San Gimignano, malownicze miasteczko toskańskie

Nikomu nie wolno drżeć przed nieznanym,

gdyż każdy jest w stanie zdobywać to,

czego pragnie i to czego mu potrzeba.

(Paulo Coelho)

Patrząc z daleka na San Gimignano miałam wrażenie, że oglądam miasto z  wieżowcami, drapaczami chmur... Wystarczyło podjechać kilkaset metrów i okazało się, że jest to stare, średniowieczne miasteczko, otoczone kamiennym murem... Zbudowane zostało na na szczycie malowniczego wzgórza, a wewnątrz są z potężne czworokątne wieże... Budowle w głównej  mierze spełniały funkcje obronne, ale także podkreślały zamożność i wpływy swoich właścicieli...

Bardzo często San Gimignano nazywane jest Manhattanem średniowiecza lub  Miastem Wież... Około 1300 roku było siedemdziesiąt dwie wieże obecnie jest ich czternaście... Najwyższa wieża to Torre Grossa ma wysokość 54 metrów i pochodzi z 1298 roku...

Historia san Gimignano sięga czasów etruskich i hellenistycznych... Historyczne zapiski z X wieku wskazują, że miasto zostało nazwane na cześć świętego Geminausa... Wg legendy święty Geminian, modląc się sprowadził mgłę i ukrył miasto ratując go przed Hunami... Żył w IV wieku n.e. jest patronem Modeny i San Gimignano...

San Gimignano największy rozkwit przeżywa w średniowieczu... Znajdowało się przy Via Francigena, ważnym szlaku drogowym i pielgrzymkowym, łączącym Rzym z Canterbury... Miasto było centralnym punktem dla pielgrzymów, kupców, podróżników... Słynęło z produkcji szafranu, wina i z handlu... W tym czasie powstają spektakularne,  niepowtarzalne wieże, które czuwają nad San Gimignano... 

Dzięki dobrobytowi powstawały szpitale, łaźnie, klasztory, kościoły które ozdabiano dziełami sztuki... 

Do miasteczka wchodzimy przez Porta San Giovanni, najbardziej z okazałych bram... Od razu można poczuć się jak w scenerii bajkowej... Przez miasto biegnie jedna główna, bardzo długa ulica -  bogata w sklepiki, kawiarenki, lodziarnie, restauracje... 

Miasto rozrosło się wokół dwóch głównych placów: trójkątnego Piazza della Cisterna, który posiada lekkie nachylenie, jest ozdobiony malowniczą, ośmioboczną studnią zbudowaną w 1273 roku,  oraz Piazza Duomo pochodzącego z XIII wieku... Oba place są magicznymi miejscami na których zbierają się rzesze turystów... Kawa wypita na Piazza Duomo i zakupy lokalnych produktów w którymś ze sklepików to niezapomniane przeżycie...

San Gimignano jego urokowi ulegli Czesław Milosz, Zygmunt Herbert i... Jarosław Iwaszkiewicz poeta, prozaik, eseista, tłumacz... W swoich Podróżach do Włoch pisze:

...autobusem pełnym osób, których interesy polegają na kupowaniu jednej gęsi na tydzień czy jednego wieprza na rok przyjeżdżam nagle do San - Gimignano. Jak pszczoły wosk, który po wywirowaniu z miodu zwraca się prawowitym właścicielom, a on tkwi pusty i żółty w ramie, zanim znów się nie napełni brudnym płynem - wydały mi się mury i domy tego miasta...

Na razie jest to długi i złocisty korytarz fasad, do którego wchodzi się przez wąską bramę.  Wszystko tak jak za czasów, kiedy tu w poselstwie przyjechał Dante od Florentczyków, kiedy bogate i wspaniale miasto należało odwodzić od koalicji ze Sieneńczykami. Polityka wtedy była skomplikowana i wrogowie śmiertelni, jednym mówili językiem. Całe San - Gimignano jest zbudowane w stylu tej przedziwnej epoki. Całe jest jakąś dekoracją do dziejów, które przebrzmiały czy w ogóle nie nadeszły. Na placu przed katedrą wędrowne trupy śpiewacze dają teraz czasami przedstawienie oper Rossiniego, ale nie dla tych przecie pełnych wdzięku utworów stworzyła  średniowieczna rywalizacja te wieże, te mury. San Gimignano delle belle torre - tak się nazywa to miasto w języku popularnych skrótów. Wież tych teraz trzynaście, a jeszcze stosunkowo niedawno było trzydzieści pięć. Nie miały właściwie żadnego przeznaczenia, tylko w zapale czysto sportowym mieszkańcy tego zakątka, każdy nad swoim domem, budowali z żółtego kamienia okolicznych wzgórz taką wieżę: czyja będzie wyższa. Aż inna "prywatna" wieża nie przewyższała magistrackiej. Oczywiście nikt już wtedy nie chciał budować i tak zostało San - Gimignano po dziś dzień ze swoimi bezcelowymi, pustymi wieżami; pomiędzy ich żółtymi kamieniami wyrosły graby i oliwki, mieszkania pod wieżami zubożały i stały się puste...Nie, nie stały się puste. Zajęli je fryzjerzy. Pod każdą wieżą mieści się przynajmniej jeden salone, czyli zakład fryzjerski. Obok składów ze starym fajansem, ubogimi tekstyliami, batami i przyborami dla pięknych wołów sieneńskich, obok bud z owocami - wszędzie są barbieri. Ich zakłady, oddzielone od wąskiej uliczki frędzlowaną firanką, stoją zazwyczaj pustkami za dnia. Nawet pracownicy tych zakładów pracują, gdzie kto może: jeden u bednarza, drudzy u malarza, a najczęściej w polu przy winnicach.

Dopiero wieczorem schodzą się wszyscy razem do jasno oświetlonych sklepów i przy ogólnym goleniu bród zaczynają rozmowy o wszystkim, co się stało w ciągu upalnego dnia. Jasne jamy tych lokali przepełnione są młodymi ludźmi, jest tam naprawdę wesoło i można się dowiedzieć wszystkiego, co się chce. Przy okazji można zrobić małą transakcję, tu kupić coś, tam usłyszeć o jakimś interesie...

Wąskie, brukowane uliczki biegną raz w górę, raz w dół...  Stare, najczęściej dwupiętrowe  kamienice  z odnowionymi fasadami, wybudowane  z miejscowego budulca zachwycają swym wyglądem... Historyczne centrum  jest miejscem o wyjątkowej wartości kulturowej ponieważ zachowało swoją jednorodność architektoniczną...

Miasteczko posiada wiele zabytków architektury romańskiej i gotyckiej, pełne jest dzieł sztuki najwyższej klasy, które w większości znajdują się w tutejszych kościołach...

San Gimignano na każdym kroku zachwyca średniowieczną atmosferą, architekturą, wyglądem... Jest to jedno z najpiękniejszych miasteczek toskańskich... W 1990 roku zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO...

San Gimignano jest miasteczkiem, którego nie można przegapić w czasie pobytu w Toskanii... Położone jest w połowie drogi między Florencją a Sieną... W miasteczku każdy zakątek obfituje w historię, ręcznie robione pamiątki można kupić w każdym sklepiku, można posmakować wspaniałych lokalnych przysmaków, zjeść najpyszniejsze gelato (lody), pooddychać średniowiecznym powietrzem i zagubić się w urokliwych uliczkach...

Pobyt w San Gimignano sprawia, że ma się wrażenie jakby czas cofnął się o kilka stuleci... Widok średniowiecznych wież niemal przebijających niebo jest tym, co mnie też bardzo urzekło...

Muszę wspomnieć, że oprócz średniowiecznych wież, będących znakiem rozpoznawczym miasteczka, odwiedziłam XII - wieczną  kolegiatę Najświętszej Marii Panny na Piazza Duomo, w której kryje się bogactwo starych fresków... Przedstawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu, na przykład stworzenie świata, życie Jezusa czy Sąd Ostateczny... O świątyniach San Gimignano w innym poście...

San Gimignano to wzór włoskiego miasteczka... Tutaj jak w soczewce skupiają się wszystkie smaczki Toskanii - słońce smagające stare mury, pełna burz historia, urokliwy klimat, dobra kuchnia i czar tajemnic przeszłości...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...