Wysokoalpejska Droga na Großglockner

 

Góry to miejsca wyniosłe, bliższe niebu, otwarte na nowe horyzonty,

sprzyjające modlitwie i kontemplacji.

W górach przychodzą Boże inspiracje, pouczenia i objawienia.

(Saturnino Mencherini)

Na jednym z blogów pojawił się post o Wysokoalpejskiej Drodze na Großglockner... Od tamtej chwili wiedziałam, że kiedyś zobaczę tę najpiękniejszą, najsłynniejszą i najwyżej położoną drogę prowadzącą przez dwie przełęcze Fucher Törl i Hochtor w Austrii... 

Cała trasa nie jest zbyt długa, bo ma tylko 48 km ale posiada serpentyny z 36 ostrymi zakrętami, które prowadzą niemal pod niebo, przecinając kolejne strefy geograficzne i wegetacyjne... A w najwyższym miejscu wiedzie na wysokość 2504 m n.p.m...  Droga wiedzie przez Park Narodowy Wysokie Taury aż do podnóża najwyższej góry Austrii - Großglockner (Wielki Dzwonnik) - 3798 m n.p.m.

Droga Wysokoalpejska na Großglockner (Großglocknerstraße)  czynna jest od maja do końca października (zależne od warunków pogodowych) w godzinach od 6,00 - 20,00 opłata za wjazd (nielimitowany w ciągu dnia) od samochodu osobowego 38 Euro...

Zatrzymujemy się na 27 km,  wysokości 2428 m n.p.m. na  Fucher Törl, jednym z najbardziej znanych punktów widokowych wzdłuż  Wysokoalpejskiej Drogi na Großglockner... Pierwszy przystanek był w Klausnerdorf, gdy na horyzoncie pojawiły się fantastyczne widoki na szczyty alpejskie... Kolejny postój był przed bramkami... To właśnie tam zobaczyłam pierwsze szarotki alpejskie (Leontopodium nivale)...

Z platformy widokowej na Fucher Törl mamy najlepszy widok na króla Alp - Großglockner i okoliczne giganty górskie... Stąd można zobaczyć lodowce m.in. Fuscherkarkees, Bockkarkees, Hochgruberkees...

Tutaj stoi pomnik autorstwa  Clemensa Holzmeistera, wybitnego austriackiego architekta... Ta masywna kamienna konstrukcja z piramidalnym dachem powstała w 1936 roku i upamiętnia robotników, którzy zginęli przy budowie Wysokoalpejskiej Drogi na Großglockner... Budowa pochłonęła 21 ofiar...  Ich nazwiska widnieją na tablicy pamiątkowej...

Pomysł zbudowania Drogi Wysokoalpejskiej zrodził się w 1924 roku... To były dla Austrii bardzo  trudne czasy... Wielowiekowa monarchia austriacka przestała istnieć w 1918 roku, beznadziejna gospodarka po skutkach I wojny światowej, ogromna inflacja, bezrobocie wymogły potrzebę projektu, który podniósłby społeczeństwo na duchu... Od samego początku zakładano, że droga będzie płatna i będzie przynosić zyski... Co do tego nie pomylono się...

Plany budowy powierzono dyplomowanemu inżynierowi Franzowi Wallack'owi... Droga miała być o   szerokości 3 metrów z opcją poszerzenia do 5 metrów... Miała być zbudowana z pokrywki żwirowej, posiadać punkty mijania, a planowany koszt miał wynosić - 3 miliony szylingów... W lutym 1931 roku założono spółkę aukcyjną... Zaraz budowa drogi nabrała takiego tempa, że pod koniec 1931 roku była gotowa  jedna trzecia jej długości... 3 sierpnia 1935 roku nastąpiło oficjalne otworzenie Wysokoalpejskiej Drogi na Großglockner...

W późniejszych latach droga została poszerzona do 7,5 metra a w części dolin do 8 metrów, poszerzono kat zakrętów z 10 na 15 metrów, podniesiono maksymalną szybkość na drodze z 40 km/h do 70 km/h... Powiększono powierzchnię parkingową do 4000 aut... Droga posiada utwardzoną nawierzchnię i prowadzi pośród kwitnących połonin, potężnych skał i dostarcza niezapomnianych wrażeń... 

Nachylenia terenu (drogi) są tutaj dosyć spore, dużo odcinków około 10%, są nawet fragmenty do 15%... Nie będę opisywała swoich uczuć, przeżyć, przyspieszonego bicia serca jakie było z każdym pokonanym kilometrem... Jest sporo znaków ostrzegawczych, aby uważać na hamulce... Na odcinku 48 km pokonuje się różnicę poziomów   wynoszącą 1766 m...

Kilkanaście minut po godzinie 9 -tej zatrzymujemy się  na parkingu  Edelweißspitze... Dalej nie mogą  jechać żadne samochody... Jedynie motocykle... O tej porze dnia  pojazdów jest niewiele...  Praktycznie jest pusto... Natomiast na  turystów czekają autobusy elektryczne,  które bezpłatnie podwożą nas kilkaset metrów dalej i wyżej... Stąd idziemy wygodną promenadą na Nationalparkplatz u podnóżą Großglockner...

Nationalparkplatz położony jest na wysokości 2369 m n.p.m... Znajduje się tutaj m.in. wielopoziomowe ogromne centrum turystyczne im. cesarza Franciszka Józefa, hotel, restauracje, tarasy widokowe z których podziwiamy fantastyczne krajobrazy a alpejskie szczyty mamy na wyciągnięcie ręki...

Na środku Nationalparkplatz, znajduje się kamienne dzieło sztuki Wellenberg - Grzebień fali, na którym umieszczono pełnowymiarową łódź, odlaną z brązu...

Na zboczu stoi pomnik cesarza Franciszka Józefa... Miejsce to historyczne, ponieważ prominentnymi gośćmi byli tu Franciszek Józef z małżonką Sisi... Zbudowano dla nich drewniany budynek, który posłużył jako schronisko... 7 września 1856 roku para cesarska podziwiała Großglockner'a i lodowiec Pasterzenkees (Pasterze)... Para cesarska znana była z zamiłowania do długich, męczących pieszych wędrówek...

Großglockner otoczony jest kilkoma lodowcami, największy z nich to Pasterzenkees (Pasterze) Niestety, z każdym rokiem zmniejsza się i cofa bezpowrotnie... Na jego końcu otwierają się szczeliny, z których wypływa mętna woda i tworzy liczne jeziorka...  Lodowiec można doskonale obserwować z platformy widokowej umieszczonej 100 m nad nim...   Na tym kończę dzisiejszy post... Będą jeszcze o niezwykłej przyrodzie alpejskiej, baraszkujących świstakach...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...