Poranny spacer po Rezerwacie "Zakręt"

 

Przyroda w swej prymitywnej czystości jest w równowadze,

ma tę kompletność, do której my, ludzie dążymy.

Obserwując ją, miałem nadzieję, że odnajduję ojczyznę;

czułem harmonię, jakiej dotąd nie doświadczyłem.

Przywrócenie mojego życia jej rytmowi wydawało mi się 

samo w sobie lekarstwem.

(Tiziano Terzani)

To był bardzo wczesny poranek dnia... Obudziłam  się rano,  kilka minut po godzinie piątej... Na ten dzień zaplanowałam poranny spacer po Rezerwacie Zakręt...  Spojrzałam w okno... Widok rozpościerający się za oknem wprawił mnie w błogi i nostalgiczny nastrój... Poranne mgły snuły się leniwie  po łąkach i wydawało się, że cała ziemia pływa na siwej chmurze... Niemal bezszelestnie wyszłam z hotelu... Udając się na spacer ścieżką przyrodniczą rozkoszowałam się spokojem i ciszą bo wioska jeszcze spała, jedynie gdzieniegdzie szczekały psy...

Zatrzymałam się na moście Krutyni... Najpiękniejsza mazurska rzeka wije się przez pachnące łąki obok starych wiejskich domów i nowoczesnych daczy... Płynie przez tereny bagienne, gdzie tatarak i trzcina tworzą wspaniałą zieloną ścianę... Dochodzą zza niej głosy przeróżnych ptaków, a wkoło otacza nas cudowna nieskażona przyroda...

Rezerwat Zakręt znajduje się w Mazurskim Parku Krajobrazowym  i jest położony zaledwie kilometr na zachód od wsi Krutyń... Idąc powoli ścieżką przyrodniczą nie mogłam oderwać oczu od ukwieconych łąk, delikatnie kołyszących się traw, dzikich kwiatów... Taki widok sprawiał wiele radości moim oczom i działał  bardzo kojąco... Chłonęłam zapachy ziół... Podziwiałam sielskie widoki... Wsłuchiwałam się w odgłosy dochodzące  z lasu... Rozpoznałam skrzeczenie sójek, postukiwania dzięciołów...  Zachwycałam się niebieskimi kwiatami cykorii podróżnika, białymi stokrotkami polnymi, żółtymi  wiesiołkami, kwiatami kozibroda łąkowego... Zatrzymałam się na chwilę... Przypominałam sobie ulubione wiersze ukazujące   piękno łąk... Jeden z nich to: Łąka - Agaty Budzyńskiej.

Dziś o świcie łąka była taka piękna

Płakała była pełna rosy

Jej suknia z rumianków była pomięta

Wiatr czochrał jej trawiste włosy

poprosiłam ją o bukiet z rumianków

Z tych zapłakanych

Powiedziałam łące że to od Ciebie

Dla Ciebie przyjacielu kochany

Weź ten bukiet od łąki, łąki zapłakanej

Weź go i ode mnie

Niech rumianki te dzikie i zapłakane

Budzą w Tobie zawsze wspomnienie

Już czas, czas powrócić do domu

Już czas zapomnieć o rumiankach

Już czas, czas odrzucić marzenia

To wszystko to tylko bajka

Weź ten bukiet od łąki

Za mostem na rzece Krutyni szłam w stronę lasu jaworową alejką, a następnie drogą przez las... Po około 500 metrach dotarłam do wejścia do rezerwatu... Zobaczyłam tutaj dwa drzewa splecione w miłosnym objęciu... Ten nietypowy, ale najbardziej znany pomnik przyrody  nazywany jest "Zakochana Para"... Ona, bardzo piękna, wysmukła 27 metrowa sosna, liczy 270 lat... On, 16 metrowy dąb szypułkowy, jest od niej młodszy i   ma 160 lat... Czule ją okala swoimi konarami, przypominając gest przytulania... W rzeczywistości gałęzie drzewa kierują się w stronę przebiegającej drogi, gdzie mają większy dostęp do światła...

Idąc ścieżką przyrodniczą obserwuję dobrze zachowane fragmenty boru bagiennego... Na terenie rezerwatu są trzy małe jeziorka, liczne rośliny z rodziny wrzosowatych m.in. borówkę  bagienną nazywaną bardzo często pijanicą z powodu substancji wywołującej oszołomienie, borówkę brusznicę, jagodę czarną...

Tiziano Terzani w swojej książce: Nic nie zdarza się przypadkiem pisze: W przyrodzie nie ma nic małego, miernego; nic co nas trapi czy zubaża. Przeciwnie czujemy się w niej powołani do wielkości i - jakbyśmy chcieli w sobie wchłonąć to, co jest na zewnątrz - rozszerzamy instynktownie płuca i oddychamy głęboko.

Tutejsza przyroda przecież od zawsze otaczała człowieka, dostarczała mu nie tylko pożywienia, ale  także materiałów budowlanych, dając mu  jednoczenie wypoczynek oraz odpoczynek, i umożliwia przeżywanie piękna... Rezerwat "Zakręt" chroni naturalne ekosystemy, reliktową florę  torfowisk oraz otaczające je ponad 200-letnie lasy dębowe i mieszane... Został utworzony w 1957 roku na wniosek profesora Władysława Szafera, znanego botanika i działacza ochrony przyrody... Obecnie powierzchnia rezerwatu wynosi 105,3 ha...

Stare drzewa, aleje oprócz dekoracyjnej roli w krajobrazie, pełniły niegdyś ważną rolę jako miejsca odpoczynku i schronienia... W rezerwacie godnymi obejrzenia drzewami oprócz Zakochanej Pary są jeszcze dwa pomniki przyrody - Dąb Kruszyński,  dąb szypułkowy (Quercus robur L.) potężne drzewo liczące 370 lat i mające wysokość 30 metrów, o obwodzie pnia - 530 cm... Kolejne to: Mazurski Dąb Bratny, dąb szypułkowy o obwodzie 315 cm i wysokości 28 metrów...

Ścieżka przyrodnicza zaczynała i kończyła się we wsi Krutyń...  Nie jest zbyt długa, liczy sobie około 3 km... Jej przejście zajęło nam dwie godziny... I jak tu się spieszyć... Spore ilości czarnych jagód kusiły aby je zerwać i od razu zjeść...  Uznałam, że lepiej tego nie robić ponieważ na tych owocach mogą być niebezpieczne pasożyty - bąblowce, które w organizmie człowieka powodują groźną chorobę zwaną bąblowicą... W rezerwacie występuje bardzo wiele ptaków... Mnie udało się zobaczyć jedynie sojkę, dzięki której istnieje tutaj tak wiele młodych dębów... 

Muszę przyznać, że był to bardzo miły, relaksujący  spacer, bo rezerwat "Zakręt" to bardzo piękny las, miejsce wyjątkowe... W takim urokliwym miejscu nie mogłam się spieszyć bo niemal co krok  spotkałam  atrakcje przyrodnicze... Przede wszystkim doceniałam tutaj dorodne drzewa, bujną zieleń, różnorodność przyrody,  wsłuchiwałam się w świergot ptactwa, ładowałam  "akumulatory" na kolejne dni...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam....