Piękno dzikich skał... Jordania.

 

Chcesz być szczęśliwy - pozwól, 

by inni byli z tobą szczęśliwi...  

Sokrates

                                      

Zima w pełni... Jest bardzo mroźno i śnieżnie... Cały czas myślę o nadchodzącej wiośnie, lecie i wakacyjnych podróżach... Podczas zimowych dni, wracam wspomnieniami do urlopowych wojaży... Może jestem odmieńcem, ale szczególnym sentymentem darzę kraje arabskie...

 Lubię Bliski Wschód... Często porównuję szlaki biblijne z historią, legendy i mity z rzeczywistością... Jednego bardzo żałuję, w ostatnim czasie jest tam trochę niebezpiecznie... Muszę poczekać na lepsze czasy... Nic na to nie poradzę, że uwielbiam piaski pustyni, kamieniste płaskowyże, magiczne, czarodziejskie, poszarpane skały i...upalne słońce. Przyznaję, że po tych miejscach chodzę jak urzeczona, jak nakręcona... Są kraje do których pragnę powrócić kolejny raz... Czy będzie to jednak możliwe?

Palące słońce sprawia, że dzień wcześniej kupuję kefije - "arafatkę"... Później będzie pamiątką z podróży i zawiśnie na "ścianie pamięci"...  Wcześnie rano mamy wyjazd w góry... Kelner wychodzi z propozycją upięcia chusty na mojej głowie... Robi to bardzo delikatnie a zarazem bardzo sprawnie... 

Jordania dla mnie jest krajem, który czaruje wyjątkowo pięknymi krajobrazami pustyni i gór... Ma także znaczną ilość cennych, doskonale zachowanych zabytków... Warto dla nich tutaj przyjechać... Jednym z najpiękniejszych terenów widokowych do którego właśnie jedziemy jest masyw Dżabal asz-Szara... To najbardziej intrygujące miejsce jakie widziałam... Byłam nim oczarowana, zachwycona... Wiem, nie każdemu się ono spodoba...

Patrzę na głębokie wąwozy i mam wrażenie, że  tutaj już byłam, żyłam... Jakże tutaj jest pięknie. To naprawdę trzeba lubić aby zapuszczać się  w takie tereny. Nie każdy wytrzymuje palące słońce, ciągłą suchość w ustach i słone ciało. W wielu miejscach bardzo strome i wąskie ścieżki prowadzą wśród stromych zrębów skalnych...Czasem sięgają stu, stu dwudziestu a może i więcej metrów wysokości...W niektórych miejscach wąwozy są bardzo wąskie, trzeba nie lada wyczynu aby przecisnąć się przez ciasne gardło...

Słońce i sporadycznie płynące po niebie chmury rzucają cienie na kamieniste wzgórza... Ta gra cieni robi wrażenie... Rzadko można się schronić pod wyłomem skały... To nieprawdopodobne, że na półkach skalnych schronienia przed palącym słońcem szukają kozy i barany... Zastanawiające czym karmią się w takich miejscach, co piją... Skały są tak bardzo nagrzane, że aż parzą... Musimy przebrać swoje ubranie, jest przesiąknięte solą... Z każdą chwilą robiło się sztywniejsze... Uzbrojona straż turystyczna kontroluje tereny i czuwa nad nielicznymi turystami...

W wielu miejscach skały mienią się warstwami różnorodnych kolorów; różu, żółci, fioletu, brązu, bieli, pomarańczy... Podziwiam je... Swoim wyglądem i w dotyku przypominają delikatny jedwab... Podczas zejść, wyjść, wspinaczek nie myśli się o trudzie, wylanym pocie... Myśli się o tym co będzie po wyjściu z wąwozu, co nas zaskoczy, oczaruje... Czasem zamarzy się o przerwie o szklance gorącej herbaty z cytryną... Ona jest w termosie, w plecaku... Czeka na dogodną chwilę...

To co oglądam nie jest szare, monotonne... Za każdym zakrętem ukazuję się zachwycający widok. Skały są majestatyczne  i  groźnie wyglądające... To tylko złudzenie... Gdzieniegdzie kępki traw i krzewy rozkwieconych oleandrów... Kolejne i kolejne zejście w głęboką rozstrzelinę skalną... Podziwiam baśniową scenerię, a może księżycową? Patrząc na krajobrazy aż trudno uwierzyć, że to dzieło natury...

Na pustynnych płaskowyżach Beduini oferują przejażdżkę nowoczesnym jeepem, na koniu lub wielbłądzie... Te rzeczy mieliśmy w programie do wyboru...  Co wybrać? jeepem jechałam na Wadi Rum, wielbłądem w Kapadocji i pod piramidami... W takim magicznym miejscu, zostaje "córka wiatru"... Dla Beduina przeznaczony jest " zdobywca przestrzeni"... Wśród muzułmanów, te zjawiskowe zwierzęta, piękne konie arabskie cieszą się ogromną estymą, kochają je, być może dlatego, że wierzą iż  zostały stworzone przez  Allacha...

Ostatnie spojrzenie na skały, wąwozy, ciekawe jaskinie, półki skalne i architektoniczne rzeźby... Czas wracać... Jutro kolejny wyjazd i kolejne niezwykłe miejsce...

Serdecznie wszystkich przepraszam... W ostatnim czasie mam dużo różnych obowiązków i dlatego  bardzo mało bywam na Waszych blogach.

Mam nadzieję, że w niedługim czasie wszystko  się zmieni.

Witam wszystkich odwiedzających i nowych komentatorów; Inę, Izę, Fernardo Santosa, Hansa-Petera...

Życzę miłego wieczoru...