Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej w grudniową niedzielę

 

Jaki władca ludu, tacy i jego ministrowie,

jaki władca miasta, tacy i jego mieszkańcy.

(Mądrość Syracha 10,2)

Kalwaria Zebrzydowska to jedno z tych niezwykłych miejsc do których lubię wracać... Najczęściej przyjeżdżam tu w drugi dzień świąt wielkanocnych i Bożego Narodzenia aby odwiedzić klasztor i pospacerować tutejszymi Dróżkami... 

Tutejsze widoki nie mają sobie równych i co jest dużym zaskoczeniem, w tych dniach ludzi  spotyka się  sporadycznie... Dodatkowym walorem tego miejsca jest cisza i spokój co umożliwia relaksacyjny spacer  wśród malowniczo wkomponowanych kapliczek w beskidzki krajobraz... 

Jan Paweł II umiłował Kalwarię Zebrzydowską i wielokrotnie ją odwiedzał... W swojej homilii w 1979 roku tak podsumował atmosferę tego miejsca:

Kalwaria ma w sobie coś takiego, że człowieka wciąga. Co się do tego przyczynia? Może i to naturalne piękno krajobrazu, który stąd się roztacza u progu polskich Beskidów...

Tym razem w święta Bożego Narodzenia pogoda deszczowa nie zachęcała do wyjazdów... Natomiast ostatnią niedzielę grudnia pogoda była słoneczna, lekko mroźna, krótko mówiąc przepiękna, która zachęcała do wyjazdu... 

Sanktuarium Zebrzydowskie ufundowane na początku XVII wieku przez Mikołaja Zebrzydowskiego światowej sławy zabytek wpisany na Listę Światowego dziedzictwa UNESCO położone jest na południu miasta, u szczytu góry Żar... Droga do sanktuarium w pewnych odcinkach prowadzi serpentynami... Byliśmy niezwykle zaskoczeni widokiem samochodów  oblepiających pobocze drogi... A na górze? setki jeżeli nie tysiące samochodów... 

Udało nam się zaparkować przy Kaplicy II Upadku... Jednak nie zdecydowaliśmy się na spacer z "pielgrzymką" do Ratusza Piłata i Świętych Schodów (Gradusów)... Skierowaliśmy się w kierunku klasztoru... Mieliśmy nadzieję, że ludzi chociaż trochę ubyło... Przy klasztorze okazało się, że były  to nasze mrzonki... Przypuszczam, że ze względu na oblodzenie na wzgórzu gdzie znajdują się m.in. Kaplice: Grobu Pańskiego, Obnażenia, Namaszczenia oraz Kościół Trzeciego Upadku i Kościół Ukrzyżowania nie było ludzi... Nasze kroki skierowaliśmy do bazyliki Matki Bożej Anielskiej aby zobaczyć kolejny raz tamtejszą szopkę... Po przekroczeniu progu świątyni przeżyłam lekki szok... Tym razem nie widziałam szopki betlejemskiej... Zrobiłam jedno zdjęcie wnętrza kościoła, widząc to nagromadzenie wiernych, szybko się wycofałam... Pragnę zaznaczyć, że Msza święta miała się odbyć za 40 minut...

Wracając do samochodu,  zastanawialiśmy się czy Kalwaria znowu będzie miejscem, które łączy piękno natury z wartościami duchowymi... Będzie miejscem gdzie walory artystyczne, krajobrazowe i kulturowe splotą się z niezwykłym autentyzmem duchowym... Mamy nadzieję, że Dróżki Pana Jezusa i Dróżki Matki Bożej staną się dla nas miejscem niezapomnianych spacerów refleksyjnej zadumy...

Mam nadzieję, że niewiele się różni obecna  szopka bożonarodzeniowa w sanktuarium kalwaryjskim od tej która przedstawiam... Prezentowana szopka pochodzi ze świąt Bożego Narodzenia w 2019 roku...

Szopka kalwaryjska należy do jednych z największych szopek w naszym kraju... Składa się ze 150 elementów, w tym z 50 ruchomych... Budową szopki zajmują się tutejsi zakonnicy... Dekoracja zachwyca nie tylko rozmiarami, ale i kunsztem wykonania... Podest na którym się znajduje, zajmuje spory rozmiar... Szopka prezentuje krajobraz Betlejem i zajmuje przestrzeń między nawą główną i prezbiterium... Zawsze jest tradycyjna i nie ma w niej nawiązań do współczesności...

Bardzo dziękuję za otrzymane życzenia noworoczne...

Życzę pięknej, słonecznej niedzieli...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...