Jeden marcowy dzień

Na dworze niby lato, niby jeszcze zima,

Jeszcze świat, jeszcze serce jak gdyby pod pleśnią,

Jeszcze pieśń wiośnianym nie wzdyma,

Ptak się jeszcze swobodną nie rozhulał pieśnią.

Pora wiośnie, i dawno! A skądże to dziwo,

Że tak źle się rozwija i pączek i trawa?

Leniwo biją pulsa, pieśń płynie  leniwo,

Jest wiosna, ale czegoś wiośnie nie dostawa.

I rzekł mi starzec: "O, wiosna już bliska,

Znam to, bo kopę wiosen miałem przed oczyma,

Lecz jeszcze, widzisz aspan, mgła zimowa ściska,

Póki grzmotu nie będzie, to i wiosny nie ma".

(W. Syrokomla)

Nastało przedwiośnie czyli okres roku na styku zimy i wiosny... Cudownie rozśpiewane poranki,  dni coraz dłuższe i jaśniejsze...  Niestety, u mnie pogoda nie dopisuje... Jest szaro, zimno, bezsłonecznie i nic nie zapowiada nadchodzącej wiosny... W ogrodzie kwiatów jak na lekarstwo, natomiast w domu są wszędzie, w każdym pomieszczeniu...

Zauważyłam, że moje sarny zaczynają powoli  zrzucać zimowe sukienki... Jeszcze trzymają się w stadzie, zwanym inaczej rudlem... Cieszę się nimi... Wiem, że niedługo kwiecień i rudel (stado) rozpadnie się... Dzieje się tak dlatego, że  ciężarna samica   oddali się się od stada, by znaleźć spokojne miejsce do powicia potomstwa... Nie jestem taka pewna czy tak się faktycznie stanie? Czy Basia odejdzie...Przecież na tej łące  20 maja  2016 powiła: Tosię i Kubusia... Dzisiaj pragnę pokazać jak pięknie prezentuje się Maciek ze swoim porożem i  z jaką dumą je nosi... Prawda, że wygląda niezwykle dostojnie?

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Życzę słonecznego, miłego tygodnia...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...