Kazimierzowski zamek w Mirowie...

W najzieleńszej z naszych dolin,

Od aniołów zamieszkały,

Promienisty i pogodny -

Niegdyś zamek stał wspaniały.

Tam - w krainie władcy Myśli

Stał świetlany zamek ów:

Żaden seraf nie nakreśli

Skrzydłem cudnych takich snów.     

( Antoni Lange)

Pewnej lipcowej soboty wybraliśmy się do Jury Krakowsko-Częstochowskiej...  O tym, jakie to niezwykle miejsce,  nie muszę nikomu przypominać... Ponieważ jestem, i wcale się tego nie wstydzę, maniaczką zamkową, to Jura jest dla mnie prawdziwym rajem... Jest ona dosłownie usłana Orlimi Gniazdami, które w większości wybudowane zostały przez króla Kazimierza Wielkiego... Ich zadaniem było bronienie granicy ze Śląskiem... 

Zamek Mirów zachwyca... Niestety,  to co widzimy, to już tylko ruiny... Zbudowany na najwyższym wzniesieniu w tej okolicy... To prawdziwy magnez... Przyciąga wielu turystów, którzy w  piękny, słoneczny, wolny dzień od pracy, chcą spędzić czas w otoczeniu z przyrodą i z historią w tle...

Już z daleka widzę postrzępione ruiny gotyckiego zamku... Wyglądają niczym wysmukła, ogromna, strzelista wieża...  Im bliżej jestem, to widok jest coraz bardziej oszałamiający, a obraz, bardziej się wyostrza... Zatrzymujemy się w cieniu przydrożnych, polskich wierzb... Oparci o ich pnie, zachwycamy się imponującymi ruinami... Na szczycie wieży łopocze biało-czerwona flaga... Symbol polskości... Jest niczym wisienka na torcie...  A wzgórze tego lipcowego dnia przystroiło się w kwiecistą łąkę... U podnóża kwitną róże szerokolistne w kolorze białym i biskupim... Z łąki unosi się cudowny aromat kwitnącej mięty, tymianku, dziewanny... W wysokich trawach dostrzegam dziko rosnący kminek... Roztarte ziarenka sprawiają, że jego zapach długo unosi się w powietrzu... Moja uwagę przykuwają dziko rosnące przetaczniki... Uwielbiam te niezwykle delikatne kwiaty, które rosną w moim ogrodzie...

Chodzę między odurzającym zielem i nawet nie wiem kiedy gubię filtr polaryzacyjny od aparatu fotograficznego... Próbuję go poszukać, ale to jak szukanie igły w stogu siana... A dookoła białe, wapienne Skały Mirowskie... Tak stoję przed zamkiem i zastanawiam się, bo bardzo trudno rozróżnić, co tutaj zbudował człowiek a co stworzyła natura... Ze względu na bezpieczeństwo, ruiny są ogrodzone... Mimo, że to ruiny zachwycają swym pięknem...

 Zamek zlewa się z podłożem, ponieważ został zbudowany z tutejszych kamieni i głazów... Ten materiał był tutaj łatwo dostępny... Zamek Mirów był  zamkiem rycerskim... Teraz jest zamkiem prywatnym... W najbliższych latach, ruiny zostaną zabezpieczone i oddane do zwiedzania... Warto przyjechać do Mirowa i zobaczyć surowe mury pamiętające jednego z najwspanialszych władców w dziejach Polski... Serdecznie zachęcam do przyjazdu, bo w niedalekiej odległości znajduje się kolejny zamek... Bobolice.

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie...