Rottenbuch, perełka barokowa...

Przez Bawarię biegnie jedna z najstarszych i najpiękniejszych tras  turystycznych, Romantyczny Szlak...  I chociaż istnieje od stuleci to jego promocja rozpoczęła się w latach 50 - tych XX wieku...  Na Szlaku możemy podziwiać średniowieczne murowane miasteczka, malowane wsie, stare zamczyska, barokowe kościoły, perełki architektury i zadziwiające twory natury...

I właśnie tutaj, wśród zielonych łąk, lasów i wzgórz leży  maleńka wioska Rottenbuch... Już z daleka zobaczyłam wysoką wieżę o wysokości około 80 metrów i rzuconą niczym wstążkę, rzekę Ammer... Zmierzałam w kierunku kościoła... należało przejść przez bramę, którą wbudowano w budynek klasztorny.

Pierwsze źródła historyczne mówią, że tereny należały do księcia Bawarii Welfa I... To on sprowadził do swoich posiadłości zakon augustianów...  Było to w 1073 roku... Podarował im obecny teren, a ci zbudowali romański kościół... Pożar strawił świątynię, uratowała się jedynie  romańska wieża... Kościół jest bardzo szczelnie obudowany budynkami... Od wschodniej strony przylega do niego park z olbrzymimi drzewami... Fasada kościoła jest bardzo skromna... Otwarte drzwi zachęcają aby wejść do wnętrza...

Przyjechałam do Rottenbuch... Zastanawiałam się i przez moment kalkulowałam warto było tutaj przyjeżdżać... Pomimo to weszłam do przedsionka...  Po lewej stronie we wnęce stała figurka Piety... Ta piękna figurka skradła moje serce... Był taki czas, że ich  namiętnie poszukiwałam...

Otworzyłam drzwi do nawy głównej i od razu ogarnął mnie ogromny zachwyt chociaż nie przepadam za barokiem...  Ten styl końca XVI wieku, jest  dalszym ciągiem renesansu, który jest statyczny a barok bardziej dynamiczny... Podziwiałam budowle barokowe w Kalwarii Zebrzydowskiej, Wiśniczu, na Bielanach pod Krakowem, kościół del Gesu w Rzymie i wiele, wiele innych... To co zobaczyłam w kościele w Rottenbuch, zaparło dech w piersiach...

Kiedy stanęłam przed ołtarzem głównym dosłownie zapiałam z zachwytu... To dzieło Franza Schmadla...  Barokowa ambona jest również jego autorstwa... W ołtarzu głównym barokowe rzeźby czterech Ewangelistów...

Jest to budowla trójnawowa, która z zewnątrz w dalszym ciągu jest w stylu gotyckim... Wnętrze jest przebudowane w stylu baroku bawarskiego... Przyznaję, że pierwszy raz zobaczyłam coś takiego, niezwykłego... Przebudowy dokonali Johann Schmuzer i jego syn Franz Xawer...  Było to w latach 1737 - 1745 Kościół jest p.w. Narodzenia N.M.P...

Kiedy ochłonęłam z wrażenia, zauważyłam wszędzie kipiące bogactwo, freski zapełniające niemal każdy centymetr świątyni, złocenia, sztukaterie, rzeźby... Zastanawiałam się czy barok bawarski nie jest przeładowany? Myślę, że jest to złudzenie... W całym kościele dominuje biel co daje efekt lekkości, delikatności i elegancji...

Barok bawarski to styl pełen słodyczy, jasności, cherubinków, często pastelowych kolorów, barw bez silnych kontrastów światłocieniowych... We wnętrzu możemy podziwiać wiele dekoracji stiukowych w tym stylu... Zachwycają freski sufitowe, które są dziełem Matthausa Gunthera...

Czyż ta empora z organami nie jest piękna? Nie wiedziałam na co tutaj patrzeć, co mam podziwiać...

Nawy boczne ukazują życie świętego Augustyna, patrona zakonu augustianów... Święty Augustyn był jednym z czterech Doktorów Kościoła Zachodniego, największym teologiem chrześcijańskiej starożytności... Ołtarz główny, ołtarze boczne, kolumny, rzeźby a nawet sufit wyglądają na marmurowe... Nic bardziej mylnego, są wykonane z drewna..

Zakon augustianów został rozwiązany w wyniku sekularyzacji na mocy dekretu Napoleona... Kościół, klasztor i budynki zostały przekazane  siostrom salezjankom w 1948 roku... Podróżując po Bawarii poznałam kolejne barokowe kościoły, one również pozostawiły niezapomniane wspomnienia...  Doskonale rozumiem, że nie każdego zachwyci barok bawarski ale sądzę, że jest to prawdziwa perełka...