Monastyr Matki Boskiej Królowej Wszechświata w Mistrze - Grecja

Ilekroć trudno nam będzie przebaczyć,

pomyślmy, czy byłoby dla nas korzystne,

jeśliby wszyscy byli nieubłagani.

( Seneka Starszy)

   

W południowo-wschodniej części Peloponezu znajduje się kraina historyczna zwana Lakonią... Niemal całe jej terytorium zajmują obszary górzyste... Przebiega tędy pasmo wysokich gór Tajget... Właśnie za ich sprawą tutejsze krajobrazy tworzą widoki zapierające dech w piersiach... Do stromych zboczy Tajgetu przytuliła się Mistra z majestatycznymi ruinami  bizantyjskiego miasta...

Cały  zabytkowy  kompleks   składa  się  z  trzech  części:  Kastro (zamku),  Górnego  i  Dolnego Miasta...  Jedno wejście na teren Mistry znajduje się u stóp Dolnego Miasta, a drugie u szczytu wzgórza, przy zamku... W 1989 roku zabytkowy zespół architektoniczny Mistry został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO...

Już  na  samym  początku  pragnę  przybliżyć   trochę  historii  związanej  z  Mistrą...  W 1249 roku do Lakonii przybył książę Gotfryd de Villehardouin... Był uczestnikiem niechlubnej i strasznej w skutkach IV Wyprawy Krzyżowej, którą zorganizowali Wenecjanie... Oni doskonale wiedzieli jakie niezmierzone skarby posiada Bizancjum... Wyprawa doprowadziła do zniszczenia Konstantynopola i rozproszenia wszystkich skarbów przeszłości, które Bizancjum gromadziło... Krucjata okazała się największą w dziejach  zbrodnią  przeciwko ludzkości...  Grabiono nie tylko złoto ale i ogromne rzeźby...

Zachwycamy się Wenecją ale wystarczy spojrzeć na bazylikę św. Marka... Nie tylko moją uwagę  przyciągają "Rumaki Lizypa"czyli słynna kwadryga koni nad wejściem (to jest kopia, oryginał znajduje się w muzeum) las kolumn i wyposażenie wnętrza...  Wzbogaceni krzyżowcy rozjechali się po Europie...  Gotfryd de Villehardouin na szczycie wzgórza zbudował zamek, który miał strzec jego posiadłości... Na stromym zboczu stożkowatej góry  powstaje miasto Mistra...  Jej nazwa pochodzi  od zniekształconego słowa "mezithras", które oznacza naczynie do produkcji sera... Po pogromie Konstantynopola powstają niezależne małe państewka, które stają się ogniskami oporu przeciw łacinnikom... Wkrótce Mistra na dwa stulecia dostaje się pod władzę Bizancjum a Gotfryd zostaje uwięziony... Za darowanie życia zgadza się na przejęcie jego posiadłości...

Miasto stało się kulturalnym i intelektualnym centrum bizantyjskiego świata... Liczba mieszkańców przekroczyła 20 tysięcy...  Od XV  do końca XVII wieku miasto znajdowało się w rękach tureckich... Na krótko zapanowali tutaj Wenecjanie... Upadek Mistry nastąpił wraz kolejnym pojawieniem się Turków... Dwa groźne pożary dokonały spustoszeń... Dzieła zniszczenia  dopełniło Powstanie Greckie i  likwidacja bastionu hitlerowskiego w 1944 roku... Prace ratujące Mistrę rozpoczęto dopiero w II połowie XX wieku...

W Mistrze przeżywała też rozkwit bizantyjska architektura; powstał wspaniały Pałac Despotów, liczne domy,  klasztory, kościoły zwieńczone kopułami i ozdobione przepięknymi freskami... Do zobaczenia jest całkiem sporo, a zwiedzanie trwa kilka godzin, nie tylko ze względu na powierzchnię jaką zajmuje bizantyjskie miasto ale też dużą różnicę wysokości poszczególnych jego części...  Tutaj mogłam zobaczyć nietypowe zorientowanie kościołów na linii północ zachód - południowy wschód wynikające z położenia miasta na stromym zboczu...

Dolnym wejściem wchodzimy na teren bizantyjskiego  miasta... Cały czas w górę, niespiesznie wędrujemy krętymi uliczkami wymarłej Mistry... Stok wzgórza tonie w zieleni, rośnie niezliczona ilość dzikich  kwiatów, zachwycających kolorami i różnorodnością... Krzewy, drzewa i inne rośliny czerpią witalne siły z promieni słonecznych greckiego słońca przez cały rok... Idę powoli zauroczona widokami i pięknej otaczającej przyrody... Przy wąskich, kamiennych  uliczkach po których  poruszamy się, stoją szkielety dawnych budowli...

Atmosfera tego średniowiecznego miasta jest niesamowita... Turystów niewielu, więc można samemu w spokoju kontemplować zabytki oraz piękno natury... W końcu wyłania się czterokondygnacyjna  wieża dzwonnicza i pięć kopuł kościoła symbolizujące niebo, Boga, świętych i świat anielski... Wg mnie to najpiękniejsza świątynia w całej Mistrze... Zachowuje doskonale proporcje między elementami bizantyjskimi i gotyckimi...

Bardzo pięknie prezentuje się kościół klasztorny Pantánassa (Matki Boskiej Królowej Wszechświata), który jako jedyny przetrwał w stanie prawie nie naruszonym... Jako ostatni, został zbudowany w 1428 roku na skraju urwiska, na wysokości 450 m n.p.m. W tym prześlicznym, wypielęgnowanym, małym monastyrze mieszka sześć mniszek...

We wewnątrz podziwiam wspaniałe  freski pochodzące z 1430 roku... W nawie południowo-wschodniej jest Wjazd do Jerozolimy, a po drugiej stronie Zstąpienie do piekieł. Malowidła przedstawiają:  Zwiastowanie, Narodziny Chrystusa, Wskrzeszenie Łazarza... Te najpiękniejsze freski niestety, znajdują się najwyżej...

Jeszcze tylko ostatnie spojrzenie na monastyr Pantánassa, zwierzęta, których tutaj jest sporo i  zieloną dolinę rzeki  Eurotas... Czas ruszać dalej...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Życzę miłego weekendu i szczęśliwego tygodnia... 

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...