Oto jest miłość:
dwoje ludzi spotyka się przypadkiem, a okazuje się,
że czekali na siebie całe życie.
(Vitor de Lima Bareto)
Rano zaraz po przebudzeniu, zastanowiłam się gdzie by tu dzisiaj się wyruszyć? Gdy wstałam i spojrzałam przez okno, moim oczom ukazał się krajobraz zimowy... Niebo było pochmurne, szare a ostry wiatr północny wirował płatkami śniegu... Prysł czar o pięknym, słonecznym, wiosennym dniu...
Kiedy się czegoś pragnie, wtedy cały wszechświat sprzysięga się, byśmy mogli spełnić swoje marzenie - powiedział Alchemik do Starego Króla Salema w książce Paulo Coelho... I to jest prawda... Każdy z nas ma marzenia... Każdy inne, własne... Widziałam Opérę Garnier w Paryżu i Teatro alla Scala w Mediolanie... Chciałam spełnić jedno z moich marzeń i zobaczyć na własne oczy wnętrza Opery Wiedeńskiej.., Dwa razy się przymierzałam... Jednak miałam pecha, bowiem są dni kiedy odbywają się próby chóru, baletu, orkiestry i wtedy opera zamknięta jest dla turystów... Tym razem szczęście się do mnie uśmiechnęło...
Położona przy Ringstraße - wielkim historycznym bulwarze miasta znajduje się Wiedeńska Opera Państwowa... Jest jednym z najpiękniejszych i największych teatrów świata... Gościła wielu najważniejszych kompozytorów, dyrygentów, solistów i tancerzy... Spektakle operowe i baletowe przed pandemią odbywały się co najmniej 300 razy w roku...
Opera dworska miała stać się pierwszym, najwspanialszym budynkiem na nowo powstającej Ringstraße... Budowa rozpoczęła się w 1863 roku i trwała sześć lat... Jej twórcami byli August von Siccardsburg i Edward von der Nüll... Budowla okazała się ciężka, neorenesansowa konstrukcja nie spodobała się nie tylko Wiedeńczykom ale i samemu cesarzowi, który nie szczędził słów krytyki...
Budowa Ringstraße podniosła poziom ulicy o jeden metr i tym samym zmieniły się proporcje budowli... Wiedeńczycy nazwali operę "zatopioną skrzynią"... Negatywne opinie bezustannie docierały do architektów budowli... Ten wspaniały gmach został przyćmiony śmiercią obu architektów... Edward von der Nüll powiesił się na drzwiach swojego gabinety w 1868 roku... Jego żona wówczas była w ósmym miesiącu ciąży... Niecałe dziesięć tygodni później, August von Siccardsburg zmarł na atak serca...
Uroczyste otwarcie Opery Wiedeńskiej nastąpiło 25 maja 1869 roku... Uświetniło je przedstawienie "Don Giovanni" Wolfganga Amadeusza Mozarta... Architektura Opery nadal budziła wiele kontrowersji, to jednak z czasem stała się ulubionym miejscem Wiedeńczyków...
Na rogu Opernring znajduje się wejście dla zwiedzających... Bilety kupujemy (9 euro) w kasach znajdujących się bezpośrednio w arkadach na Herbert von Karajan Platz... Zwiedzanie odbywa się tylko z przewodnikiem i trwa około 40 minut... W ogromnej hali wejściowej ludzi było mnóstwo... Każdy stawał przy znaku: Deutsch, Italiano, English... Przewodnicy podzielili nas na grupy i każdą poprowadzili w innym kierunku...
Wchodzimy na Wielką Klatkę Schodową, która ozdobiona jest malowidłami - alegoriami opery i baletu... Klatka schodowa wykonana jest z marmuru i prowadzi na pierwsze piętro... Ozdabiają ją figury siedmiu sztuk wyzwolonych dłuta Josefa Gassera... Te sztuki to: gramatyka, logika, retoryka, geometria, arytmetyka, astronomia, muzyka... Posągi wykonane są z marmuru karraryjskiego...
Pożary w teatrach w XIX wieku z powodu oświetlenia gazowego lub otwartego ognia nasilały się... Ognioodporność w Operze Wiedeńskiej zapewniają trzy żelazne kurtyny: główna, oddzielająca scenę od widowni, oraz dwie kolejne, które zabezpieczają przed ogniem scenę boczną i tylną... Tutejsza kurtyna główna przedstawia sceny z mitu o Orfeuszu i Eurydyce... Obraz został namalowany w ciągu czterech miesięcy przez austriackiego artystę Rudolfa Hermana Eisenmengera na powierzchni 170 m²...
Kanał orkiestrowy może pomieścić 110 muzyków... Przed II wojną światową opera dysponowała 2881 miejscami... Obecnie ze względu na przepisy budowlane i przeciwpożarowe liczba miejsc wynosi 2284, z czego 567 to miejsca stojące... Kiedyś sufit zdobił przepiękny, kryształowy żyrandol... Zastąpiono go pierścieniem oświetleniowym z kryształowego szkła... W pierścieniu zamontowano 1100 żarówek oświetleniowych, sama konstrukcja ma średnicę 7 metrów...
Przychodząc do opery czy teatru na spektakl rzadko zastanawiamy się co dzieje się za kulisami i jak tam wyglądają urządzenia i skąd się biorą wszystkie rzeczy, które oglądamy na scenie... To co znajduje się za sceną to tzw. kieszeń tylna...Wyglądem przypomina halę fabryczną z tysiącami metrów stalowych lin, przeróżnych dźwigni... Kieszeń służy nie tylko do przygotowania w niej dekoracji, ale często jest również wykorzystywana do pogłębienia pola gry scenicznej... Kieszeń wyposażona jest w przeróżne urządzenia mechaniczne, zapadnie, wózki sceniczne, urządzenia oświetleniowe, elektroakustyczne, systemy sztangietów do podwieszania dekoracji...
Przewodnik prowadzi nas do ogromnej, bardzo eleganckiej Sali Mahlera, która jeszcze do niedawna nazywana była Salą Gobelinową... Kim był Gustaw Mahler? był austriackim kompozytorem i dyrygentem doby neoromantyzmu... Przez dziesięć lat był pierwszym dyrygentem opery wiedeńskiej... Sala została zaprojektowana przez jego bratanka... Wspaniałe kryształowe żyrandole przykuwają naszą uwagę... Są zapalone i dzięki temu wnętrze spowija złotawy półmrok... W Sali znajduje się fortepian, obraz oraz popiersie Gustawa Mahlera... Tutaj odbywają się kameralne koncerty Filharmoników Wiedeńskich, które cieszą się ogromną popularnością u miłośników muzyki...
Austriacy mówią, że jeżeli ktoś był w Wiedniu, ale nie był w Operze Wiedeńskiej, to właściwie nie widział miasta... Dziś Opera uznawana jest za jeden z najpiękniejszych budynków na świecie... Sezon operowy to 285 dni, w czasie których odbywa się co najmniej 60 przedstawień i jest to największy repertuar na świecie...
Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...
Serdecznie wszystkich pozdrawiam...
