Rejs z Palermo do Neapolu

Każda podróż ma swoje zalety.

Kiedy odwiedzasz lepiej rozwinięte kraje,

możesz dowiedzieć się jak poprawić swój własny.

A kiedy los zaprowadzi Cię do biedniejszych,

nauczysz się go doceniać.

(Samuel  Johnson)

Przez dwa dni podziwialiśmy Palermo, miasto tysiąca twarzy, eklektyczne, głośne, bardzo eleganckie... Z jego architektonicznym pięknem, tradycjami, ludźmi, przyciąga i oczarowuje nie tylko mnie ale i ludzi z całego świata... 

Mając jeszcze dwa dni do odlotu, postanawiamy pojechać do Neapolu... Pociąg czy prom, tylko przez chwilę zastanawiamy się nad wyborem transportu... Po intensywnym zwiedzaniu miasta,  i poznaniu kolejnych jego uroków,  przy wysokiej temperaturze warto jednak odetchnąć na promie... Tym bardziej, że ceny i rozkłady jazdy są bardzo porównywalne... Jesteśmy zdecydowani na kabinę, nie wchodzą w rachubę rozkładane siedzenia (pullmany)...

Przed godziną osiemnastą jesteśmy na nabrzeżu portowym,  ponieważ jest przed sezonem nie ma problemu wykupieniem kabiny... Będziemy płynąc Tirrenią di Navigazione... Wchodzimy na prom, w recepcji dostajemy numer kabiny... Zostawiamy nasze podręczne bagaże i idziemy coś zjeść w barze...  Okazuje się, że wszyscy są potwornie głodni i trzeba stać w długiej kolejce... Wycofujemy się... 

Idziemy na pokład aby zrobić wieczorne zdjęcia... O tej porze jest jeszcze bardzo gorąco, około 30°C... Niespiesznie kierujemy się  do klimatyzowanej kabiny... Robimy sobie kolację, mamy ze sobą  bułki, pomidory, serki topione, polskie kabanosy i butelkę soku pomarańczowego... Punktualnie o dwudziestej, prom wypływa... Spoglądam przez okno na Palermo budzące się do życia nocnego... Biorę prysznic i ze zmęczenia padam na koję...

Noc minęła o wiele za szybko...  Około piątej rano zaczynało świtać... Powoli wstawało słońce, dzień budził się do życia... Niebo z każdą chwilą przybierało barwy żółte jak na obrazach Wiliama Turnera... 

Na horyzoncie zaczyna majaczyć wyspa  Capri... Wstaliśmy wcześniej by podziwiać wschód słońca nad Wezuwiuszem...  Na morzu  co chwilę przepływały jakieś  statki transportowe, promy... Trasa była dosyć ruchliwa... Zafascynowani  wstającym dniem, opuściliśmy kabinę i wyszliśmy na pokład...  Morze było spokojne, niemal idealna tafla wody... W powietrzu unosił się delikatny zapach słonej wody...  Zalegającą ciszę wypełniały jazgocące mewy i odgłosy płynących  gdzieś daleko statków...

Wezuwiusz był coraz bliżej...  Jest jednym z największych symboli Kampanii, Zatoki Neapolitańskiej,  który wznosi się na wysokość 1281 m n.p.m. dziś kojarzony jest z wielkiego wybuchu w 79 roku, podczas którego zniszczył antyczne miasta: Pompeje i Herkulanum...

U jego stóp  rozciąga się potężna aglomeracja Neapolu licząca 5 milionów mieszkańców... W dali widoczne jest wzgórze  Vomero i zamek Sant'Elmo... Z każdą minutą podziwiałam piękno starówki, dachy kamienic i kopuły kościołów...

Zbliżamy się do portu, który jest drugim co do wielkości portem przeładunkowym w kraju... Nasz prom powoli przybija do nabrzeża... Jest 6, 30 rano, jeszcze tylko musimy oddać bagaż do przechowali i wyruszamy zwiedzać miasto, wcześniej wypić espresso i zjeść cieplutkie cornetto (rogalik)...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...