Lourdes, magiczne miejsce... Francja

Lubię żyć marzeniami, lubię je mieć... Dzięki nim moje życie jest takie kolorowe... Możliwość  ich  spełnienia  sprawia, że  moje życie jest też fascynujące...  Wierzę w przeznaczenie i wierzę, że Bóg mi pomaga... Wyznaję zasadę "Carpe Diem"... Cieszę się każdą chwilą i każdym dniem swojego życia...  A gdy moje marzenie się ziści, to jestem przeszczęśliwa... 

Jest takie magiczne miejsce o którym marzyłam od dosyć dawna... Dosłownie śniłam by je poznać... Wierzyłam, że znajdę tu ciszę, spokój i, że moja wiara przez doznane przeżycia  jeszcze bardziej się umocni...

Ukryte wśród morza zieleni i pierwszych wzniesień pirenejskiego przedgórza, nad rzeką Gave, leży Lourdes... Zastanawiałam się jak odbiorę pobyt w tym miejscu, jakie będą moje przeżycia? Czy jarmarczność, tandeta sprzedawanych dewocjonaliów nie zniszczy moich wyobrażeń?

Historia  Lourdes  sięga  czasów  Karola  Wielkiego...  Według  legendy  wracając  z Hiszpanii, postanowił zdobyć Fortecę opanowaną przez Saracenów... Liczył, że Maurowie poddadzą się na wskutek wyczerpania zapasów... Czas mijał a twierdza była niezdobyta... Pewnego razu nad murami warowni przelatywał orzeł  i upuścił wielkiego pstrąga, którego miał w dziobie... Mirat, dowódca Saracenów, rzucił rybę żołnierzom Karola by ci sądzili, że w twierdzy są duże zapasy jedzenia...  Legenda bardzo podobna do tej z Carcassonne... Karol Wielki zaprzestał  oblężenia...  Mirat,  w  końcu  poddał  się  Karolowi,  został  ochrzczony  i przyjął imię Lorus, od którego miasto miało zostać nazwane Lourdes...

W połowie XIX wieku, gdy Francja, a za nią cała Europa walczyła  z wiarą twierdząc, że jest wymysłem i przesądem, Matka Boża ukazała się na prowincji prostej dziewczynie... Jest początek 1858 roku... Miasteczko w Wysokich Pirenejach jest mało komu znaną górską osadą...  Lourdes liczy niewiele ponad  4 tysiące mieszkańców... Połowa z nich uważana jest za ubogich... W takiej bardzo biednej rodzinie mieszka Bernadeta... Nie umie pisać ani czytać... Wiadomości z religii ma bardzo skąpe... 11 lutego przed południem w nędznej norze, w której mieszkała zabrakło drzewa... Wraz z młodszą siostrą i koleżanką udały się w pobliże kanału, który wpada do rzeki Gavy... Musiały przejść przez strumyk, który przepływał obok groty... I wtedy Bernadeta usłyszała szum i zobaczyła Panią ubraną na biało...

Lourdes. dzień był szary i pochmurny...  Kiedy wjechaliśmy w miasto, byłam zaskoczona ilością hoteli... Ile jest  ich tutaj,  trudno zliczyć... Większość uliczek jest bardzo wąskich, pnących się pod górę a potem opadających stromo w dół... Samochody z tego powodu, muszą zostać na ogólnym parkingu... Hotele mają przepiękne i pobożne nazwy: Lisieux, Świętego Franciszka, Tabor, Świętego Krzyża... W wielu miejscach przy chodnikach są windy, którymi można zjechać górnego na niższy poziom... Wszystkie hotele dostosowane są do przyjęcia osób niepełnosprawnych... Wszędzie mnóstwo zieleni i kwiatów... W pierwszym dniu pogoda nie dopisuje... Wprawdzie nie pada ale jest pod chmurką... W drugim dniu pojawia się słońce.... Niemal w całej Francji było bardzo upalnie, tutaj z Pirenejów przenikały  bardzo zimne wiatry... Wieją z siedmiu leżących wysoko w górach dolin Lavedanu... Lourdes jest miejscem chorych... Wielu z nich przyjeżdża z najdalszych zakątków świata, gorąco wierząc, że Maryja ich uzdrowi...

Lourdes, to miejsce wyjątkowe... Tutaj, na każdym kroku spotykamy wielu wolontariuszy... Są to ludzie młodzi i starsi... Pochodzą z różnych krajów... Przyjeżdżają by pomagać pielgrzymom... Zawsze z uśmiechem na twarzy nawet przy wykonywaniu najbardziej niewdzięcznej czy ciężkiej pracy... Są pełni poświęceń... Jestem zaskoczona tym co widzę, tłumy, tłumy ludzi podążających w jednym kierunku... Ta fala porywa i nas... Teraz widzę! To Grota Masabielska... Tłok i gwar...klękam... Niestety, nie potrafię się skupić na modlitwie...  Tak bardzo pragnę skupienia by móc modlić się do Maryi... Moje oczy wpatrzone są w figurę, moje myśli są jednak rozwichrzone... Dziwne, ale nie potrafię odizolować się od tego szumu, gwaru, ochów, achów... Może to zbyt duże emocje, oczekiwania u mnie zadziałały? Tyle Jej miałam powiedzieć,  o tak wiele miałam Ją prosić... Nie wiem jak długo klęczałam... Zrozumiałam, że to nie jest ten moment... ustąpiłam miejsce  innej osobie...

Poszliśmy na długi spacer wzdłuż rzeki... Jej szum był relaksujący... I po godzinie, może dwóch, wróciłam do Maryi z radością w sercu... Moja wiara spotęgowała się... Uwierzyłam w to co tutaj się wydarzyło... Zrozumiałam jak przyjąć Jej miłość... Z radością czekałam na wieczorną procesję, która z pochodniami wyrusza sprzed Groty o godzinie 20,45. Śpiewy rozpoczyna "Salve Regina", a echo roznosi ją po wszystkich zakątkach Lourdes... Tysiące pielgrzymów, idących, jadących na wózkach przeszło od Groty poprzez Esplanadę , a figura została ustawiona na Placu Bazyliki Różańcowej...

Minął pierwszy dzień, dzień pełen przeżyć i wrażań...  Rano o 6 godzinie Msza święta... Przyłączyliśmy się do pielgrzymów z Polski...  Kiedy szliśmy było ciemno i bardzo zimno... W hotelu od 7 wydawano śniadania... A potem poszliśmy na Plac, gdzie stoi 2,5 metrowy posąg Najświętszej Marii Panny Ukoronowanej...  Posąg jest z brązu, umieszczony na postumencie z kamienia pirenejskiego i otoczony białymi różami... To miejsce jest drogie milionom pielgrzymów... Tutaj przychodzą modlą się do Najświętszej Marii Panny Ukoronowanej i składają bukiety świeżych kwiatów... Nie mogło zabraknąć wody ze źródła, po którą każdy przychodzi... I zakup pamiątek jest jakby obowiązkowy... Kupiłam kilka świeć aby po powrocie zapalić na grobach naszych bliskich... Wyjeżdżamy po południu... Kilkadziesiąt kilometrów od Lourdes, wysoko w górach położony jest nasz kolejny hotel...

Lourdes, jest magicznym miejscem...  Całkowicie innym niż niezapomniane, ukochane przez mnie La Salette, które ukryte jest wśród  wysokich, alpejskich gór.... Tam było cicho, spokojnie... Natomiast w Lourdes cały czas towarzyszą nam tłumy... Widząc to, zrozumiałam jak silna jest wiara w cudowną moc uzdrowienia... W tym miejscu, wielu z nich doznaje łaski powrotu do zdrowia... I każdy z nas tutaj przybywających zapala świecę i mocno wierzy, że prośby, życzenia i westchnienia zostaną wysłuchane...