Jeśli wybierasz się w podróż niech będzie to podróż długa
wędrowanie pozornie bez celu błądzenie po omacku...
Zaprzyjaźń się z Grekiem z Efezu Żydem z Aleksandrii
poprowadzą ciebie przez uśpione bazary...
(Zbigniew Herbert)
Wąwóz Vintgar (slov.Soteska Vintgar) według mnie, to jedna z najciekawszych i najpiękniejszych atrakcji przyrodniczych w Słowenii... Kiedy pierwszy raz gdzieś na blogu zobaczyłam ten wąwóz, wiedziałam, że muszę go zobaczyć... Byłam pewna, że odkryję niesamowity świat przyrody, który mnie zachwyci, oczaruje... Uwierzcie mi, tak właśnie było......
Wąwóz Vintgar znajduje się w północno-zachodniej Słowenii, na skraju Parku Narodowego Triglav... Liczy sobie ponad 10000 lat i powstał w czasie ostatniego zlodowacenia... Został wyrzeźbiony przez rzekę Radovną, która przed ostatnim zlodowaceniem płynęła w odwrotnym kierunku... Radovną tworzą potoki górskie spływając z dolin polodowcowych w Alpach Julijskich: Krmy i Kota...
Przyjeżdżamy do Podhom, zatrzymujemy się na parkingu Nr 1... Kupujemy bilety, kilkadziesiąt metrów dalej przechodzimy przez bramkę i ruszamy w oszałamiającą scenerię...
Jacob Žumer, ówczesny burmistrz Gorje oraz Benedikt Lergetporer fotograf i kartograf z Bledu weszli do wąwozu 1891 roku... W tym czasie poziom rzeki Radovnej był bardzo niski ale wędrówka była ekstremalna... Jednak miejsce ich zachwyciło, i bardzo szybko zebrali pieniądze... Już w 1893 roku wąwóz został wyposażony w drewniane kładki, mosty, galerie i udostępniony zwiedzającym... Wielokrotnie cała trasa była niszczona przez żywioł i za każdym razem odbudowywana...
Szłam bardo powoli, bez pośpiechu, przystawałam co kilka kroków, fotografowałam i podziwiałam otaczającą mnie przyrodę... Poczułam jak otacza mnie magia piękna... Kolejny raz zatrzymałam się... Nie myślałam o niczym tylko podziwiałam, doceniałam uroki natury, wsłuchiwałam się w ryk wody i patrzyłam jak ona tańczy... Kilkanaście metrów dalej nurt rzeki stawał się leniwy i odnosiłam wrażenie, że nie płynął tylko stał w miejscu... Co chwilę mijali mnie ludzie... Przepychali się bo drewniana ścieżka była wąska... Przepuszczałam ich z uśmiechem, robiąc miejsce... Zastanawiałam się dlaczego tak pędzą? odnosiłam wrażenie, że tylko zaliczają przejście przez wąwóz Vintgar...
Niezwykła trasa spacerowa wiedzie wzdłuż lub na taflą rzeki Radovna... Z tej perspektywy podziwiam skały wapienne porośnięte bujną roślinnością... Zachwyca mnie wyjątkowe bogactwo flory, z rzadkimi, chronionymi roślinami... Panujący tu wyjątkowy mikroklimat sprzyja rozwojowi gatunków różniących się zupełnie od tych występujących w okolicy... Spotykam naparstnice, dzwonki alpejskie, endemiczne dzwonki zoysi rosnące w szczelinach skalnych... Uwagę moją przykuwały delikatne, żółte kwiaty starca gajowego, białe kwiatuszki gwiazdnicy gajowej... Nigdy wcześniej w naturze nie widziałam takiej ilości języcznika zwyczajnego i zanokcicy gwiazdowej... Są to jedne z ciekawszych paproci, o pięknych, ciekawych liściach uwielbiających podłoże wapienne i cieniste miejsca...
Wizyta w wąwozie Vintgar dosłownie odebrała mi mowę... Nie spodziewałam się takiego nagromadzenia tylu dźwięków, kolorów i piękna w takim miejscu... Wąwóz charakteryzuje się bardzo stromymi, pionowymi ścianami, które średnio mają od 50 do 100 metrów wysokości... Liczy 1, 6 km i biegnie pomiędzy majestatycznymi wzgórzami Boršt (931m n.p.m.) oraz Hom (834m n.p.m.)
W wąwozie Vintgar na uwagę zasługuje również jednołukowy kamienny most linii kolejowej Bohinj, zbudowany w 1906 roku, który przecina wąwóz o szerokości 53 metry... Nasz spacer kończymy przy wodospadzie Šum, który ze swoim 13 metrowym spadkiem wody uważany jest za największy słoweński wodospad rzeczny... Niestety, maj i czerwiec był ubogi w opady deszczu więc i Radovna nie miała jej w nadmiarze... Tym samym wodospad Šum nie był tak bardzo imponujący... Uważam, że wąwóz Vintgar to obowiązkowe miejsce, które należy zobaczyć w Słowenii...
Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...
Życzę udanego i słonecznego weekendu...
Serdecznie wszystkich pozdrawiam...
Nie dziwię się, że odebrało Ci mowę, bo miejsce jest niewiarygodnie piękne! Urzekła mnie również przyroda, swoją bujnością i pięknymi kwiatami. Wszystkie zdjęcia, jakie zamieściłaś są niesamowite, zwłaszcza te prezentujące roślinki z bliska. Chwała tym dwóm panom, że to zaaranżowali do zwiedzania, ale masz rację, do czego tam się spieszyć, jeśli już się weszło na szlak? Pozdrawiam serdecznie i zimowo (w Ostródzie śnieży)
OdpowiedzUsuńDroga Sukieneczko!
UsuńWąwóz Vintgar jest niewyobrażalnie piękny.Ja nie umiałam tego opisać a zdjęcia być może tego nie ukazują. Wysokie wapienne ściany otulają trasę cienistą, zieloną kołdrą, przez którą tu i ówdzie przebijają kolorowe refleksy promieni słonecznych. Całość tworzy trochę bajeczną, trochę tajemniczą, niemal mistyczną atmosferę i niezapomniane widoki. Spacerem byłam zachwycona. Nie lubię się spieszyć, lubię wszystko sobie dokładnie pooglądać, utrwalić. Prawdopodobnie nie dotrę tutaj drugi raz.
Bardzo serdecznie Cię pozdrawiam:)
To rzeczywiście przepiękne miejsce. Te zielone ściany robią niesamowite wrażenie. A do tego jak jeszcze dodać szum wody i śpiew ptaków, to rzeczywiście można całkiem odpłynąć w tych cudach natury. Taki spacer to musi być niesamowite przeżycie, wyobrażam sobie, że też bym się co chwilę zatrzymywała i fotografowała co tylko się da. Tylko przeraziła mnie ta ilość ludzi... Zdecydowanie wolałabym tam większą samotność i intymność w kontakcie z przyrodą, ale cóż, na te rzeczy akurat nie mamy wpływu, wszyscy chcą zobaczyć takie cuda na własne oczy. Pozdrawiam Cię cieplutko, kochana i życzę miłego piątku...
OdpowiedzUsuńIwonko, trafiłaś w sedno. Vintgar jest przecudny! Spacer po nim to niesamowite przeżycie. Dodatkowo, piękna pogoda, cudowna roślinność i bajeczne widoki. Na dodatek, momentami huk przepiękniej turkusowej wody przelewającej się pod nogami jest niesamowity.
UsuńSerdecznie pozdrawiam:)
Przepiękne miejsce, którym należy się delektować a nie zaliczać. Niespotykany kolor wody, jej szum, wiry i wodospady na każdym robią wrażenie a do tego bujna przyroda wokół. My też zachwycaliśmy się tym miejscem, jedyny minus to te tabuny ludzi. My też spacerowaliśmy w takim tłumie, cóż takie miejsce każdy chce zobaczyć. Pozdrawiam serdecznie :)
OdpowiedzUsuńNie wszyscy są takimi pasjonatami, rozkoszującymi się pięknem przyrody jak Wy czy My. Wiele osób zalicza by pochwalić się na FB czy Instagramie. Ja też byłam zachwycona Vintgarem spektakularnymi widokami i miałam wrażenie, że z każdym krokiem odkrywałam przed nami coś nowego, piękniejszego. Powiem Ci szczerze, że tłum ludzi wcale mi nie przeszkadzał. Potrafiłam się wyłączyć i ich nie widziałam.
UsuńSerdecznie Cię pozdrawiam:)
WOW! The Vintgar Gorge and surrounding area look fabulous.
OdpowiedzUsuńI enjoyed seeing your photographs.
I hope 2024 has started well for you.
My good wishes.
All the best Jan
https://thelowcarbdiabetic.blogspot.com/
Thank you very much for each visit to my blog. The Vintgar Gorge is an unforgettable place.
UsuńThe impressions from the walk will remain in my memory for a long time.
Thank you very much for your good wishes.
Hugs and greetings.
Łucjo, jak tam jest przepięknie!!! Uwielbiam wąwozy, tak fenomenalnie wyrzeźbione przez naturę, Jej dzikie oblicze przesądza o urodzie tego miejsca. Niesamowitą ciekawostką jest kamienny most przecinający wąwóz! Dziękuję za wspaniałą relację, bo dzięki Tobie poznałam tą wyjątkową atrakcję przyrodniczą dostępną turystycznie :-))
OdpowiedzUsuńPrzesyłam moc serdecznych pozdrowień!
Anita
Ja też bardzo lubię poznawać nowe wąwozy. To takie ciekawe miejsca. Rzeka mozolnie drąży skały tworząc przepiękny górski krajobraz. Tutaj Radovna przedzierając się przez wapienne skały stworzyła przepiękny krajobraz wijącego się wąskiego skalnego korytarza. Ten spacer to było niezapomniane przeżycie.Jednak największe wrażenie robią ściany wąwozu wystrzeliwujące z rzeki pionowo w niebo na wysokość 100 metrów. Kolejną atrakcją są wiszące mosty po których kilkukrotnie przechodzi się z jednej strony rzeki na drugą.
UsuńBardzo serdecznie Cię pozdrawiam:)
Niezaprzeczalne piękno. Widać, po tłumie turystów, że to popularna miejscówka 🙂
OdpowiedzUsuńZgadzam się z Tobą. W czasie spaceru podziwiałam piękno nie budzące żadnej wątpliwości. Owszem, turystów mnóstwo ale niemal każdy kto odwiedzi Słowenię pragnie zobaczyć unikalny i zachwycający wąwóz Vintgar.
UsuńPozdrawiam:)
Na zdjęciach jest to piękne miejsce. W rzeczywistości na pewno urocze.💗
OdpowiedzUsuńWąwóz Vintgar jest cudem przyrody. Otaczające piękno zachwyci każdego kto kocha naturę.
UsuńPozdrawiam serdecznie:)
It’s a lovely area, well worth a visit - or several for that matter, but I would go on a foul weather day when there would be far less people interrupting the sounds of nature with their chatter.
OdpowiedzUsuńUnfortunately, during my July stay in Slovenia
Usuńthe temperatures were extreme + 42 degrees. It was only when I was returning home that it started to rain and within two days the floods started. Mudslides destroyed entire villages and cities.
Greetings:)
Buen caudal de agua, aprecio en tus fotografías. Es un extraordinario bien, que escasea en muchos lugares de nuestro planeta.
OdpowiedzUsuńUn abrazo.
Dear Antonia!
UsuńThe waters of this river flow from Alpine glaciers.
You're right. In many countries there is a water shortage and people do not respect it. This problem is becoming more and more widespread.
Kisses:)
Cudowny spacer nam zafundowałaś i w dzisiejszy, mroźny dzień, powrót do lata. Kilka razy 'przeszłam po zdjęciach" i rozkoszowałam się ta zielenią. Cudowne miejsce, dziękuję.
OdpowiedzUsuńDroga Elu!
UsuńMroźny, zimowy dzień? Zaskoczyłaś mnie tą informacją. U mnie po wielu deszczowych dniach, świeci przepiękne słońce, niebo jest błękitne i w tej chwili jest 3°C. Elu, wiem jak bardzo tęsknisz za zielenią, swoim ogrodem i dlatego rozkoszowałaś się zielenią na tych zdjęciach. Ja też bardzo kocham przyrodę, zieleń drzew, traw. Teraz zimą szczególnie wywołuje w nas tęsknotę. Wąwóz Vintgar to niesamowite piękno stworzone przez naturę pobudza wyobraźnię i fascynuje.
Serdecznie pozdrawiam:)
How beautiful place!!
OdpowiedzUsuńDear Anne!
UsuńYou're right. The Vintgar Gorge is an amazing place worth visiting and experiencing its beauty.
Hugs:))
Coś pięknego. Magia! :)
OdpowiedzUsuńWąwóz Vintgar to niezwykle malownicze miejsce wyrzeźbione przez rzekę Radovnę.
UsuńMasz rację, to magia.
Serdecznie pozdrawiam:)
Wow. Fantastic place. So beautiful. Greetings.
OdpowiedzUsuńThe Vintgar Gorge is a beautiful place, carved by Radovna.
UsuńGreetings.
Kochana
OdpowiedzUsuńSerdeczności moc przesyłam i wszelkiej pomyślności na cały Nowy Rok życzę🍀🌹😘
A, co do Twojej foto-relacji, jak zawsze tematycznie i zdjęciowo przygotowana na 6!😃
Droga Morgano!
UsuńBardzo dziękuję.
Serdecznie pozdrawiam:)
Piękne, niezwykłe miejsce. Bujność przyrody, dzikość, oszałamiające kolory wody i odcienie zieleni. Dobrze, że było na tyle miejsca na mostach i kładkach, żeby przepuszczać tych wszystkich pędzących przed siebie turystów. Ale jakiej koncentracji wymaga w takich warunkach zrobienie tak wspaniałych zdjęć! Myślę też, że w takich miejscach powinien być zarezerwowany chociaż jeden dzień w tygodniu dla tych, którzy niespiesznie i w spokoju chcieliby zobaczyć to wszystko... no, wiem, utopia :)
OdpowiedzUsuńWąwóz Vintgar naprawdę mnie oczarował przepiękną, bujną roślinnością, kolorami wody zmieniającymi się co kilkadziesiąt metrów. To miejsce położone w Alpach Julijskich autentycznie może każdego zachwycić. W obecnych czasach niewiele jest miejsc gdzie nie spotka się turystów. Z jednej strony to cieszy, że ludzie pragną poznawać świat a z drugiej smuci to takie miejsca są dosłownie zadeptywane przez niezliczone tłumy.
UsuńPrzesyłam moc serdecznych pozdrowień:)
Niesamowite widoki :)
OdpowiedzUsuńTe wspaniałe, oszałamiające krajobrazy zapadły na długo w mojej pamięci.
UsuńPozdrawiam:)
Witaj Łucjo,
OdpowiedzUsuńTakie obrazki i taki spacer to jak miód na nasze serca. Patrząc na te piękne zdjęcia, aż niedowierzam jaka piękna może być zieleń i natura w tak niezwykłym miejscu. Wspaniale to wygląda, chociażby z tego względu że człowiek jest tutaj obserwatorem tego piękna, a natura jest szanowana i dbana o nieskazitelność. Miejsce naprawdę godne polecenia, a Ty trafiłaś na znakomitą pogodę.
Miłego świętowania... pozdrawiam.
Bogusławie!
UsuńWiem jak bardzo kochasz otaczająca Cię przyrodę. Ona wynagradza nam wszystkie trudy dnia codziennego. Ta,oglądana w wąwozie Vintgar była zjawiskowa. Trafiłam na znakomitą pogodę? owszem temperatury w okolicach 42, 43 st. C. Ja taką uwielbiam więc czułam się jak ryba w wodzie.
Serdecznie pozdrawiam:)
Beautiful landscape and pictures !!!!
OdpowiedzUsuńHave a cozy weekend !
Anna
The scenery around the Vintgar Gorge is stunning.
UsuńI was enchanted by them.
Anna, I also wish you a wonderful, sunny weekend.
To są właśnie te cuda natury, które pozostaje podziwiać i chylić głowę przed ich Twórcą...
OdpowiedzUsuńCuda natury autentycznie potrafią zachwycić i wprawić w zdumienie.Tutaj mogłam nacieszyć oczy niewątpliwym pięknem i to był raj dla moich zmysłów.
UsuńSerdecznie pozdrawiam:)
Dzień dobry Łucjo, coś pięknego ten wąwóz. Cud Matki Ziemi i Natury. I ta zieleń seledynowa, bujna, kwiaty. Mikroklimat i energia takich miejsc są niesamowite. Miejsca Mocy. A takie posty w środku szarej, burej zimy to plasterki miodu na moje oczy i serce, nadzieja, że już za jakiś czas świat się znowu zazieleni.
OdpowiedzUsuńI jeszcze jedno, co mnie zatrzymało: ludzie mają się za pogromców natury, a jacy malutcy się wydają w takich miejscach.
Pozdrawiam serdecznie, czekam na kolejne posty.
JoAnno!
UsuńTen wąwóz to naprawdę cud Matki Ziemi i Natury. Przypuszczam, że kto się tutaj znajdzie, słucha, patrzy, podziwia i zachwyca się tym fascynującym cudem natury. Jest to miejsce, do którego chce się powracać.
Bardzo serdecznie pozdrawia:)
Nie dziwię się, że świat przyrody Cię oczarował. Zobaczyć to na żywo, to zapewne niesamowite uczucie. Zdjęcia są tak piękne, że trudno oderwać wzrok. Jak w bajce. Pozdrawiam serdecznie!!!!
OdpowiedzUsuńJaneczko!
UsuńJak pewnie już wiesz, świat przyrody fascynuje mnie od dawna bo przecież my ludzie jesteśmy częścią natury. Matkę naturę podglądamy od wieków, uczymy się od niej, czerpiemy z niej inspiracje do poprawy naszego życia. A w wąwozie Vintgar wszędzie wokół rosną bujne rośliny, które od razu przyciągają wzrok i miałam je na wyciągnięcie ręki.
Przesyłam Ci moc serdeczności:)
Bonjour Chère Amie,
OdpowiedzUsuńJe vous souhaite tous mes voeux. Que cette année entière soit douce et légère...
L'ensemble de vos merveilleuses photos sont à couper le souffle ! Je suis cependant persuadée, qu'en "vrai" le spectacle est encore plus éblouissant !
Merci beaucoup pour ces belles découvertes.
Je vous souhaite un beau dimanche, bisous bisous,
Martine
Martine,
UsuńDear French Friend, I warmly welcome you.
Thank you very much for your wishes and I reciprocate. Happy New Year 2024
It is very difficult to describe the natural beauty of Vintgar Falls. You have to see it with your own eyes. I saw a real miracle of nature. I recommend this place to anyone visiting Slovenia.
I send you hugs and greetings.
Takie miejsca są magiczne... Natura potrafi podnieść ciśnienie... W pozytywnym tego słowa znaczeniu. Pozdrawiam. Wszystkiego dobrego w nowym roku.
OdpowiedzUsuńTakie magiczne miejsca stworzyła natura i należy podziwiać to piękno i cieszyć się, że nasze oczy mogą to oglądać.
UsuńSerdecznie pozdrawiam:)
Witam!
OdpowiedzUsuńPoproszę jeszcze więcej takich postów, które poprawiają nastrój w taką pogodę. Ja też takim samym tempem jak Ty chłonę piękno przyrody a wszyscy mnie wyprzedzają. Przepiękne miejsce. Pozdrawiam - Małgorzata N.
Witaj Małgosiu!
UsuńJesteś osobą, która nie jest obojętna na takie piękno. Wszak także często obcujesz z przyrodą, chłoniesz z niej dobrą energię, ładujesz akumulatory i czerpiesz pełnymi garściami z możliwości, jakie stwarza świat.
Ściskam mocno i serdecznie pozdrawiam:)
Pierwsza rzeczą, o której pomyślałam było: ale cudnie! Miejsce dla mnie idealne! Jak wspaniale byłoby spacerować po tym wąwozie spokojnie i bez pośpiechu, odczuwać ten moment wszystkimi zmysłami, zatrzymywać się co chwilę aby móc się pozachwycać. I najlepiej, żeby jeszcze oprócz mnie nie było nikogo 🙂.
OdpowiedzUsuńPodobnie jak Ty nie rozumiem tego pędu w miejscach tak wspaniałych jak to. Ja bym z chęcią będąc w tym wąwozie zatrzymała czas...
Pozdrawiam Cię cieplutko i życzę dobrego tygodnia.
Pęd życia obecnych czasów to coś naturalnego u wielu ludzi. Ludzi, którzy nie potrafią cieszyć się pięknem tego świata. Oni nie potrafią inaczej żyć. Niestety bywa, że w tym pędzie gubimy istotę, sens - skupiamy się i poświęcamy swój czas, zdolności, pieniądze nie temu, czemu powinniśmy. Moniś musisz przyznać, że współczesna kultura, a co za tym idzie, obecny styl życia pokazują, że wyjście wcale nie jest łatwe, chyba że gdzieś lub na coś, co przyniesie nam przyjemność, podniesie naszą adrenalinę, będziemy mieli z tego jakiś zysk. Doskonale wiem, bo znam Cię już wiele lat, kochasz całym sercem takie miejsca, obcowanie z przyrodą, spędzanie czasu na łonie natury z kubkiem ulubionej E.G i książką w ręku.
UsuńSerdecznie Cię pozdrawiam:)
Takie cuda natury to już chyba tylko na zaprzyjaźnionych blogach będę mogła zobaczyć. Zdana na komunikację publiczną raczej nie dojadę w tak odległe miejsce. Ale mogę przynajmniej pooglądać zdjęcia, choć wiadomo, że to nie to samo. A co do pędu to znak czasów. Od dobrych 10 lat twierdzę, że największą naszą bolączką ludzkości jest ciągły brak czas, wciąż gonimy po to aby zdążyć, aby zaoszczędzić trochę czasu, który przeznaczymy na kolejną gonitwę, jak mysz w kołowrotku. Ale takiego goniącego swoją piętę człowieka nie przekona nic, jeśli sam do tego nie dojrzeje, nie uświadomi sobie tego. Mam wielu znajomych, którzy mogliby już zwolnić, odpocząć, ale dalej pracują, aby mieć więcej na kiedyś, potem, dalej biegają od jednego zajęcia do kolejnego, aby mieć więcej czasu i pieniędzy, a kiedy przychodzi czas, są tak zmęczeni, że nie mają siły ruszyć się z domu. Pozdrawiam tę garstkę ceniących życie i jego uroki bez pośpiechu
OdpowiedzUsuńMałgosiu!
UsuńZarówno Ty jak i my nie możemy narzekać na braki w poznawaniu świata. Oczywiście, chcielibyśmy zwiedzić, zobaczyć, poznać nowe miejsca ale doskonale wiemy, że nie wszystko jest na nasze możliwości. W tym wypadku nie chodzi o stronę finansową czy czas ale o siły, wiek i dalekie podróżowanie samochodem. A ja myślałam, ze tylko my mamy znajomych, którzy pracują dodatkowo aby zapewnić sobie na starość jeszcze lepsze warunki. Nie korzystają z życia, poznawania świata, nie pójdą do kina, teatru na kawę bo szkoda pieniędzy i czasu. Małgosiu? czyż to nie jest smutne? czy nigdy nie będą żałować? chyba nie bo to specyficzny gatunek.
Przesyłam Ci moc uścisków i serdecznych pozdrowień:)
Potrebbe essere qui dietro l'angolo. Le pre alpi slovene assomigliano davvero molto alle nostre e anche i fiori sono gli stessi! Un posto davvero bello!
OdpowiedzUsuńColgo l'occasione per augurarti un buon anno!
Caro Gabriel!
UsuńSono poche le persone che amano la natura quanto te.
Hai creato un vero paradiso con piante meravigliose.
Abbracci e saluti:)
Simplemente maravilloso Lucía, por desgracia ya no puedo hacer esas caminatas, que me encantarían, hice uno muy parecido por Málaga " El Caminito del Rey " Andalucía. Abrazos y gracias por el recorrido.
OdpowiedzUsuńDear Teresa!
UsuńI dream of walking the Caminito del Rey in Andalusia. This is my big dream.
Hugs and greetings.
Piękno przyrody jest tam porażające Lusiu. Wspaniałe miejsce. Faktycznie dziwne, że ludzie tak się spieszą. Do czego i po co? Zamiast zatrzymać się napawać urokiem dzikiej natury to oni gdzieś pędzą. Kiedyś oglądałam jakiś filmik o tym wąwozie. Wspaniałości Kochana.
OdpowiedzUsuńKasiu, ja też nie rozumiem pośpiechu w takich magicznych miejscach. Czasem zastanawiam się czy ja jestem normalna? gdy świat tak pędzi bez opamiętania.Tam było tyle piękna, że dosłownie zapierało dech w piersiach.
UsuńKasiu, przesyłam moc uścisków i pozdrowień:)
Pamiętam go z wpisu na blogu Wkraja. Jestem nim zachwycona, więc nie zapomniałam o jego pięknie. Natura potrafi stworzyć bajeczne rzeczy i nie potrzebuje do tego wykształconych budowniczych.
OdpowiedzUsuńCudny spacer na początek roku Łucja!
Wielu wspaniałych wrażeń na cały ten rok. Pozdrawiam serdecznie:)))
Uwielbiam takie miejsca. Matka Natura jest najwspanialszą architektką! Pozdrawiam Lusiu:)
OdpowiedzUsuń