Łucja z Syrakuz

Od Łucji do Wilii licz dwanaście dni, 

a w jakim to sobie toku,

słonko we dnie, w nocy gwiazdy,

światłem tuż po sobie lśni,

takim będzie miesiąc każdy,

w nadchodzącym tobie roku.

Święta Łucja głosi, jaką pogodę styczeń przynosi.

Dzisiaj mamy liturgiczne wspomnienie świętej Łucji... Jej istnienie jest potwierdzone historycznie, zwłaszcza od czasu, gdy odnaleziono jej grób w katakumbach w Syrakuzach...

Łucja... Pochodziła ze znakomitej rodziny... Na świat przyszła w roku 281 w Syrakuzach wówczas najbogatszym i najpotężniejszym mieście na Sycylii... Jak to w tamtych czasach bywało, już jako podlotek obiecana została pewnemu młodzieńcowi, którego rodzice szczycili  się szlachetnym rodowodem i pełną kiesą... Mogłaby się uważać za prawdziwą szczęściarę, gdyby nie choroba ukochanej matki...

Kiedy zawiedli już wszyscy lekarze, zrozpaczona łucja udała się w podróż... Miała odmienić jej życie - była to bowiem pielgrzymka do grobu świętej Agaty... Dotarłszy do celu dziewczyna miała cudowne widzenie: sama święta Agata przepowiedziała jej męczeńską śmierć i poleciła przygotować się do tej ostatecznej ofiary...

Łucja - wielce gorliwa - natychmiast po powrocie do domu zerwała zaręczyny, złożyła dozgonne śluby czystości i rozdała całe swoje mienie ubogim... Wystrychnięty na dudka niedoszły mąż oszalał z zazdrości... Jak na okrutnego poganina przystało, przyrzekł niesłownej Łucji krwawą zemstę... Na okazję nie musiał długo czekać - wkrótce edykty cesarza Dioklecjana wywołały najkrwawsze w historii prześladowania chrześcijan... Wystarczyło szepnąć na ucho komu trzeba, że Łucja jest chrześcijanką...

Nie zabito nieszczęsnej od razu... Najpierw usiłowano ją oddać do domu publicznego, aby "wyleczyć" z nadmiernej wstrzemięźliwości... Jednak, jak głosi legenda, strażnicy nie mogli ruszyć jej z miejsca... Nie pomogło nawet ciągnięcie świętej parą olbrzymich wołów... By zmusić Łucję do wyrzeczenia się wiary, wyłupiono jej oczy (jest patronką niewidomych) i palono na stosie... Ale płomienie się jej nie imały... Wreszcie Łucję ścięto 13 grudnia 304 roku...

* źródło *

Od jakiegoś czasu moim marzeniem było poznanie Syrakuz, miasta w którym urodziła się, żyła i zginęła śmiercią męczeńską, moja patronka... W końcu spełniło się moje pragnienie...

Na  Piazza Duomo w Syrakuzach, kilka kroków od katedry znajduje się kościół Świętej Łucji... Dokładna data jego założenia i przyległego klasztoru nie jest znana... Jednak mówi się, że już we wczesnych czasach bizantyjskich nad grobem męczennicy wzniesiono kościół, który mimo iż wiele razy był przebudowywany, przetrwał do dziś... Kompleks klasztorny w tym miejscu istniał już w XV wieku... Kościół zajmował ważne miejsce w życiu miasta ze względu na związek z Łucją, patronką miasta... Jedynie w przedsionku kościoła można robić zdjęcia... Nie miałam innego wyjścia, kupiłam u ochrony kilka pocztówek...  Wnętrze jest monitorowane i wystarczyło, że ktoś tylko podniósł aparat fotograficzny, od razu została mu zwrócona uwaga... Dlaczego? Wewnątrz znajduje się bardzo cenny obraz włoskiego malarza Caravaggio "Pogrzeb świętej Łucji"...
W tym czasie w przedsionku kościoła była wystawa obrazów poświęcona świętej Łucji...

Trzęsienie ziemi w 1693 roku zniszczyło kościół i kompleks klasztorny... Dwa lata później rozpoczęto budowę obecnego kościoła...  Został ukończony w 1705 roku...

Oryginalna fasada wg projektu  Luciano Caracciolo, podzielona jest przez dekoracyjny balkon na dwa poziomy... Kościół zbudowany jest kamienia wapiennego... Elewacja jest wysoka ma około 25 metrów...

Okazały portal w stylu barokowym otoczony jest kręconymi kolumnami... Zwieńczony łukowatym frontonem z godłem męczeństwa świętej Łucji... Emblemat jeszcze dwa razy powtarza się na elewacji, są również herby królów Hiszpanii...

Jasne wnętrze składa się z szerokiej, prostokątnej nawy ozdobionej czterema barokowymi ołtarzami... Zamkniętym prezbiterium zwieńczonym kopułą... Usiadłam w pierwszej ławce iz podziwem patrzyłam na ogromny (4 x 3 m)  obraz Caravaggio... Mogłabym tak siedzieć bez końca - zapatrzona, zachwycona...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...