Dworek w Żelazowej Woli

Dobry wieczór, monsieur Chopin.

Jak pan tutaj dostał się?

Ja przelotem z gwiazdki tej.

Być na ziemi to mi lżej:

Stary szpinet, stary dwór,

ja mam tutaj coś w C-dur,

(taką drobnostkę, proszę pana),

w starych nutach stary śpiew, 

jesień, lecą liście z drzew.

Pan odchodzi? Hm. To żal,

Matko Boska, w taka dal!

Rękawiczki. Merci bien.

Bon soir, monsieur Chopin.

(Konstanty Ildefons Gałczyński)

W wypielęgnowanym, tonącym w zieleni parku wznosi się romantyczny  dworek mieszczący muzeum - Dom Urodzenia Fryderyka Chopina...  Tutaj  1 marca 1810 roku przyszedł na świat jeden z największych geniuszy w dziejach muzyki...

Obecnie dworek jest  parterowym, murowanym budynkiem...  Utrzymany w stylu typowym dla XIX wieku siedzib szlacheckich... Przechodząca przez środek sień dzieli dworek  na dwie równe części... Układ pomieszczeń ma charakter dwutraktowy i w każdym trakcie znajdują się dwa pomieszczenia... Dworek jest wyposażony w charakterystyczny dwukolumnowy ganeczek... Taki ganeczek jest  wyróżnikiem architektury dworu na tle innych  budynków wiejskich... Całość pokrywa dwuspadowy dach z naczółkami... Dworek przepięknie się prezentuje a jego białe ściany odbijają się od soczystej zieleni...

Do  dziś zachowała się tylko lewa oficyna rezydencji, właściwy korpus  budowli przestał istnieć już 1812 roku, a prawa oficyna spłonęła w 1914 roku... Dwór wybudowano w drugiej połowie XVIII wieku...

W 1802 roku do Żelazowej Woli przybył francuski guwerner młodych Skarbków,  Mikołaj Chopin i tu poślubił przyszłą matkę kompozytora, Teklę Justynę Krzyżanowską... Pomimo lansowanej w literaturze tezy o wielkim uczuciu Mikołaja i Justyny, związek ten nosił raczej znamiona małżeństwa zaaranżowanego przez hrabinę Skarbkową w trosce o przyszłość oddanej jej Justyny, 24-letniej panny, która nie miała większych nadziei na inne założenie rodziny z racji późnego jak na owe czasy wieku i braku majątku...

Już kilka miesięcy po przyjściu na świat małego Fryderyka rodzina musiała przenieść się do Warszawy, ponieważ  pracodawca Mikołaja Chopina, hrabia Skarbek, nieoczekiwanie uciekł przed wierzycielami za granicę...

Potem majątek w Żelazowej Woli przechodził z rąk do rąk, budząc coraz większe zainteresowanie wraz rosnącą legendą polskiego geniusza muzyki... Dopiero kiedy oficyna stała się własnością Towarzystwa  Przyjaciół Domu Chopina, w latach 1930 - 1931 budynek gruntownie przebudowano i urządzono w nim muzeum... We wnętrzu zgromadzono różnorodne pamiątki związane z kompozytorem oraz inne charakterystyczne dla epoki przedmioty... W czasie okupacji wiele z nich rozgrabili Niemcy m.in fortepian koncertowy Pleyel i dwa należące do Chopina fotele...

Zaraz po wojnie dworek i park stał się własnością skarbu państwa... Rozpoczęto renowację obiektu, wnętrzom nadano styl typowy dla okresu romantyzmu... W 1949 roku otwarto tu funkcjonujące do dziś muzeum biograficzne kompozytora...

Byłam zachwycona uroczym parkiem, jednak kiedy weszłam w progi dworku byłam rozczarowana ubóstwem eksponatów... Zastanawiałam się dlaczego  muzealnicy postawili na ascezę i minimalizm?  No cóż, w takim miejscu spodziewałam się więcej pamiątek po wielkim kompozytorze... 

Wiem, że zgromadzono sporą kolekcję pamiątek związanych z życiem i twórczością Fryderyka Chopina... Są rękopisy muzyczne, wydania dzieł, jego korespondencja, ikonografia historyczna, drogocenne przedmioty osobiste... Pomimo niesprzyjających wydarzeń historycznych pewna część spuścizny chopinowskiej jednak ocalała i pieczę obecnie nad kolekcją sprawuje Narodowy Instytut Fryderyka Chopina... Wszystkie pamiątki znajdują się w Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie, w Zamku Ostrogskich...

Wielka szkoda, że nie przekazano do Żelazowej Woli chociaż małej cząstki tych eksponatów... Utwory Chopina znane są na całym świecie... W jego twórczości kochają się przede wszystkim Japończycy czy też Koreańczycy i dlatego bardzo licznie odwiedzają Żelazową Wolę... Fascynują się bowiem twórczością Chopina i chcą także poznać  jego życie osobiste... Niestety, w tym dworku niewiele mogą zobaczyć... 

W pierwszym pomieszczeniu oglądamy  sekretarzyk, niewielki stolik, lampę naftową, jakiś rękopis, kilka książek, biały piec kaflowy... Tutaj,  za czasów Chopinów znajdowała się kuchnia, a potem stało się ono mieszkaniem Michała Skarbka... Pomieszczenie zostało urządzone jako pokój do pracy, gdzie właściciel zarządzał majątkiem, ale też mógł odpocząć...

Kolejne pomieszczenie w czasach Chopina, podzielone było poprzecznie na dwie izby... Obie wskazywano jako miejsce urodzenia kompozytora... Obecnie oglądamy tylko współczesny fortepian, popiersie Fryderyka i wazon z kwiatami... 

Wnętrza tego muzeum to nie tyle rekonstrukcja, ile fantazja, jako że o autentycznym umeblowaniu niewiele wiadomo, nie zachowały się  też żadne elementy oryginalnego wyposażenia...

W pokoju który prawdopodobnie należał do Skarbków jest kilka ciekawych dziewiętnastowiecznych mebli w stylu biedermeier, piękna porcelana, obrazy... Na jednym z nich przedstawiona jest wieś Żelazowa Wola... Jego autorem jest Józef Rapacki - malarz, grafik, rysownik, twórca sentymentalnych pejzaży... 

Jednym z ważniejszych eksponatów jest prezentowany w trzech szklanych gablotach rękopis nut Poloneza g-moll dedykowany Wiktorii Skarbek... Są też reprodukcje dokumentów związanych z narodzinami kompozytora pokazujące rozbieżności wokół daty jego urodzin... 

W dworku Chopina starano się stworzyć klimat polskiego dworku pierwszych dekad XIX wieku... Nie ma w nim jak już wspominałam przedmiotów, które należały do kompozytora... Został  również zmieniony układ izb... Teraz jest tutaj: pokój kominkowy, stołowy, salonik muzyczny, gabinet ojca, pokój matki i dziecka... Na uwagę zasługują belkowane stropy, ozdobione polichromią o motywach roślinnych... 

W jednym z pokoi na bielonej ścianie znajdują się reprodukcje portretów Fryderyka Chopina autorstwa: Marii Wodzińskiej i Elizy Radziwiłłówny... Są również widoki przedstawiające Warszawę... 

W kolejnym pomieszczeniu zawieszono wizerunki członków rodziny Chopinów...  Jest portret Mikołaja Chopina, Justyny Chopin z Krzyżanowskich, matki Fryderyka oraz Ludwiki i Izabelli Chopin, sióstr Fryderyka... Jest również portret Fryderyka Chopina  Leona Wyczółkowskiego wg obrazu Eugènéa Delacroix z około 1838 roku...

Moje oglądanie dworku Chopina dobiegło końca... Mimo wszystko cieszę się, że mogłam tu być gdzie uczczono  dom narodzin Chopina, jako miejsce pamięci... 

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...