Bratysława zmienia oblicze

"Do trzech razy sztuka" (Third time lucky)... Podczas  dwóch pobytów w Bratysławie, miasto tonęło w strugach deszczu... Dopiero za trzecim razem stolica Słowacji była dla mnie  łaskawa... Świeciło słońce i było bardzo ciepło... Lubie tutaj wracać, chociaż Bratysława jest  raczej niedocenianym przez turystów miastem... A szkoda, bo z każdym rokiem staje się piękniejsza... Stolica jest urokliwa  i  posiada małą starówkę z cennymi zbytkami... Przypuszczam, że jest to jedyne miasto w Europie mające sześć równorzędnie używanych nazw... Bratysława dla Austriaków i Niemców to wciąż Pressburg, a dla Czechów Prespurk, Węgrzy mówią o nim Pozsony, Romowie Pożoma, zaś starzy Słowacy Presporok... Stolica naszych sąsiadów, to miejsce tryskające humorem... Hmm, a humor, jak to u Słowaków, objawia się specyficznie... Na bratysławskim rynku uśmiech na mojej twarzy wywołują pomniki i rzeźby z brązu...

Przyglądam się rzeźbom... Są to oryginalne figury o ludzkich sylwetkach, które przyciągają wzrok, nie tylko  mój ale wszystkich przechodzących obok nich... Jest tutaj Napoleon opierający się o ławeczkę, w czapce naciągniętej na oczy... Niczym rasowy podglądacz rzuca metaliczne spojrzenie na siadające tu zakochane pary... Niektórzy historycy uważają, że Napoleon mógł być bardzo krótko w Pressburgu w 1809 roku po bitwie pod Wagram... Po bitwie pod Austerlitz w 1805 roku, cesarza tutaj nie było kiedy podpisano traktat pokojowy... Moje zainteresowanie budzi rzeźba uśmiechniętego Schöne Náci czyli Pięknego Ignacego... To znana postać międzywojennej i powojennej Bratysławy...

Odkrywanie miasta i poszukiwanie nowych figur i ciekawych szyldów stało się dla mnie nie lada atrakcją... Spacerując po Bratysławie niemal co krok mogłam natknąć się na coś interesującego... Zauważyłam, że pomniki i rzeźby stały się nieodłącznym elementem tego miasta i wszystkie mają swoją własną historię... U podnóża wzgórza zamkowego jest niewielki park a w nim godny podziwu pomnik świętej Elżbiety... Jest to dzieło włoskiego rzeźbiarza Norberta Sadei... Elżbieta urodziła się w zamku bratysławskim w 1207 roku...   Wg bardzo pięknej legendy  zabierała  żywność dla ubogich, a kiedy sprawdzano co wynosi, w fartuchu znajdowały się róże, mimo, że była to zima... Święta Elżbieta nazywana księżną od biedy, jest wzorem poświęcenia i miłosierdzia...

Idąc jedną z ulic należy uważać na  Cumila, który wynurza się z kanału i bezwstydnie zerka pod nasze sukienki i spódnice... Zaś za rogu restauracji wychyla się paparazzi z długim obiektywem... Krzyknęłam do  Eryka: uśmiechnij się, jesteś w ukrytej kamerze! Wielką atrakcją w Bratysławie jest piękny zamek a w nim wspaniałe eksponaty, które widziałam w  Słowackim Muzeum Narodowym i w Muzeum Historycznym... Jest też Katedra  św. Marcina, Kościół św. Elżbiety, Brama Michalska, piękny barokowo-secesyjny Rynek Główny, Stary Ratusz... Jest co zwiedzać ale o tym w innym poście...  No i jak nie polubić tego miasta, które zmienia swoje oblicze!!!

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Witam nowe obserwatorki. Mam nadzieję, że pozostaniecie dłużej...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...