Kraków - wrześniowy spacer na Wawel

 

Kraków - stolica pyszna, co się zwie!

Ile jest grodów wspaniałych na ziemi, 

Kraków najpierwszy pomiędzy wszystkiemi;

I molo ludzi - co byli w Krakowie!

Boć to daleko leży niesłychanie,

Najżwawszy kozak nie za dzień tam stanie.

Nie od razu Kraków zbudowany!

Swoi i cudzy prawią o nim wiele:

Dworzec przy dworcu, kościół przy kościele,

I kamienice kamienne, - ściany,

Nawet i dachy z pozłacanej miedzi.

I król dlatego rad sobie w nim siedzi.

(Józef Bohdan  Zaleski)

Kraków, jedno z najpiękniejszych i najbardziej fascynujących miast w Polsce a być może i w Europie...  To prawdziwa perełka historii, architektury i kultury, która rokrocznie przyciąga miliony turystów z całego świata... Jest to miasto pełne zachwycających zabytków, artystycznego ducha i niepowtarzalnego uroku...

Kraków, to miasto przeze mnie ukochane, uwielbiane, do którego tak chętnie wracam, mam do niego ogromny sentyment... W pierwszej dekadzie września  pogoda zdecydowanie rozpieszczała pięknymi, słonecznymi i bardzo ciepłymi dniami... Aż chciało się  powtórzyć za Faustem Goethego: chwilo trwaj, jakże jesteś piękna!... Oby jak najdłużej, nawet do końca grudnia...

Letnia aura zdecydowanie zachęcała do wyjazdu do Krakowa... Z Dworca PKP Głównego niespiesznym krokiem zmierzałam do krakowskiego Rynku... Nie mogłam przejść obojętnie obok jednego z najpiękniejszych, najwspanialszych miejskich  gmachów, zbudowanego przez architekta Jana Zawiejskiego w 1893 roku, Teatru im. Juliusza Słowackiego...

Obiekt wzniesiony w stylu eklektycznym, łączący elementy neobarokowe, neorenesansowe oraz neorokokowe... Jest wzorowany na operze paryskiej i wiedeńskiej... Na szczycie fasady teatru umieszczono figury autorstwa Michała Korpala odnoszące się do Mickiewiczowskiego eposu, a mianowicie Zosię i Tadeusza w scenie Poloneza czas zacząć...

Przed wejściem do teatru, od strony ulicy Szpitalnej, znajduje się klomb otoczony niskim żywopłotem... Pośrodku trawnika, na kamiennym postumencie znajduje się popiersie Aleksandra Fredry, polskiego komediopisarza...

Do Rynku Głównego tym razem szłam ulicą Szpitalną, która jest równoległa do ulicy Floriańskiej... Znajduje się tutaj wiele ciekawych, zabytkowych kamienic z XV, XVI, XVIII wieku  ale przebudowanych czy nadbudowanych w XX wieku... Z ulicy Szczepańskiej przeszłam na ulicę świętego Tomasza a stamtąd na Floriańską by już nią dojść do Rynku Głównego...

Rynek Główny,  to serce Starego Miasta w Krakowie, założonego w XIII wieku i jest największym średniowiecznym rynkiem miejskim w Europie... Otoczony jest z czterech stron zabytkowymi kamienicami i pałacami, które tworzą niepowtarzalny klimat tego miejsca... Niemal z każdym z tych budynków wiąże się ciekawa historia...

W centrum dominują Sukiennice, przebudowane w XVI wieku w stylu renesansowym, zwieńczone piękną attyką i ozdobione maszkaronami... Obok Sukiennic, wspaniała Wieża Ratuszowa, po drugiej stronie prześliczny, maleńki kościółek świętego Wojciecha... Nad rynkiem górują gotyckie wieże Kościoła Mariackiego, które przyciągają uwagę i wzrok odwiedzających Kraków... Z Rynku udaję się na Grodzką...

Grodzka, jedna z najstarszych i najbardziej urokliwych ulic w Krakowie... Jest częścią Drogi Królewskiej, historycznego oficjalnego szlaku królewskiego prowadzącego od bramy Floriańskiej  na Wawel...W 1/3 jej długości znajduje się plac, który po wschodniej stronie nosi nazwę placu  Dominikańskiego, a po zachodniej placu Wszystkich Świętych... Większość tutejszych kamienic zasługuje na uwagę... W jednej z nich urodziła się Helena Modrzejewska, w kamienicy z XV wieku mieszkała Jadwiga, siostra Wita Stwosza, a pod numerem 39 mieszkał Wit Stwosz... Przy tej ulicy mieści się także barokowy kościół św. św. Piotra i Pawła, ufundowany dla jezuitów przez króla Zygmunta III Wazę... Kilka kroków dalej znajduje się kościół świętego Andrzeja, jeden z najstarszych kościołów Krakowa, który zachwyca surową romańską bryłą, z którą kontrastują barokowe hełmy wież...

Z ulicy Grodzkiej kieruję swoje kroki na Plac św. Marii Magdaleny, jego nazwa pochodzi od kościoła św. Marii Magdaleny, który niegdyś się tu znajdował... Pośrodku stoi pomnik Piotra Skargi autorstwa Czesława Dźwigaja...

Z  Placu św. Marii Magdaleny wchodzę na najstarszą ulicę w Krakowie, Kanoniczą, która ma 255 metrów i  zaczyna się już od ulicy Poselskiej... Przy Kanoniczej mieszkali głównie kanonicy, którzy zarządzali katedrą... Ta ulica zachwyci chyba każdego... Jest wyjątkowo malownicza, na której każdy z domów może poszczycić się bogatą i długą historią, sięgająca nierzadko XIV wieku...

Zachowało się wiele renesansowych i barakowych kamienic  z przepięknymi portalami... Jest tu piękny, renesansowy  Pałac Biskupa Erazma Ciołka, w którym obecnie mieści się Muzeum Narodowe... Ostatni dom przy tej ulicy był własnością kronikarza i historyka królewskiego, Jana Długosza, a w XIX wieku miał tutaj swoją pracownię rzeźbiarską Franciszek Wyspiański, ojciec Stanisława Wyspiańskiego... Przed domem Jana Długosza ulica Kanonicza rozszerza się przed głównym wejściem na Wzgórze Wawelskie... 

* Wawel - Ogrody królewskie *

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...