Pszczyna - Kwietniowa wiosna w parku

Ilekroć  spaceruję  po  tym   starym  parku  zamkowym, mimo woli  przychodzi  mi  zawsze  na myśl  wiersz  Konstantego  I.  Gałczyńskiego   "Prośba  o  wyspy  szczęśliwe"...  Pewnie zapytacie dlaczego? Niestety,  nie mam zielonego pojęcia...

A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,

wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej,

zacałuj,

ty mnie ukołysz i uśpij, snem muzykalnym zasyp,

otumań,

we śnie na wyspach szczęśliwych nie przebudź ze

snu.

Pokaż mi wody ogromne i wody ciche,

rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć

zielonych,

dużo motyli mi pokaż, serca motyli przybliż i

przytul,

myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością.

Moim ulubionym miejscem, które odwiedzam przy każdej nadarzającej się chwili jest Park Pszczyński... Wiosną i latem dosłownie tonie w zieleni i jest  jednym z najbardziej urokliwych terenów przyrodniczych... To, co mnie tu zachwyciło,  to ta prawdziwa oaza spokoju i ciszy... 

Tutejsze spacery zawsze sprawiają mi ogromną przyjemność... Lubię popatrzeć na zmieniającą się przyrodę i zawsze dostrzegam w niej piękno... Podziwiam ogromne, stare drzewa, które dają cień

i ochłodę w upalne dni... Zaś wiosną zachwycam się ukwieconymi łąkami... Szczególnie teraz cudownie wyglądają dywany białych zawilców gajowych, fiołków, ziarnopłonów, a nawet rzeżuchy łąkowej... Kwitnące krzewy forsycji, pąki na magnoliach i różanecznikach zawsze przyciągają moje oczy...  Jak nie kochać wiosny skoro jest taka bajeczna...  Zaś kwiecień uwielbiam bo jest najlepszym miesiącem, w którym mogę podziwiać kwitnące magnolie i azalie... Park pszczyński wiosna i latem dzięki ogromnym drzewom, licznym krzewom tonie w zieleni...

* Magnolie - moja miłość

* Magnolie z Parku Pszczyńskiego

* Niedzielny spacer po parku

* Zamek Pszczyński i różaneczniki

* Pszczyna jesienną porą

* Pszczyński Park Zamkowy

* Pszczyna w promieniach jesiennego słońca

* Park Pszczyński czerwcową porą

* Skansen, piękno ukryte w drewnie

W Niedzielę Palmową pojechałam przywitać się z wiosną, która  jakiś czas temu  zawitała do parku... Zakwitły magnolie gwiaździste... Ogromne drzewa zawsze obficie obsypane były kwiatami... W tym roku ich widok już nie zapierał  dech w piersiach jak to miało miejsce w innych latach... Już nie wyglądały tak  spektakularne... Zastanawiałam się dlaczego... Dopiero  gdy niemal wzięłam je pod lupę", dostrzegłam, że białe kwiaty są przemrożone... Było ich  o wiele mniej... Zastanawiałam się dlaczego  drzewa magnoliowe nie zawiązały pąków kwiatowych wczesną jesienią? Wrzesień był piękny, słoneczny i nie było jakichś znacznych ochłodzeń... Z przyrodą stało się coś dziwnego, tajemniczego, trudno wytłumaczalnego... 

Podziwiałam pięknie kwitnące różaneczniki drobnolistne... Mam nadzieję, że nie mylę się co do ich nazwy... Te odmiany zakwitły w kolorze  białym i lilioworóżowym... Ich kwiaty są bardzo delikatne i z daleka wyglądają jak delikatna mgiełka pokrywająca gałązki... Krzewy nie są zbyt wysokie mają około 1,5 - 2 metrów wysokości... Ich zapach jest ledwie wyczuwalny i są prawdziwą ozdobą tego parku... Zawsze podziwiałam tutejsze pierisy japońskie... To były prawdziwe okazy, z pięknymi, białymi kwiatami, dorastające może do 2 metrów?  zagłębiałam się w rozważaniach cóż takiego się stało, że są całkowicie pozbawione  kwiatów i i na dodatek mają brązowe liście...

Coś mnie ciągnęło aby odwiedzić park w Niedzielę Palmową... I jak się okazało, to był świetny pomysł... Pierwotnie mieliśmy w planach spacer w drugi dzień świąt... Tym radośniej wracam do tych zdjęć, bo w święta,  porywisty wiatr, śnieg z deszczem nie pozwalały nawet  na wyjście z domu... Przez tą okropną pogodę  i hulający, zimny wiatr, moje magnolie zostały pozbawione kwiatów... Przypuszczam, że w parku pszczyńskim jest podobnie...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Życzę poprawy pogody, słońca i prawdziwego, wiosennego ciepła...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...