąd pochodzi? Prawdopodobnie z Bliskiego Wschodu... Do Europy trafił z krajów arabskich... Najważniejszym składnikiem marcepanu są aromatyczne migdały o doskonałej jakości i cukier...W 1806 roku cukiernik Jochan Georg Niederegger założył w Lubece pierwszą fabrykę marcepanu... W samym środku Starego Miasta naprzeciw ratusza znajduje się Cafe Niederegger, która jest  symbolem Lubeki... Oprócz słynnego marcepanu można tutaj kupić nugaty z orzechami lasowymi, praliny, czekolady rozpływające się w ustach, masę marcepanową, przeróżne wypieki z marcepanem, owoce Martorana... W kawiarni można wypić przepyszną kawę i zjeść smakowity deser...

Na drugim piętrze Cafe Niederegger znajduje się  Muzeum Marcepanu Niederegger... W porównaniu z * Muzeum marcepanu w Szentendre *, to jest niewielkie... Niewątpliwie  atrakcją Niederegger, jest dwanaście osobistości naturalnej wielkości... Wśród postaci jest: Thomas Mann, arabski podróżnik, Wolfgann Joop, Edyta Stein, cesarz Karol IV... Muzeum można zwiedzać bezpłatnie i czynne jest od godz. 9 - 19... Powoli kończę zwiedzanie... Lubeka spełniła moje oczekiwania i spodobała mi się... Ten post o Lubece pragnę zakończyć fragmentem z Buddenbrooków:

Szczęście i powodzenie tkwią w nas samych. Musimy je trzymać: mocno i głęboko, skoro tylko wewnątrz nas zaczyna się coś rozluźniać, opuszczać, męczyć, natychmiast wszystko dookoła nas popuszcza wodze, opiera się nam buntuje, uchyla się od naszych wpływów... Jedno wypływa z drugiego, porażka następuje po porażce i wszystko skończone.

(Thomas Mann)

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...