piątek, 31 października 2014

Sedleckie ossuarium... Czechy






Maleńka chwilka jak oka mgnienie
zabrała wszystko nic nie zostało
zabrała ze sobą radość cierpienie
jak by wszystkiego jej było mało

To wieczność będzie jej główną siłą
ona to życiu nadzieję daje
chwila zadumy nad bliskich mogiłą
nad tym co mija i co zostaje

(Regina Sobik)  






Sedlec, najstarsza część Kutnej Hory położona jest na przedmieściach  miasta... Historia tego miejsca jest dosyć ciekawa... Jak mówi pewna legenda na początku XII wieku biskup ołomuński udaje się w podróż do Pragi... Zbliżała się noc i jest zmuszony jest nocować na pustkowiu... Nie mając poduszki pod głowę podkłada siodło... We śnie zjawia się anioł... Zleca mu zbudowanie w tym miejscu klasztoru dla mnichów w białych szatach... 

Szlachcic Mirosław z Markvartic buduje klasztor... Ziemie, które nadaje zakonowi otrzymują nazwę  Sedlec... To od siodła, które posłużyło biskupowi za poduszkę... W 1142 roku sprowadzono zakon cystersów... Ci zaś założyli  tutaj kopalnie srebra... Tym samym miasto i zakon rosło w siłę i stało się  równe Pradze...

Przypuszczam, że niektórzy będą tym postem zniesmaczeni... Czy skalane zostało to, co poszanowanie budzić powinno? Nie mnie oceniać... To miejsce niektórych przeraża a nawet budzi trwogę... A przecież jego zadanie  jest całkiem inne... Ma nam żyjącym, przypominać o ulotności życia... Muszę przyznać, że widząc takie ilości zgromadzonych ludzkich kości, zastanawiałam się dlaczego  je wyeksponowano... Ja i wielu uważa, że je zbezczeszczono...  My, współcześni tak to odbieramy... W tamtych czasach mentalność ludzka była inna... Budowanie takich Kaplic Czaszek było normalnością... Tak... Było normalnością...







W XIII wieku opat sedleckiego klasztoru, Henryk zostaje przez króla Czech wysłany do Jerozolimy po relikwie święte... W tamtym czasie otaczała je  aura magiczna... Były cudowne same w sobie... Rzadko spoglądano na nie w kontekście wiary... Były cenniejsze od złota... Henryk z miejsca Ukrzyżowania przywozi garść ziemi, którą rozsypuje na pobliskim cmentarzu... Od tego czasu cmentarz staje się bardzo pożądanym miejscem pochówku... Uważano, że tym samym prochy spoczną w Ziemi Świętej... 

Zwłoki przywożone są niemal z całej Europy... A kiedy na tych terenach wybucha dżuma, ofiary również są tutaj chowane... Gdy  100 lat później w Czechach wybuchły wojny husyckie zamknięto wiele kościołów... Na cmentarzu zaczyna brakować miejsca....  Husyci zlecają wydobywanie starych kości  i składowanie ich w kościele cmentarnym... Przeleżały 350 lat...




Syn Marii Teresy wydaje dekret o likwidacji zakonów... Taki los spotyka również sedlecki klasztor... W XIX wieku majętny ród Schwarzenbergów kupuje majątki klasztorne... Odnawiają kaplicę cmentarną... Zatrudniają lokalnego rzeźbiarza, który bieli wapnem wszystkie czaszki i kości...  Tworzy z nich "ciekawe" elementy... 

Kaplica cmentarna jest dwupoziomowa... Z poziomu ulicy dosyć stromymi schodami schodzimy do niesamowitego pomieszczenia... W pewnej chwili strach sparaliżował mi wszystkie mięśnie... Z każdego miejsca spoglądają na mnie puste oczodoły... Po sekundach przychodzę do siebie... Rozglądam się z zaciekawieniem... Wszędzie królują czaszki i piszczele ludzkie... Byłam autentycznie zaskoczona kaplicą ze szczątkami ludzkimi... Chociaż taki widok nie był mi obcy... W baroku często używano kości do dekoracji ołtarzy, kaplic, kościołów... Nie odebrałam tego miejsca jako atrakcję turystyczną ale miejsce spoczynku tysięcy ludzi...






Franciszek wykorzystuje czaszki i kości... Robi z nich żyrandole, kinkiety, monstrancje, świeczniki, krzyże, kielichy i  nawet herb rodu Schwarzenbergów... Rzeźbiarz podpisał się również kośćmi: 1870 F. Rint z Ceskie Skalice... Pozostałości układa w piramidy za żelaznymi kratami... Mówi się, że Franciszek zużył ich ponad 40 tysięcy... Nikt tego przecież nie liczył... 

Kaplica czaszek nie pełni funkcji sakralnych służy jako obiekt muzealny... Dla niektórych ludzi jest to wyjątkowa atrakcja turystyczna i przyjeżdżają tutaj z wielu zakątków świata...  Na widok tych wszystkich szczątków ludzkich nie można być obojętnym... Ich widok  robi niesamowite wrażenie i do mnie bardzo przemawia... Byłam w podobnym miejscu w Czermnej koło Kudowy... 

Kaplica Czaszek jest obrazem przemijalności i kruchości człowieka... To jeden wielki, wspólny grobowiec... Inne miejsce to Goldene Kammer w Bazylice św. Urszuli w Kolonii... Nie jestem zgorszona czy przerażona widokiem prezentowanych kości... Cały czas towarzyszyło mi uczucie, że znajduję się w grobowym przybytku... Bo faktycznie tak było... Zadawałam sobie pytanie czy te szczątki ludzkie faktycznie zostały zbezczeszczone?






Wyjątkowo mroczny klimat sedleckiego ossuarium zapada na długo w mojej  pamięci... I myślę, że taki jest jego cel... Ma  przypominać o nietrwałości, przemijaniu ludzkiego życia i nieuchronnej śmierci...

W tym miejscu  cisną mi się na usta słowa "memeto mori" - pamiętaj o śmierci...









69 komentarzy:

  1. REQUIEM
    BRZEŻAŃSKIEJ NEKROPOLII.

    OBELISKI. ROZPIĘTE RAMIONA.
    OSIEROCONE KAMIENIE W POCHODZIE KU ŻYWYM.
    WOŁANIE O PAMIĘĆ.
    NA CMENTARNYCH ALEJACH ZRANIONE ANIOŁY.
    GŁUCHA CISZA I PUSTKA.
    W DNIE ZADUSZNE NIE PŁONĄ OGNIE.
    ŁZY DESZCZOWE. GORZKIE.
    OPŁAKUJĄ SAMOTNE KAMIENIE.
    NIECZYTELNE NAPISY. ODGADUJĘ SŁOWA.
    ROZPACZ ZMARŁYCH ZAKLĘTA W KAMIENIACH,
    MOJĄ ROZPACZĄ.
    WRÓCIŁEM PO OSIEROCONE KAMIENIE.
    PADNIĘTE KRZYŻE.
    NIE POZWOLĘ WDEPTAĆ W ZIEMIĘ.
    PRZEDE MNĄ CIĘŻKA DROGA.
    ODPOCZNĘ CHWILĘ. USIĄDŻ OBOK PROSZĘ.
    JESTEŚ TAKA PIĘKNA. WIATR ROZPLATA WARKOCZE.
    TULI DO WIATROWEGO SERCA.
    JA NIE PRZYTULĘ. NIE MAM SERCA.
    MOJE SERCE NIOSŁEM NA DŁONI.
    PŁONĘŁO DZIECIĘCĄ RADOŚCIĄ.
    WYPALIŁO SIĘ MIŁOŚCIĄ DO TYCH,
    KTÓRYCH KOCHAŁEM I DO CIEBIE.
    OPŁAKUJĘ ŚWIĘTE KAMIENIE.
    OCZY NIE MAJĄ ŁEZ.
    WYKRZYKUJĘ ROZPACZ ZMARŁYCH.
    NIE MAM KRZYKU.
    WZIĄŁEM GARŚĆ ŁEZ ZE STAWU,
    KRZYK OD ZRANIONEGO PTAKA.
    KILKA PROMIENI OD SŁOŃCA.
    OPŁAKAŁEM KAMIENIE.
    WYKRZYCZAŁEM ROZPACZ ZMARŁYCH.
    ROZGRZAŁEM DŁONIE.
    WYMACAŁEM ZATARTE NAPISY.
    BRAJLEM ODCZYTAŁEM SŁOWA :
    CICHĄ PROŚBĘ ZMARŁYCH O PAMIĘĆ.
    WZWALIŁEM KRZYŻE NA PLECY.
    ŚWIĘTE KAMIENIE UJĄŁEM W DŁONIE.
    WSPARŁY RAMIONA ANIOŁY,
    POWĘDROWALIŚMY
    NA PODNIEBNE ŁĄKI,
    PRZED CHATĘ SĘDZIWEGO BOGA.
    ZAMIÓTŁ WIATR CMENTARNĄ PUSTKĘ.
    WYMARŁĄ ZIEMIĘ ZABRALI OBCY.
    POSIALI NIENAWIŚĆ.

    A. T

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzisiaj zranione anioły rozpostarły skrzydła ...
      nad kruchością życia,
      nad sercem większą niż przemijanie,
      nad miłością większą niż śmierć

      Usuń
    2. Cisza zmieszana z zadumą
      otwiera jak klucz grobowe milczenie
      spotkanie dwóch światów...

      A.T. bardzo dziękuję za piękny, osobisty wiersz.

      Z pozdrowieniami:)

      Usuń
  2. Impresionante la capilla del cementerio, trágica pero en esta fiesta de Todos los Santos supongo que sera muy visitada.
    Buenas tomas, un abrazo.

    OdpowiedzUsuń
  3. Niesamowite! faktycznie takia post i takie zdjęcia tylko w okolicy Święta Zmarłych..to jednak ludzkie kosci...a jednak trfają, dekorują, dają świadectwo -" nie wszystek umrę"....to czas zadumy, reflekscji..

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Taki post i te zdjęcia mogą być prezentowane tylko w taki czas jak obecnie mamy.
      W czas refleksji, zadumy, przemyśleń...

      Usuń
  4. wow! the skulls and bones are incredible! and spooky!

    OdpowiedzUsuń
  5. Not sure whether I like all those skulls around but it is a very impressive building.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. We must be an example to others ...
      After the death of the bone are not so important.

      Usuń
  6. Na mnie kaplica robi upiorne wrażenie. Oglądając ludzkie szczątki mam wrażenie, że niszczę jakieś sacrum, że to nie wypada, że nie chciałabym aby moje szczątki wystawione były na widok publiczny.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Każdy z nas może mieć inne zdanie na temat tej kaplicy.
      Czy ktoś będzie oglądał moje kości po śmieci? nie będzie miało znaczenie.
      Dla mnie katoliczki, najważniejsza jest moja dusza...

      Usuń
  7. Piękne są te zdjęcia.Miłego,świątecznego dnia.Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  8. Najlepszy horror jaki ostatnio widziałam ! :)
    Nikt nie chrześcijan nazwał tego profanacją zwłok i drwiną ze śmierci...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hmmm, czy widok tych wszystkich piszczeli, czaszek można nazwać horrorem?
      Widać można...
      W skupieniu patrzyłam na wszystkie kości. Wiem, że po śmierci czlowieka nie one są przecież najważniejsze...

      Usuń
  9. W tamtym roku byłam w kaplicy czaszek w Kudowie i to juz podziałało na mnie dość destrukcyjnie a tu jest jeszcze mroczniej.
    Niemniej jednak pieknie to pokazałaś.
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Myślę, że nie pokazuję tego postu jako jakąś sensację.
      Hmmm, śmierć zawsze budziła i budzi lęk i trwogę. Na samą myśl dostajemy gęsiej skórki.
      Tworzy nas widok czaszek i piszczeli... A przecież w wielu klasztornych kryptach możemy oglądać doskonale zachowane, zmumifikowane zwłoki...
      Wiem, że ten temat budzi mieszane uczucia.

      Usuń
  10. MARIA JAROCKA

    ŚNIĄ GROBY.

    JEDNODNIÓWKA MŁODZIEŻY
    GIMNAZJUM PAŃSTWOWEGO W BRZEŻANACH.
    ROK 1929.

    ŚNIĄ GROBY.
    ŚNIĄ POD STRAŻĄ DRZEW STARYCH,
    KTÓRE SMĘTNYM ROZHOWOREM
    GWARZĄ O MOGIŁACH I O CMENTARNYCH
    KWIATACH, KTÓRE MRÓZ PODCINA.
    SZEPCĄC W JESIENNEJ PIEŚNI:
    „SALVE REGINA”.
    ŚNIĄ GROBY.
    ŚNIĄ WŚRÓD CISZY,
    W KTÓREJ SMĘTNYM ECHEM
    WESTCHNIENIE SIĘ KOŁYSZE CZARNYCH KRZYŻÓW
    I W KTÓREJ ANIOŁ SMUTKU
    SWE CZOŁO UGINA
    SZEPCĄC DRŻĄCYMI USTY:
    „SALVE REGINA”.

    takie wspaniałe wiersze pisali
    brzeżanscy gimnazjaliści.
    a. t

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak. Wspaniale pisali wiersze brzeżańscy gimnazjaliści...

      Moje myśli pobiegły w stronę tamtych miejsc... Być może te stare cmentarze są zapomniane...
      A tamte groby przez nikogo nieodwiedzane?. ... Bardzo pragnę kiedyś odnaleźć niezwykłe mogiły i poznać zapomniane historie... I zaśpiewać "Salve Regina"

      Usuń
  11. Mhmmm...chyba mam mieszane uczucia. Nie chodzi o te czaszki bo ze śmiercią powinniśmy być oswojeni...tylko dla mnie to wątpliwa atrakcja turystyczna...Zupełnie mi nie pasują do tego miejsca tłumy turystów bo tam powinna być cisza i spokój...Pozdrawiam listopadowo.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sorry, takie to mamy czasy... Doskonale wiemy, że w tym kraju katolicyzm zszedł na dalsze plany... Tutaj tego typu działalnośc jest i musi być mocno skomercjalizowana i obarczona pewnym blichtrem...
      Przez co u myślących ludzi może budzić trochę mieszane uczucia...
      Z tą ciszą i spokojem to różnie bywa...

      Usuń
  12. Znowu pięknie nas oprowadziłaś, lubię mieć Ciebie za przewodnika , choć miejsce mroczne tym razem, nawet bardzo...Mnie najbardziej krew w żyłach zmroził fakt "przetwarzania " ludzkich szczątków przez Franciszka...żyrandole, kinkiety...brrrr okropieństwo....
    Pozdrawiam ciepło

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Masz prawo sądzić, że to okropieństwo... Oszczędziłam Ci całego procesu wybielania kości bo to faktycznie jest nieprzyjemne ale bardzo, bardzo potrzebne. Proces ma na celu zabicie wszelkich zarazków...

      Usuń
  13. Bardzo dobry wpis na początek listopada...
    piękny wiersz taki dla mnie...
    bardzo ciekawe miejsce, zdjęciami i opisem zachęciłaś mnie do jego odwiedzenia, choć ja mam mieszane uczucia patrząc na te ludzkie szczątki...nie mam obrzydzenia do takich widoków, chodzi mi o zupełnie inny aspekt, dla mnie to wciąż człowiek, któremu nadal należy się szacunek, a wszyscy wiemy jakie są tłumy turystów...
    ściskam Cię Lusiu serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zgadzam się z Tobą Justynko.
      Te kości niczym jakieś śmieci były składowane przez 350 lat.
      Może nas to drażni, że kości te zostały wystawione na widok publiczny.
      Uważamy, że tym samym zostały sprofanowane.
      W obecnych czasach cenimy sobie życie, boimy się śmierci... A przecież tak niedawno bo wiek temu inaczej to wszystko odbierano... To zlecenie wydał ród bardzo katolicki, mocno wierzący...
      W tamtym czasie po śmierci nie kości były najważniejsze lecz... dusza człowieka.

      Usuń
  14. Nie bardzo rozumiem dlaczego ktoś miałby czuć się zniesmaczony... Ale widzę, że już się tacy ludzie znaleźli... No cóż, szanujmy historię... Kościół katolicki tez nie jest święty... i nigdy nie był. Pamiętajmy, że ponad 700 lat temu w imię Jezusa zabijano niewinnych ludzi... tysiące ludzi. Czy to aby nie jest bardziej niesmaczne? Ja w każdym razie oglądając kaplicę nie niszczę żadnego sacrum... Pozdrowienia Lusiu, świetny post!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Andrzeju,
      doskonale pamiętamy świętą inkwizycję, pamiętamy wojny krzyżowe...
      Ja także przebywając w tej kaplicy nie profanuję jej...

      Usuń
  15. Niesamowita jest kaplica czaszek, niewiarygodne wydaje się co można wyczarować z ludzkich kości.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiesz Avelino? podoba mi się Twój komentarz...
      I to bardzo....

      Usuń
  16. Franciszek można by rzec…zaszalał. Nie jestem pewna czy chętnie chciałabym to miejsce zwiedzić, bo jakoś strasznie tam. Zdjęcia robią wrażenie. Pozdrawiam Lusiu

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dorotko
      myślę, że nie byłabyś przestraszona...
      Wiem, że byłabyś zaskoczona tymi wszystkimi "eksponatami"

      Usuń
  17. Co za miejsce?!
    Jak zawsze po przeczytaniu wpisu tutaj czuję, że całkiem nie daleko są naprawdę wyjątkowe miejsca. Moje wrażenia są jednak inne, nie odczuwam kruchości człowieczego życia, czy nawet jego przemijalności, wręcz przeciwnie. Człowiek właśnie jest taką istotą, która potrafi żyć wiecznie, nie dosłownie, ale wiecznie w pamięci innych ludzi. Miejsce choć z pozoru tragiczne jest w rzeczywistości exegi monumentum ludzkiej egzystencji. Przynajmniej dla mnie :)
    Pozdrawiam gorąco

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I to jest najważniejsze. Żyć w pamięci innych ludzi...
      Święta Monika, matka świętego Augustyna powiedziała, że nie ważne gdzie będzie pochowana, gdzie spoczną będą jej szczątki. Dla niej najważniejszą sprawą jest by o niej pamiętano by się za nią modlono...
      Masz słuszną rację: tak jak pomnik nie zginie w pamięci ludzi...

      Usuń
  18. Miejsce mnie trochę przeraża, jednak traktuję je jak grobowiec, nie jak atrakcję turystyczną. Zdjęcia robią wrażenie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja też nie potraktowałam Kaplicy Czaszek jak atrakcji turystycznej.
      Pragnęłam ją zobaczyć i porównać z innymi tego typu miejscami...

      Usuń
  19. Pierwszym widzianym miejscem tego rodzaju była Kaplica Czaszek w Czermnej, potem był Sedlec. Ale największe wrażenie zrobiły na mnie malowane czaszki w Hallstatt. Wystawianie kości na widok publiczny to dość specyficzna forma kultu zmarłych, ale jak widać popularna w odbiorze.
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A wiesz, że u mnie było podobnie?
      Pierwsze takie miejsce oglądane przeze mnie to Kaplica Czaszek w Czermnej.
      Kolejne to Goldene Kammer w Kolonii...
      Powiem Ci szczerze, że nie odważę się na blogu pokazać malowanych czaszek z Hallstatt... Dla mnie to jest chore. Nazwiska daty urodzin, kwiaty... Te czaszki wyglądają jak ładne pisanki wielkanocne...
      Dla wielu ludzi faktycznie te wszystkie kaplice są atrakcją turystyczną, traktują jak novum...

      Usuń
  20. Czy została tu przekroczona granica miedzy sacrum a profanum? Mnie się wydaje,że to zależy od tego, jaki ktoś ma indywidualny odbiór. Jeżeli przyjmiemy, ze to jest tylko atrakcja turystyczna i dzieło artystyczne, to możemy mówić o profanum. Jeżeli jednak zmusza nas to do głębszej refleksji na temat przemijalności życia , świętości ciała ludzkiego, które nawet po śmierci może przybliżać do Boga, to mamy do czynienia z sacrum. Pozdrawiam Łucjo

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tomaszu,
      bardzo dziękuję za ten komentarz.
      Ja tę kaplicę właśnie tak odbierałam... Widok doczesnych szczątków zmusza mnie do głębszej refleksji na temat przemijalności życia...Faktycznie, świętości ciała ludzkiego nawet po śmierci mają przybliżać do Boga... Wiesz Tomaszu bardzo często zastanawiam się dlaczego nie wzdrygamy się na widok relikwii świętych... Jakże często w wielu kościołach na widok publiczny wystawiane są w szklanych szybach całe postaci... Nie lubię tego...

      Usuń
  21. dzisiaj święto, jutro też święto ... czas zadumy refleksji nad tym, co wieczna i co przemija, czas powrotu do przeszłości. Patrzymy na ludzkie kości ... memento mori ... a jednak nad morzem kości Krzyż ... i myśl kołacze się w głowie - non omnis moriar ... nie wszystek umrę

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie wszystek umrę i dalej za Horacym potarza Miłosz...
      O tak, nie cały zginę, zostanie po mnie
      Wzmianka w XIV tomie encyklopedii
      W pobliżu setki Millerów i Mickey Mouse....

      Czaszki, piszczele... Nikt nie odchodzi ze świata żywych niezapamiętany...
      Każdy z nas zostawia po sobie jakieś wspomnienie, właśnie tą cząstkę, z którą bliscy i nie tylko będą nas kojarzyć, jakąś pamiątkę...

      Usuń
  22. Niesamowite miejsce. Straszne, ale zarazem piękne!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miejsc e, które zapada w naszej pamięci...
      I oto właśnie w tym wszystkim się rozchodzi...

      Usuń
  23. Hello dear Lucia!
    As always, your post makes me beautiful day!
    Beautiful Sunday dear!
    Kisses and hugs!

    OdpowiedzUsuń
  24. Todella mahtava paikka ja mutta myös vähän pelottava noi pääkallot.
    Kiitos
    Siunausta sinulle ♥

    OdpowiedzUsuń
  25. Bardzo dobrze, że pokazujesz również miejsca tak kontrowersyjne. Sama miałam mieszane uczucia po zwiedzeniu Kaplicy Czaszek w Czermnej i chyba nie chciałabym być wystawiona na widok publiczny po śmierci, jestem zdecydowanie zwolenniczką kremacji. Z punktu widzenia artystycznego należy się autorowi uznanie, bo stworzył dzieło ciekawe, intrygujące, które zmusza oglądającego do refleksji nad przemijaniem i wartością życia. Kościół mówi, że prochem jesteś i w proch się obrócisz...
    Pozdrawiam Cię serdecznie tego szczególnego dnia.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hmm,wybacz pojawił się uśmiech na mojej twarzy gdy czytałam, że nie chciałabyś aby Twoje kości były wystawione na widok publiczny... Myślisz, że nie są zbyt piękne? Wybacz mi...

      To miejsce ma nam przypominać o śmierci, o przemijaniu, wartości życia...

      Pamiętaj człowiecze, że prochem jesteś i w proch się obrócisz
      - Memento homo, quia pulvis es et in pulverem reverteris...

      Usuń
  26. ODARTE ZE SKÓRY LUDZKIE SZCZĄTKI,
    RZUCONE NA ZWAŁ - BEZIMIENNE,
    GROŻĄ.
    TAKĄ JEDNAK JEST DOLA CZŁOWIEKA.
    PÓKI CO,
    CIESZMY SIĘ ŻYCIEM.

    A. T

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ileż jest jeszcze nieodkrytych wilczych dołów? Myślę, że bardzo wiele...
      W nich znajdują się bezimienne szczątki pomordowanych bestialsko żołnierzy...
      Cieszmy się życiem, póki je mamy...
      Serdeczności zostawiam:)

      Usuń
  27. 。°°✿⊱。
    É impressionante.
    Um lugar santo que faz refletir sobre a única e verdadeira vida: a vida eterna.

    Boa semana!
    Beijinhos.°✿⊱
    °。.✿✿⊱

    OdpowiedzUsuń
  28. just amazing!!! I would like 2 understand the many skulls? but I guess that is the style or design. very different. ( :

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chapel of Skulls is a message to the people...
      They are aware of the passing, the death of ...

      Usuń
  29. oj... te kości... przerażają mnie...
    jednak trzeba przyznać talent... autorowi prac...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Asiu, boisz się tych wszystkich czaszek, piszczeli?
      Być może nie jest to przyjemny widok... Być może...
      Wystrój kaplicy to projekt Franciszka. Był artystą stolarzem i rzeźbiarzem...
      Tego wszystkiego nie robił laik.

      Usuń
  30. Ciekawe miejsce, na pewno warte zobaczenia. A swoją drogą, czego to ludzie nie wymyślą...
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  31. What a great collection of images. Thanks for sharing. Tom The Backroads Traveller

    OdpowiedzUsuń
  32. Czy te szczątki zostały zbezczeszczone?
    Myślę, że nie, myślę, że stworzono z nich dzieło sztuki - najcenniejsze ponieważ wykonane z człowieka, z tego co po nim zostaje.

    OdpowiedzUsuń
  33. Nunca los había visto, gracias por enseñarlo. Besos.

    OdpowiedzUsuń
  34. Wow, that was an impressive series of photos. My feelings about the bones and skulls, however, are a bit creepy. I don't think I would like mine displayed in some church.

    OdpowiedzUsuń
  35. Niesamowite miejsce, opowieść i ...wrażenie. rzeczywiście, w takim miejscu nie sposób zapomnieć o przemijaniu, ale myslę, że to dobrze. Może niektorym, w dobie kultu ciała, hedonizmu, zaswita w głowie jakas głębsza refleksja na temat naszego zycia. świetny post, kochana!

    OdpowiedzUsuń
  36. The outside is just awesome to see as is the art inside. I like the cross with the vine creeping around it. The bones are a bit creepy but still interesting!

    OdpowiedzUsuń
  37. Miejsce skłaniające do głębokich przemyśleń, podobnie jak kaplica czaszek w Kudowie.

    OdpowiedzUsuń
  38. Robi wrażenie - temu nie można zaprzeczyć. A co dalej? Osobiście nie chciałabym, żeby z moich szczątków robiono takie rzeczy. Jednak patrząc przez pryzmat historii i przemijalności, lepiej niech te czaszki będą wyeksponowane w taki sposób, niż gdzieś zasypane w zbiorowym grobie i zapomniane.

    OdpowiedzUsuń

Jeśli rozpoznasz siebie na zdjęciach i nie chcesz być na tym blogu, proszę poinformuj mnie o tym.
Ja bardzo szybko usunę te zdjęcia..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...