Bosa - miasteczko w którym czas się zatrzymał - cz. I

 

Dlaczego się wyjeżdża? Żeby można było wrócić.

Żeby zobaczyć to miejsce, z którego się przybyło,

nowymi oczami i w nowych kolorach.

(Terry Pratchett) 

Tego dnia poranek przywitał nas słońcem i upalnym powietrzem... Przyszła pora by poznać uroki miasta, jego historię i niezwykłą starówkę... Bosa to wyjątkowo miasteczko w którym zatrzymał się czas... Jest charyzmatyczne, bardzo przytulne, malownicze i przyciągające uwagę... Położone w pięknym północno-zachodnim zakątku Sardynii...  Miasteczko przecina  rzeka Temo (Fiume Temo), która jest jedyną żeglowną rzeką na Sardynii i ma swoje źródło w jeziorze o nazwie Lago del Temo, 21 km na północny wschód od nadmorskiej miejscowości... Rzeka po około dwóch km wpływa do morza...

Bosa usytuowana jest we wspaniałym otoczeniu  skalistych wzgórz, zielonych dolin, palm, włoskiej architektury i dziewiczego wybrzeża  Morza Śródziemnego... Niewątpliwie jej jedynym mankamentem jest to, że potrafi zawrócić w głowie do tego stopnia, że nie chce się z niej wyjeżdżać...

Historia Bosy sięga starożytności...  Uważa się, że została założona przez Felicjan... Tezę tę potwierdza inskrypcja pochodząca z IX w p.n.e. w której po raz pierwszy  wymieniano nazwę Bs'n w odniesieniu do ludności zamieszkującej te tereny...

Według legendy Calmedia - żona lub córka Sardus Pater'a - tytułowego boga Sardynii, oczarowana pięknem tego regionu założyła Bosę... Przypomnę kim był Sardus Pater... Uważano go za syna Heraklesa, syna Zeusa i królowej Alkmeny... Bóstwo było czczone przez nuragijskich Sardyńczyków jeszcze przed i po opuszczeniu tych terenów przez Kartagińczyków i Rzymian... 

Po Felicjanach obszar przeszedł pod panowanie Rzymian i miasto nosiło nazwę Bosa Vetus... W średniowieczu kilkakrotnie najeżdżana przez arabskich piratów... W końcu XII wieku szlachecka toskańska rodzina Malaspina dello  Spino Seco zbudowała zamek  na wzgórzu Serravalle, który okazał się niezbędny w obronie miasta przed piratami i Saracenami... 

Nad tym oryginalnym średniowiecznym miasteczkiem dominuje imponujący zamek... Koniecznie chciałam zobaczyć i podziwiać spektakularny widok z murów zamkowych na rzekę Temo, garbarnie, Ponte Vecchio, kolorowe domy... Niestety, po dotarciu pod bramę zamkową okazało się, że jego podwoje są zamknięte... Na zamku trwają prace renowacyjne...

U podnóża zamku ludność zaczęła budować domy, dając tym samym narodziny średniowiecznej dzielnicy Sa Costa (wybrzeże), obecnie pełna malowniczych zakątków...  Do XIV wieku zamek należał do rodziny Malaspina, później został przejęty przez ród Aragończyków... W 1499 roku król Ferdynand II Aragoński nadał Bosie status miasta królewskiego...

Z każdym krokiem coraz bardziej zachwycałam się magią tego miejsca i cieszyłam się ze spełnienia marzenia... A Bosa, nieśmiało ukazywała swe kolory, pokazywała swój urok i swój wdzięk, a ostre promienie sardyńskiego słońca wpadało w wąskie uliczki, które oplatają wzgórze zamkowe... Pastelowe,  bielone, rude, niebieskie  fasady kolorowych domów były zwrócone są ku leniwie płynącej rzece...  

Rzekę Temo przecina Ponte Vecchio z 1871 roku... Ten piękny trzylukowy most, zastąpił drewnianą konstrukcję i został zbudowany jest z czerwonego trachytu... Łączy centrum Bosy z południową częścią miasta, gdzie znajduje się stara dzielnica garbarni Sas Conzas...

Po prześlicznych, klimatycznych uliczkach Starego Miasta najczęściej poruszałam się na piechotę ponieważ są bardzo wąskie, z  podcieniami i zaułkami... Ujmują mnie swym urokiem, są magiczne i zapadają w pamięci... Spacer po nich to dosłownie przeciskanie się, a skruszone fasady kamienic kryją magię dawnych lat...

* Moja podróż do hotelu w Bosie *

* Sardynia, włoska wyspa marzeń *

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...