Spacer uliczkami Neapolu

 

Senny Neapol na niebie miliony gwiazd

Księżyc dyskretnie odkrywa zza chmury swą twarz

I delikatnie

Drży gdzieś w zaułkach gitara

W taka noc własnie

Deszcz w Neapolu się zdarza

* Deszcz w Neapolu *

Zobaczyć Neapol i umrzeć - (Vedi Napoli e poi muori) to sławne powiedzenie za neapolitańczykami  powtórzył Goethe w swojej książce Podróż włoska... Czy faktycznie warto umrzeć? Jest to niewątpliwie miasto kontrastów zarówno chaotyczne jak i kulturalne, starożytne i nowoczesne, imponujące, a jednocześnie zrujnowane... Według mnie Neapol jest fascynującym  miastem wartym odwiedzenia... Jak już o tym doskonale wiecie, jestem wielbicielką dokładnego zwiedzania... Dzisiaj zabieram Was w miejsca gdzie bardzo sporadycznie zaglądają turyści, aby tam dotrzeć...

Szybko przechodzę obok zabytkowej Fontanny Neptuna  na Piazza del Municipio... Budowlom na Piazza dei Plebiscito też nie poświęcam więcej czasu... Nie zabiorę Was na wzgórze Vomero skąd roztacza się najwspanialsza panorama na Neapol i Wezuwiusza i kwitną zachwycające Jakarandy mimozolistne...

Dopiero w kolejnym poście z Neapolu dogłębnie zaprezentuję jedną z najstarszych bazylik w mieście, położoną w miejscu starożytnej greckiej agory i rzymskiego forum, Bazylikę San Lorenzo Maggiore... Ciekawostką tej świątyni jest całoroczna szopka bożonarodzeniowa... Tym razem też nie zabiorę Was do relaksującego Parco Virgiliano, ani do Gran Caffè Gambrinus najstarszej i zarazem najsłynniejszej neapolitańskiej kawiarni założonej w 1861 roku... Tutaj espresso i cornetto alla marmellada  (rogalik), smakuje wybornie i to jest  klasyczne włoskie  śniadanie...

Teraz zabieram Was do Dzielnic  Hiszpańskich  (Quartieri Spagnoli) gdzie można poznać autentyczną duszę Neapolu... Odwiedzając to niezwykle miejsce odniosłam wrażenie, że czas się tutaj zatrzymał...

Dzielnice Hiszpańskie Neapolu są jednym z najbardziej intrygujących miejsc, które powstały w XVI wieku kiedy to hiszpańska korona "podbiła" królestwo  neapolitańskie... Tutaj znajdowały się garnizony wojskowe wyznaczone do tłumienia ewentualnych powstań... Dzielnice stawały się niechlubnymi miejscami, rozkwitła prostytucja i przestępczość... Ponoć tutaj króluje neapolitańska odmiana mafii, camorra... Na przestrzeni lat osiedlała się tutaj napływowa ludność, powstawały wysokie kamienice cztero, pięciopiętrowe bez wind... Mieszkania na parterze maleńkie, ciasne bez okien, bardzo często z otwartymi drzwiami, prawdopodobnie dla wpuszczenia powietrza... Powstawały, bary, targi rybne, owocowo-warzywne, punkty rzemieślnicze, sklepy, wspaniałe kościoły i nawet linia metra...

Tutejszy labirynt rozpadających się uliczek może początkowo zniechęcać i mocno zaskoczyć... Spacerując wąskimi uliczkami widzimy niekończące się zaniedbane podwórka, zaułki, wszechobecny brud, odrapane mury kamienic i kościołów...

Podążyłam w kierunku Piazzetta Nilo aby zobaczyć Pomnik Boga Nilu... W sercu grecko-rzymskiego Neapolu znajduje się również kościół Sant'Angelo a Nilo...  Świątynia zbudowana w 1385 roku a następnie przebudowana w stylu barokowym w 1709 roku... W Neapolu  jest mnóstwo  kościołów z odpadającym, odrapanym tynkiem, pomalowanych sprayem toteż nie zaskoczył mnie widok  tej fasady... Nikt nie zwracał uwagi na pojemniki ze śmieciami, na hałaśliwe krzyki ulicznych sprzedawców, dźwięki instrumentów i śpiewy muzyków, które bez problemu docierały do wnętrza kościoła... A kiedy weszłam do środka, oniemiałam z wrażenia...  Zachwyciło mnie   wnętrze tej barokowej, jednonawowej świątyni... W ołtarzu możemy zobaczyć wspaniały obraz przypisany Marco da Siena, przedstawiający świętego Michała ścigającego Lucyfera...

Na początku Via Nilo znajduje się Pomnik Boga Nilu (Statua del Nilo dio) marmurowy pomnik pochodzący z II - III w n.e. i przedstawiający boga Nilu z rogiem obfitości zdobiony kwiatami i owocami... Jego lewa ręka spoczywa na małym Sfinksie... Według greckich mitów bóg Nilu jest jednym ze 100 dzieci Oceanu i Tetydy... Rzeźba została znaleziona w czasie rozbiórki klasztoru Donnaromita... Neapol zawsze był miastem kosmopolitycznym... Wśród wielu narodów, są także Egipcjanie... W II wieku naszej ery kiedy powstał pomnik starożytne miasto Neapol zamieszkiwane było przez kupców z Aleksandrii... 

W dzielnicy Hiszpańskiej niemal każde podwórko przypomina komin... Są wąskie, wysokie bardzo zaniedbane...  Prawie w każdym podwórku możemy zobaczyć kapliczki z Madonną i wizerunkami świętych a w dwóch była też terakotowa głowa konia... Taką samą głowę widziałam na stacji metra... A oryginał z brązu w  Narodowym Muzeum Archeologicznym w Neapolu... Głowa konia - Donatello to godło Neapolu...

Idąc dalej, skręciłam w Via San Gregorio Armeno, gdzie mieszczą się warsztaty produkujące szopki bożonarodzeniowe... Nigdy w życiu nie widziałam tylu przeróżnych szopek i figurek zgromadzonych w jednym miejscu... Tę ulicę i sklepy można odwiedzać o każdej porze roku i cieszyć się atmosferą świat Bożego Narodzenia...

Szopki bożonarodzeniowe (presepe) dla neapolitańczyków to nie tylko nie tylko symbol religijny, to przede wszystkim tradycja i ekspresja artystyczna bliska wielu, nawet tym mniej pobożnym którą kontynuują w okresie świat Bożego Narodzenia... Rzemieślnicy rozszerzyli  gamę figurek, a wielu sprzedawców oferuje postaci celebrytów, polityków, piłkarzy... Jako tradycjonalistka nie wyobrażam sobie szopki z takimi osobami ale ludzie mają różne upodobania...

Niewiele jest osób, którym spodoba się taki Neapol bo to miasto faktycznie nie jest dla wszystkich, zachwyca i intryguje... To był mój drugi pobyt w tym mieście i chętnie zdecyduję się na kolejny raz...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...