Kamienica Hipolitów w Krakowie

 

Kochaj to, co robisz i rób to, co kochasz.

Pasja jest kluczem otwierającym drzwi do radości i dostatku.

(David Cuschieri)

To był słoneczny majowy dzień... Odwiedziłam  * Ogród Botaniczny *, a później swoje kroki skierowałam w stronę Placu Mariackiego gdzie pod numerem 3 usytuowana jest Kamienica Hipolitów...  Budynek ma starą XIV - wieczną metrykę... Od jakiegoś czasu wzbudzał moje zainteresowanie ponieważ w niezmienionej formie przetrwał do naszych czasów... W tej dwupiętrowej kamienicy mieści się stała wystawa pt. Dom mieszczański przedstawiająca jak niegdyś mieszkali bogaci krakowianie, od XVII do XIX wieku...

Swoją nazwę kamienica zawdzięcza  bogatej, kupieckiej rodzinie pochodzenia włoskiego - Hipolitów, którzy byli jej właścicielami w XVII wieku... Fasada w I poł. XVII wieku była pokryta bogatą dekoracją sgraffitową... Zaniedbana z czasem, została skuta bezpowrotnie pod koniec lat 20. XX wieku... W 2016 roku na podstawie historycznych zdjęć zostały odtworzone fragmenty ozdób m.in postacie interpretowane jako święta Helena z krzyżem oraz święta Katarzyna z księgą w ręku...

Zatem czas na poznanie wnętrz, elementów wyposażenia tej zabytkowej kamienicy... Po stromych schodach wchodzę na piętro, i od razu kieruję swe kroki do Gabinetu... Niewielka sala ozdobiona stiukami Baltazara Fontany... Na sklepieniu tondo (z wł. talerz, krąg) otoczone wieńcem z liści... Girlandy róż unoszone przez putta... Obok róż widoczne są karczochy, pigwy, winogrona...

Z pracami Baltazara Fontany - najwybitniejszego sztukatora późnego baroku spotkałam się w kościele klarysek w Starym Sączu oraz w * kolegiacie świętej Anny w Krakowie *...  Ten wspaniały rzeźbiarz i architekt działający na terenie Europy Środkowej urodził się w pobliżu Como w 1661 roku...

Wchodzę do Bawialni, która była reprezentacyjnym pomieszczeniem, pełniącym funkcję salonu... Możemy zobaczyć tutaj sprzęty z różnych epok, w różnych stylach... Taka bowiem była tradycja urządzania domu... Jest tutaj komoda, szafka kątowa, nieduży fortepian stołowy, stół, krzesła, zegary, portrety... Pomiędzy oknami ustawiono biedermeierowski stolik i lustro, w ten sposób została wykorzystana wąska ściana...

Gdy weszłam do Pokoju kolekcjonera oniemiałam z zachwytu... Nigdzie w polskich zbiorach nie widziałam takiej kolekcji zegarów... Dziś liczy ona ponad 300 sztuk... W kolekcji znajdują się zegary z Polski, Austrii, Francji, Szwajcarii, Niemiec, Czech, Holandii... Jestem w pokoju kolekcjonera, który gromadzi najrozmaitsze dzieła sztuki, pochodzące z różnych epok...

W pokoju zachowały się elementy dawnego wyposażenia: XVII -wieczny strop oraz renesansowa, bardzo piękna polichromowana kolumna międzyokienna... Oprócz zegarów jest tutaj bardzo dużo obrazów, wśród nich dzieła znakomitych malarzy modernistycznych, którzy tworzyli wówczas w Krakowie... Między eksponatami spotykam wyjątkowego mieszkańca - Hipolita, kota muzealnika, który pilnuje ekspozycji...To legendarna postać wśród polskich muzealników... Dzięki kotom wielkie dzieła mogły przetrwać do naszych czasów...

Kolejne pomieszczenie to niewielki Pokój panienki... Jest trochę zbyt skromny, bezpretensjonalny... Niewielka szafla jednodrzwiowa, łóżko, stolik, ręczna maszyna do szycia, tamborek, książka... Lustro kryształowe w porcelanowej ramie, na ścianie portrety antenatów - Franciszka Wysockiego, rękawicznika krakowskiego oraz jego żony Józefy, Szymona Milewskiego, właściciela ziemskiego... Jest też portret Hermana Schugta, profesora literatury łacińskiej i greckiej na Akademii Krakowskiej...

Kolejnym  przechodnim, niezwykle ważnym, wręcz centralnym pomieszczeniem w domu mieszczańskim był Salon... Świadczył o pozycji gospodarzy... Patrząc na to pomieszczenie odniosłam wrażenie, że był zbyt przeładowany... Królują tutaj tkaniny, dywany, gobeliny, draperie, zasłony, wyszywane pasmanterią poduszki... Salon nie może się obejść bez fortepianu, który jest niemal jego symbolem... Ważnym meblem jest serwantka zapełniona różnymi bibelotami (typowymi łapaczami kurzu)... Są tutaj niewielkie niemieckie figurki porcelanowe, miniaturowe popiersie Dantego, secesyjne flakoniki, pudełeczko z portretem Franciszka Józefa, i mnóstwo zdjęć w ramkach... 

Sypialnia  małżeńska to jedno z najważniejszych pomieszczeń w domu mieszczańskim... Dostępna jedynie dla jej użytkowników... Jest tutaj podwójne małżeńskie łoże, szafki nocne zwane  nakastlikami... Na szafkach lichtarzyk, książeczka do modlitwy, binokle, zegarek... Obok łóżka małe dywaniki... Na ścianie krucyfiks i obraz Matki Bożej... W pobliżu łoża rodziców, łóżeczko dla dziecka, a na podłodze jego klocki i książeczki... Jest również maszyna do szycia, pudełko z nićmi, igłami...

W Jadalni skupiało się życie rodzinne... O pozycji mieszkańców świadczy bogate wyposażenie tego pokoju... Jest piękny neorokokowy  kredens pełen rzeźbionych ozdób... Neorenesansowy stół przykryto ciężką serwetą... Na komodzie stoi bardzo ozdobna waza, która została wykonana w Czechach, w manufakturze porcelany... Pod oknem niewielki stolik przeznaczony do robótek ręcznych... Piękna kanapa służy odpoczynkowi po sutym obiedzie... Są liczne obrazy, zegary, gramofon i wspaniała zastawa stołowa...

Trasa zwiedzania dobiega końca... Ostatnim pomieszczeniem w Kamienicy Hipolitów jest Pokój Babci... Sprzęty pochodzą z różnych epok... Pełno tu sentymentalnych pamiątek z przeszłości... Przy piecu kaflowym łóżko, a obok niego stoi mały stoliczek a na nim różaniec, krucyfiks, modlitewnik, binokle... Na łóżkiem obowiązkowy obraz święty... W kącie pokoju ozdobna komoda z pięknymi filiżankami... Na wprost wejścia stoi serwantka... Na ścianach portrety i pejzaże z okolic Krakowa... Wychodząc mijam śpiącego kota Hipolita, który zmęczony trudną pracą muzealnika...

Warto odwiedzić Kamienicę Hipolitów... Tutaj zobaczymy jak  na przestrzeni epok mieszkali krakowscy mieszczanie...

Jak pisał Stefan Żeromski "Dom jest dla  człowieka częścią jego istoty"... Mieszkanie było ostoją rodziny i bez niego nie mogła istnieć... Immanuel Kant, niemiecki filozof oświeceniowy,  żyjący w XVIII wieku w Królewcu, tak pisał o znaczeniu domu: Dom miejsce zamieszkania jest jedynym murem odgradzającym od grozy nicości, nocy, wszelkich mroków; zamyka w swoich ścianach wszystko co ludzkość przez stulecia cierpliwie gromadziła; przeciwstawia się ucieczce, stracie, nieobecności, bo tworzy swój wewnętrzny porządek, formy współżycia, rodzi pasje. Istotą człowieka jest więc przywiązania do mieszkania, dlatego też człowiek buntowniczy, bez rodziny i domu, a zatem bez wiary i szacunku dla prawa skupia na sobie cały niepokój o to, że błądzi.

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...