Pszczyna - Jesień idzie przez park

Nadeszła jesień szczerozłota

Wiatr w parku suche liście goni,

A ty na ławce siedzisz obok

i nie wypuszczasz z rąk mych dłoni.

Ale dlaczego drżysz kochany?

Pocałunkami cię ogrzeję.

Jesień się do nas śmieje blado

I ja się do niej cicho śmieję.

A słońce błyszczy przez gałęzie.

Ty moje dłonie w swoich kryjesz

I mówisz, że ci ze mną dobrze,

Ze mną dopiero wiesz, że żyjesz.

Słońce już chyli się ku ziemi,

Jesienny dzień tak szybko mija.

Parkiem przechodzi ktoś powoli -

Jesień - dziewczyna niczyja.

(Anna Zajączkowska)

Park Pszczyński to niezwykle urokliwe miejsce, które absolutnie uwielbiam i darzę  szczególnym sentymentem... Nie zliczę nawet,  ile  razy spacerowałam  jego ścieżkami ... Byłam tutaj w ostatnią sobotę bo ponad wszystko upodobałam go sobie jesienią... Nie padało ale  w powietrzu unosiła się delikatna mgiełka... Czasem mam  szczęście oglądać go  go w blasku wschodzącego słońca lub porannej podnoszącej się mgły... Wtedy park wygląda niezwykle malowniczo...

 A teraz?  każda barwa pulsuje dziesiątkami odcieni, mieni się, jak na obrazach impresjonistów... W tym dniu królowały brązy, pomarańcze, żółcie, rudości,  czerwienie...  Liście spadały na niekończące się alejki, tworząc urzekające, kolorowe dywany...

W parku są rozległe otwarcia widokowe, liczne rozlewiska wodne, stawy  z wysepkami, łukowatymi mostkami, ogromnymi łąkami, malowniczymi skupiskami drzew i krzewów... Wzdłuż szerokich alei spacerowych ustawiono liczne ławki, które pokrywają liście spadające  z  drzew...  Ławeczki zapraszają by na chwilę przysiąść i zachwycać się wspaniałymi, jesiennymi widokami... Wystarczy niewielki podmuch wiatru a kolorowe  liście spadając, radośnie wirują... Delikatna mgła gdzieniegdzie snuje się między drzewami...  Idę w głąb  parku  i wtedy zauważam, że jesienią ma on w sobie coś magicznego, tajemniczego i niezwykłego...

Muszę stwierdzić, że złota jesień to wyjątkowy czas... Pięknemu wybarwieniu liści sprzyjają słoneczna pogoda i łagodne, dodatnie temperatury... Niestety, gdy przychodzą przymrozki to powodują szybkie opadanie liści, nawet tych nie przebarwionych... A teraz kiedy pada deszcz, drzewa robią się gołe i bose i rozebrane ze złota, brązów, pomarańczy...

Przez jeden z łukowatych  mostków idę w stronę  * Zamku * a potem  już do Rynku... Przywitam się z księżną Daisy a w końcu kieruję swoje kroki na parking do samochodu...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...