Jedno spojrzenie na Monte Cervino

Góry mają swoją filozofię,

w górach "wysoki" nie zawsze znaczy trudny (...)

Góry są tajemnicą. Stanowią wielkie misterium.

Z jednej strony pasjonują i pociągają,

z drugiej - wywołują lęk i budzą trwogę.

ks. Roman Twardowski

Są na świecie takie miejsca, które przyciągają jak magnes... Miejsca o których marzy się przez długie miesiące a nawet lata... I w końcu przychodzi taki dzień, że spełniają się marzenia... Tak było w moim przypadku... Byłam dwukrotnie Zermatt,  bardzo znanej szwajcarskiej miejscowości wypoczynkowej...

Stąd wyjeżdżałam kolejką linową na Mały Matterhorn by oglądać jeden z najbardziej znanych alpejskich szczytów Matterhorn... Niestety, oblodzenia i niebezpiecznie niska mgła uniemożliwiła zobaczenie czegokolwiek... Sprawdziło się tym razem znane powiedzenie: do trzech razy sztuka... Dolina i niższe partie Alp są widoczne, zaś szczyty spowite są chmurami... Jesteśmy trochę zawiedzeni bo znowu widoczność była kiepska... Mimo wszystko z Breuil Cervinia   wyruszamy a szlak...  Zaczyna padać gęsta mżawka...

* Jedno spojrzenie na Monte Cervino *

Mżawka stopniowo przechodzi w trwały deszcz... Robi się coraz ciemniej, wiatr staje się porywisty... Wcale to nas nie zraża... Zmierzamy do maleńkiego, starego górskiego kościółka... Tam przeczekamy deszcz...

Matterhorn nie jest najwyższym szczytem Alp, ale z pewnością jest najbardziej niezwykłym i być może najpiękniejszym... Można na pierwszy rzut oka odróżnić go od innych szczytów... Góra Gór,  często tak jest nazywany... Jest  marzeniem wielu alpinistów... Zbudowany z twardych skał krystalicznych wznosi się 4478 m n.p.m. i jest klasycznym szczytem piramidalnym... Został ukształtowany przez lodowce w czasie epoki lodowcowej około 2 mln lat temu...

Deszcz przestał padać, zza chmur wyszło słońce... Jego promienie pełzały po  zboczach górskich... Schowane przed deszczem świstaki, teraz przeciągle i przenikliwie gwizdały... Mijamy wzburzone, spienione wody potoków, wodospady spadają z hukiem, tworząc niezwykły spektakl natury... Dookoła otaczają nas piękne soczysto zielone hale...

Powoli zza chmur zaczyna wyłaniać się Matterhorn...  Jego cztery ściany skalne, które zbiegają się na jego szczycie, są tak trudne do pokonania, że  pierwsze wejście na szczyt nastąpiło dopiero w 1865 roku... Swój charakterystyczny kształt Matterhornu zawdzięcza lodowcom żłobiącym cyrki lodowcowe... Wiatr niczym pasterz rozgonił płynące chmury i naszym oczom ukazało się  błękitne niebo i  Matterhorn... Patrzyliśmy na niego z zapartym tchem... Otulały go chmury ale w części był widoczny... Po chwili ukazał się w pełnej krasie... Byłam szczęśliwa, że spełniło się moje marzenie... Zobaczyłam Górę Gór - Matterhorn...