Monterosso, Stare Miasto

                                      

Tak naprawdę nie wiemy, co ciągnie człowieka w świat.

Ciekawość? Głód przeżyć? Potrzeba nieustannego dziwienia się?

Człowiek, który przestaje się dziwić jest wydrążony, ma wypalone serce.

W człowieku, który uważa, że wszystko już było i nic nie może go zdziwić,

umarło to, co najpiękniejsze - uroda życia.

~ Ryszard Kapuściński ~

Przypuszczam, że wiecie, jak bardzo lubię Italię...  Z największą przyjemnością wracam do tego kraju ze wspaniałą architekturą, malowniczymi krajobrazami, pysznymi lodami, uroczymi miasteczkami i tysiącem  wspaniałych rzeczy...  Na tym blogu,  bardzo chętnie  dzielę się tym, co widziałam...

Monterosso, które dzisiaj pragnę pokazać,  jest  jednym  z  pięciu  miasteczek  w  Cinque  Terre... Park  Narodowy  zajmuje  nabrzeżny  pas o  długości  15 km  i  3  km  szerokości... Jest  to  jedna  z   największych  czystych  stref   w  basenie  Morza  Śródziemnego... Wszystkie  miejscowości  w  Cinque  Terre   położone  są  na  skałach... Na  pobliskich  tarasach  rosną  drzewa  cytrusowe,  oliwkowe,  pinie,  agawy oraz winorośl... Monterosso  jest jednym z najpiękniejszych  miasteczek położonym nad dwoma zatoczkami w Cinque  Terre... Podzielone  na  dwie  części - na  nowoczesną   FEGINĘ   oraz antyczną,  ze średniowiecznym centrum...

Historia tego miejsca sięga 643 roku kiedy wśród gór  grupa rybaków znalazła schronienie przed barbarzyńskimi plemionami Longobardów... W kolejnych wiekach zbudowano silny system obronny...  W XVI wieku wzniesiono warowny zamek... Niestety, dosyć mocno zniszczony przez Genueńczyków... Nowoczesną Feginę i Stare Miasto dzieli góra San Cristoforo,  są  z sobą połączone tunelem przeznaczonym dla pieszych... W historycznym centrum jest niewielki plac - Piazza Garibaldi z ratuszem, gotyckim kościołem p.w. Jana Chrzciciela z 1208 roku, dzwonnicą San Giovanni i pomnikiem bojownika o zjednoczenie Włoch... Na tym niewielkim ryneczku, w cieniu ogromnych, pachnących oleandrów, na ławeczkach przysiedli starsi mieszkańcy... Prowadzą pogawędki,  panowie zajęci  są bocce, tradycyjną grą w kulki...

Miasteczko jest śliczne... Panuje tutaj bardzo miła, prawie rodzinna atmosfera... Wysokie domy w pastelowych kolorach, niebywale wąskie, kręte uliczki, które  pną się w górę przyciągają moją uwagę... W niewielkich ogródkach dojrzewają pomidory, z drzew cytrusowych zwisają dorodne, przesycone słońcem cytryny... Są tutaj  prześliczne zaułki z bardzo stromymi schodami, maleńkie bistra, kafejki, restauracyjki...W powietrzu unosi się zapach pieczonej pizzy i świeżo parzonej kawy...

Spacerując uliczkami zawsze spoglądam na wystawione doniczki i donice... Rosną w nich pachnące zioła, kwiaty... Zastanawiam się jak one świetnie sobie radzą w takim upale... Spaceruję uliczkami  chłonąc atmosferę tego malowniczego miejsca... Staram się zapamiętać jak najdrobniejszy szczegół, jak najwięcej obrazów, detali tak, aby nigdy nie zniknęły z mojej pamięci... Nie mam pojęcia czy jeszcze kiedyś tutaj wrócę...