Érice, perełka Sycylii

Nigdzie może na Sycylii nie panuje tak głęboka cisza.

Ludzie, nawet gdy wychodzą z domów,

poruszają się jakby na palcach,

ocierają się o mury i szybko znikają.

(Gustaw Herling Grudziński)

Gdy jechałam na Sycylię miałam nadzieję, że uda mi się zobaczyć Érice... Będąc na wyspie jest absolutnym must see... W pobliżu miasta portowego Trapani niczym z podziemi wyrasta Monte San Giuliano i monumentalnie wznosi się  nad okolicznymi równinami.... Już w starożytności na samym szczycie  góry ulokowało się miasteczko znane jako Eryks...

Droga dojazdowa do Érice  nie jest zbyt długa ale  bardzo kręta, wąska i stroma ponieważ miasteczko położone jest na 751 m n.p.m. Natomiast niezapomniane wrażenia wywołują krajobrazy, które  z każdym metrem są piękniejsze... W dole rozciąga się panorama Trapani, plaże San Vito Lo Capo,   cudowny kolor Morza  Tyrreńskiego i Monte Cofano - góra samotna, majestatyczna,  wysoka na 659 m n.p.m.... Patrząc na nią, sprawia wrażenie, jakby chciała oderwać się od wybrzeża i zanurkować w błękitne morze... Tuż przy wejściu do miasta znajduje się duży parking ponieważ samochody nie mogą wjeżdżać do historycznego centrum...

Érice, zachowana w całości do naszych czasów, łączy w szczególny sposób mity, historię, kulturę, architekturę i naturę...  I chociaż nie pełni roli kurortu, to jest miejscem wyjątkowym gdzie można  oderwać się od rzeczywistości i zagłębić się w przeszłość i kontemplację...  Do Starego Miasta prowadzi Porta Trapani,  główna XIV - wieczna brama wjazdowa... Bardzo blisko znajduje się katedra królewska zbudowana w 1312 roku... Gdy tylko przekroczyłam bramę miasta odniosłam wrażenie, że tutejsze życie stoi w miejscu. że czas się tutaj zatrzymał... Jednak Érice trzeba zobaczyć ponieważ zdjęcia nie oddają wyjątkowości tego miejsca...

* Kościół Matrice w Erice *

Na pierwszy rzut oka patrząc na kamienne domy, labirynt wąskich, krętych brukowanych  uliczek, vanelle - przejścia tak ciasne, że może z trudem przejść tylko jedna  osoba ma się wrażenie, że Érice to uosobienie średniowiecza... Otoczone jest murami i bastionami, w rzeczywistości  jest o wiele starsze...

Miasto prawdopodobnie zostało założone w V wieku p.n.e. przez Elymian... Ich pochodzenie nie jest znane... Wg tradycji wywodzili się z uciekinierów z Troi, w dzisiejszej Turcji... Érice, w starożytności Eryks, pochodzi od mitologicznego syna Posejdona i Afrodyty...

A co mówią mity? Eryks ukradł byka ze stada Heraklesa, a gdy ten upomniał się o swoją własność, Eryks pysznił się swoją siłą i wezwał herosa do walki o władzę nad królestwem... Herakles pokonał go trzykrotnie w końcu uśmiercił...

Istnieje wiele historii i mitów o Érice... Kult bóstwa w tym mieście przybrał różne imiona na przestrzeni wieków... Érice  w starożytności stało się sławne dzięki bogini i świątyni, w której Fenicjanie czcili Astarte, Tanit Kartagińczycy,  Grecy  Afrodytę boginię miłości, piękna, pożądania, a  Rzymianie Wenus... W świątyni cały czas  płonący ogień był niczym latarnia widoczna z daleka i przyciągająca  wielu podróżników... Świątynia była świętym miejscem prostytucji... Świątynię zamieszkiwały młode, piękne dziewczyny z dobrych domów, które stawały się kapłankami i jak głosi legenda zaspakajały żądze mężczyzn...   Nie było podróżnika, który by o tym nie wiedział i historyka który by nie przekazywał wiadomości o tym miejscu...

Wystawne cukiernie przy uliczkach Érice słyną z ciasteczek  z migdałami i marcepanem oraz frutta martorana, tradycyjnych marcepanowych słodyczy w postaci owoców i warzyw... Nie można przejść obojętnie obok tych wszystkich pyszności...

Owoce Martorany mają długą tradycję... Pomysłodawczyniami były mniszki z kościoła Najświętszej Marii Panny w Palermo... Przy klasztorze stworzyły jeden z  najpiękniejszych ogrodów w mieście... Zaintrygowany tym papież postanowił złożyć mniszkom wizytę, która wypadła zimowa porą, kiedy drzewa były kompletnie  nagie... Zakonnice postanawiają stworzyć marcepanowe owoce  i ugościć nimi dostojnego gościa... Jak głosi legenda po sukcesie wizyty mniszki zaczynają handlować swoimi pysznościami i strzec receptury... Kiedy w 1886 roku zakony zostały zniesione ich przepis dostaje się w ręce cukierników całej wyspy...

Érice to też miasto kościołów i obiektów sakralnych... W tym niewielkim miasteczku jest ich  prawdopodobnie kilkanaście ale niestety nie są otwarte ponieważ brakuje tutaj księży... Érice bardzo często nazywane jest "miastem stu kościołów"... Do najpiękniejszych i najbardziej niezwykłych należą m.in. katedra królewska (Duomo Real), kościół świętego Juliana (San Giuliano), Jana Chrzciciela (San Giovanni Battista), kościół Zbawiciela ( Salvatore)...

Warto wspomnieć, że w Érice panuje kult rycerza Giuliano... Po upadku Cesarstwa Rzymskiego miasto zniknęło z dokumentów historycznych... Nazwa Érice pojawia się dopiero w XI wieku w źródłach arabskich i nazywa się Gebel Hamed... Jest rok 1076 wtedy normański hrabia Roger d'Altavila oblega na górze  ludność muzułmańską... W pierwszym świetle poranka, podczas modlitwy o zwycięstwo ujrzał rycerza Giuliano jadącego na białym koniu, uzbrojonego w lśniącą broń, z sokołem w lewej ręce, który zmusza muzułmanów do ucieczki... Gebal Hamed staje się ziemią normańską, a dzięki nabożeństwu do świętego, przemianowano górę jako Monte San Giuliano...

Érice słynie nie tylko z ciekawych zabytków, szerokich panoram ale i niezwykłych wyrobów z korala, tradycyjnie, ręcznie tkanych dywanów i pięknej zdobionej ceramiki...

Arabski geograf, kartograf i podróżnik Al-Idrisi, działający na dworze króla Sycylii Rogera II tak pisał o tym miejscu: W pobliżu przesmyku Trapani wznosi się duża góra, bardzo szeroka i bardzo wysoka. Chrześcijanie zajmują szczyt połączony z górą mostem i posiadają znaczne miasto na samej górze. Mówi się, że kobiety tego kraju są najpiękniejsze na wyspie. Niech Allach uczyni z nich niewolnice muzułmanów".

Co pozostało po starożytnej  Érice? Na północno-zachodnich zboczach góry imponujące fragmenty murów z których wyrastają duże wieże dominujące nad miastem... To Castello Del Balio  zwany zamkiem Wenus  symbol Érice... Zbudowany w XI wieku przez Normańczyków, którzy użyli materiałów ze świątyni Wenus... Wg legendy świątynia miała runąć w noc narodzin Jezusa Chrystusa - wskutek trzęsienia ziemi...

Zamek odrestaurowany w XIX wieku przez hrabiego Agostino Piepoli... Twierdza otoczona jest wieżami, a obok znajduje się Balio, wspaniały ogród w stylu angielskim... Na skalistej platformie, poniżej zamku Wenus jest mały zameczek, właściwie to Torretta (Wieża)Pepoli... Została zbudowana przez hrabiego aby mógł się delektować wspaniałymi widokami, oddychać zapachami sosnowego lasu...

Tutaj w Érice legenda goni legendę... Wg kolejnej, jest to również miejsce pochówku Eryksa po walce z Heraklesem...

To był cudowny dzień, w tym średniowiecznym miasteczku spędziłam niezapomniane chwile... Niestety, przychodzi taki moment, że trzeba  pożegnać się  z  Érice...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...