Urok pasożyta...

   
   

               

tu gdzie z dębu jemioła migotliwa

silnie się złoci, gdy dnia przybywa,

tu mój dom, w nim kos mój gwiżdże, drze się,

jakby nadal był w wesołym lesie...     

           

(K.I. Gałczyński)

Powoli, tradycją staje się przystrajanie mojego domu pękami i wianuszkami jemioły w okresie Świąt Bożego... Bardzo lubię zielone krzewinki obsypane perłowymi kuleczkami... Nie dlatego, że uważano ją za dar bogów, ale za jej cenne właściwości lecznicze... Od niepamiętnych czasów wierzono, że ten niepozorny krzaczek rosnący na drzewach i krzewach ma wyjątkową moc... A kiedy rósł na dębach, przypisywano mu szczególne właściwości... Nasi przodkowie uważali, że jemioła przynosi szczęście i chroni przed wszystkimi niepowodzeniami... U wielu ludów uważana za symbol nieśmiertelności, odrodzenia i mądrości...

Już Celtowie wierzyli, że jemioła przynosi szczęście i...miłość.  W krajach anglosaskich odżyły te wierzenia w XVII w... Wtedy to powstał cudowny obyczaj wymiany pocałunków pod krzaczkiem jemioły w okresie Świąt Bożego Narodzenia... Po każdym pocałunku zjadano jeden owoc jemioły... 

Jeszcze nie tak dawno wierzono, że ten kto zjadł ostatnią perłową kulkę, otrzymywał dar płodności... I chociaż coraz częściej kupujemy jemiołę i umieszczamy ją w naszych mieszkaniach, to zwyczaj całowania się pod nią, jeszcze się nie przyjął... Mam nadzieję, że w niedługim czasie będzie to już normalność...