Sentymentalny powrót do Zamku Tenczyn

Są miejsca, które darzę szczególnym sentymentem... Chętnie wracam tam nie tylko myślą i sercem... W miarę wolnego czasu odwiedzam je... Takim miejscem jest Zamek Tenczyn... Byłam tam o każdej porze roku i prezentowałam go kilka razy na swoim blogu... Zamek zachwyca lokalizacją i pięknym położeniem... Zbudowano go na szczycie wygasłego 250 milionów lat temu,  wulkanu... Niegdyś była to ogromna warownia należąca do najpotężniejszego, bardzo wpływowego rodu w Polsce, Tęczyńskich...

Od połowy XIV  do XVII wieku  Tenczyn przechodzi prawdziwy rozkwit... W XVI wieku potężna warownia zostaje przebudowana i rozbudowana we wspaniałą magnacką, renesansową rezydencję, którą nazywano Małym Wawelem... W części wschodniej zbudowano nowe budynki mieszkalne... Skrzydła zamku ozdabiane były attykami, krużgankami, gzymsami a u podnóża zamku rozciągały się ogrody i winnice... Zwabione fałszywymi pogłoskami o ukrytym skarbie koronnym wojska szwedzkie zdobywają rezydencję... Nie znajdując skarbu, palą zamek... Na szczęście zostaje odbudowany... Jednak w czasie burzy, płonie po  uderzenia pioruna... Od tego czasu już nie wraca do dawnej świetności i popada w ruinę...  Fatalny stan, spadające kamienie, zwietrzałe baszty i basteje grożą zawaleniem... Na kilka lat zamek Tenczyn zostaje zamknięty...

Gmina Krzeszowice zaczęła go ratować, zdobywając kolejne fundusze na jego odbudowę... Następuje jego powolna rekonstrukcja bo na całkowitą, potrzeba ogromnych pieniędzy... Od lipca tego roku, do końca października w soboty i niedziele oraz święta, zamek został ponownie udostępniony dla turystów...

W ostatnią  niedzielę  jadąc  do  Krakowa  postanowiłam  zjechać z autostrady A - 4 ponieważ jest taka możliwość, i  kolejny już raz odwiedzić Zamek Tenczyn... Trasa dojazdu jest świetnie oznakowana... A na podzamczu znajduje się spory parking... Zamek Tenczyn zachęca do dokładnej eksploracji... Trasa zwiedzania prowadzi od kolistej basteji bramnej  (barbakanu), korytarzem obronnym, przedbramie, przez wieżę Nawojową na dziedziniec zamku górnego... Tego dnia pogoda była niezwykle wietrzna,  chłodna i bardzo zmienna... Niebo co chwilę zmieniało barwy... Było błękitne gdy pojawiło się słońce by za moment pokryło się ponurymi, ciemnymi  chmurami... Mimo niesprzyjającej aury wiele osób postanowiło tego dnia odwiedzić zamek Tenczyn...

Spacerując podziwiam odrestaurowane fragmenty zamku... Zupełnie nie do poznania jest barbakan, część mieszkalna zamku, wieża Nawojowa, mury obronne... Ich wygląd uległ całkowitej zmianie... Odzyskały  nie tylko blask ale i nie zagrażają turystom... Prostokątna Wieża Nawojowa  pokryta jest czterospadowym, czerwonym dachem... Na drewnianym tarasie przy wieży umieszczono portrety Tęczyńskich, historię i  plany zamku...  Drewniane schody prowadzą na kolejne poziomy...  Z dwóch ostatnich kondygnacji można podziwiać widoki na poszczególne fragmenty zamku i na bliższą i dalszą okolicę... Widoki są niesamowite i zapierają dech w piersiach...

Z zamkiem związane są liczne legendy... Jedna z nich opowiada o małżonce jednego z Tęczyńskich, która nie szczędziła swoich wdzięków innym mężczyznom... Dowiedziawszy się o tym, jej mąż kazał żywcem zamurować żonę Dorotę w baszcie... Jęki i krzyki grzesznicy długo jeszcze było słychać w zamku i okolicy... Basztę, od tamtej pory zwano Dorotką...

Podobno podczas księżycowych nocy na wieży Nawojowej pośród płomieni widać postać płaczącej kobiety... Postać znika dopiero gdy zabrzmi dzwon w pobliskim kościele...

W trzeciej, najgłębszej kondygnacji lochów zamkowych pod dawna kaplica znajdują się wielkie skarby... Bogactw strzegą diabły pod postacią wielkich psów... Skarby można wykraść dwa razy w roku w Boże Narodzenie i Wielkanoc...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Dla wszystkich odwiedzających mój blog, bukiecik jesiennych kwiatów zerwanych z podzamkowych łąk...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...