Bukiety kwietniowe

Jest mowa kwiatów tajemna i cicha

Od tęczy wzięta, nawiedziona wonią

Na wielka ucztę podana z kielicha

I bardzo szczodrą i łaskawą dłonią 

(Wincenty Pol)

I chociaż kwiecień już dawno za nami, a ja całkowicie zapomniałam o  poście z bukietami z tego miesiąca... Zatem, czynię to dzisiaj...

Wiosna to czas odrodzenia i nowych początków, a kwiaty są jej najpiękniejszym symbolem... W bukietach kwietniowych wykorzystałam sezonowe kwiaty o żywych barwach m.in. żonkile, tulipany, szafirki... Takie wiosenne bukiety to nie tylko dekoracja ale przede wszystkim świeżość i energia...

Poranny chłód zieloność rosi,

promień zatańczył za firanką;

kos dźwięcznym trelem dzień ogłosił,

na niebie znów słoneczne tango.

Wiatr plącze się w nadwodnych łęgach,

zapachem mięty świat przystroił.

Złotem kaczeńców wiosna klęka

bawiąc swój czas do późnych godzin.

Uwielbiam żółte kwiaty wiosenne bo ich kolor zawsze przywołuje pozytywne emocje, poprawia nastrój i przede wszystkim kojarzy mi się z promieniami słońca... Tak... Żółty kolor kwiatów kojarzy się jeszcze ze światłem, radością i nową energią... Ich obecność działa  na mnie pobudzająco, szczególnie w czasie szarych,  pochmurnych dni, kiedy potrzebujemy przypomnienia, że słońce wciąż  świeci...

Ilekroć w domu są żółte kwiaty to sięgam po Mistrza i Małgorzatę - Michaiła Bułhakowa, moją ulubioną, ponadczasową powieść:

Niosła obrzydliwe, niepokojąco żółte kwiaty. Diabli wiedzą, jak się te kwiaty nazywają, ale są to pierwsze kwiaty, jakie się wiosną pokazują w Moskwie. Te kwiaty rysowały się bardzo wyraziście na tle jej czarnego płaszcza. Niosła żółte kwiaty! To niedobry kolor! Skręciła z Twerskiej w zaułek i wtedy się obejrzała. No, Twerską chyba pan zna? Szły Twerską tysiące ludzi, ale zaręczam panu, że ona zobaczyła tylko mnie jednego i popatrzyła na mnie nie to, żeby z lękiem, ale jakoś tak boleśnie. Wstrząsnęła mną nie tyle jej uroda, ile niezwykła, niesłychana samotność malująca się w tych oczach. Posłuszny owemu żółtemu znakowi losu ja również skręciłem w zaułek i ruszyłem jej śladem. Szliśmy bez słowa tym smutnym. krzywym zaułkiem, ja po jednej stronie, ona po drugiej. I proszę sobie wyobrazić, że prócz nas nie było w zaułku żywej duszy. Męczyłem się, ponieważ wydawało mi się, że musze z nią pomówić, i bałem się, że nie powiem ani słowa, a ona tymczasem odejdzie i nigdy już jej więcej nie zobaczę. I proszę sobie wyobrazić, że to właśnie ona, odezwała się nieoczekiwanie:

- Podobają się panu moje kwiaty?

Dokładnie pamiętam dźwięk jej głosu, taki dosyć niski, ale załamujący się niekiedy, i chociaż to głupie, wydawało mi się, że żółte , brudne mury uliczki powtarzają echem jej słowa. Spiesznie poszedłem na tę stronę, po której szła ona, podszedłem do niej i odpowiedziałem:

- Nie.

Popatrzyła na mnie zdziwiona, a ja nagle i najzupełniej nieoczekiwanie zrozumiałem, że przez całe życie kochałem tę właśnie kobietę!

Oprócz tych klasycznych,  wiosennych kwiatów w domu pojawiły się jak zwykle  róże i goździki, które wyjątkowo lubię ponieważ ożywiają każde wnętrze i bardzo często czarują zapachami... Poza tym to kwiaty o wyjątkowej trwałości, dzięki czemu cieszą oko przez długi czas... 

A co do róż? ich nie trzeba nikomu zachwalać... To przepiękne i subtelne kwiaty cieszące się największą popularnością... Ich uprawa sięga czasów starożytnych, dalekiej Mezopotamii i Azji...  Róża od zawsze była traktowana jako symbol szczęścia, namiętności i miłości... To kwiat będący tematem pieśni, poezji, utworów muzycznych... Gdy trafiła w średniowiecza do Europy, stała się znakiem chrześcijaństwa i luksusu... W Polsce dość szybko zadomowiła się na dworach władców i biskupich ogrodach...

Ludzie z twojej planety hodują pięć tysięcy róż w jednym ogrodzie... Nie znajdują tego, czego szukają. A to, czego szukają, można znaleźć w jednej róży albo w odrobinie wody...

Mały Książę - Antoine de Saint-Exupery

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Życzę udanego, słonecznego i szczęśliwego weekendu...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...