Pszczyna - Muzeum zamkowe - część I

Gdy przyjechałam do Pszczyny, zobaczyłam tam wspaniały, biały pałac, zbudowany przez mojego teścia około 1870 roku w miejscu, gdzie wcześniej stał już podobny. Jest on bardzo francuski, tak jak większość, dużych, niemieckich domów z tamtego okresu. Urządzono go dość brzydkimi, ciężkimi i nazbyt złoconymi meblami, co niby miało być w stylu francuskim, a tak naprawdę nie było niczym innym jak tylko zwykłą niemczyzną.  Były tam liczne tarasy, rozległe ogrody oraz wiele rzeźb bez wyrazu. Dużo paradnego, ciężkiego luksusu, za to żadnego komfortu czy wygody i ani jednej łazienki.

Daisy Hochberg von Press    - Taniec na wulkanie

Zamkowy Park Pszczyński  doskonale znacie... Wielokrotnie przedstawiałam go na swoim blogu... Dzisiaj gdy za oknem szaro, ponuro i brzydko, postanowiłam zabrać Was do Zamku Pszczyńskiego... Z przyjemnością po nim oprowadzę...  Zamek w Pszczynie jest najpiękniejszym obiektem o charakterze rezydencjalnym na Górnym Śląsku... Byłam tam jesienią, w piękny, słoneczny i ciepły dzień... Szłam główną aleją parkową... Na jej końcu znajdowała się dawna rezydencja magnacka zbudowana w stylu neobarokowym... Za żadne skarby nie powinien jej przeoczyć miłośnik zamków i pałaców...

W XIX wieku jego właścicielami  byli książęta Anhalt-Cöthen-Pless, po nich budowla stała się własnością książąt Hochbergów z Książa... Pierwszy z tego rodu posiadacz zamku, Hans Heinrich  X, otrzymał od króla Prus, Fryderyka Wilhelma IV, tytuł księcia na Pszczynie, który stał się tytułem dziedzicznym...

Jego syn, Hans Heinrich XI dokonał rozbudowy zamku, i jemu też zawdzięczamy obecny kształt budowli, która nawiązuje do architektury francuskiej z XVII wieku... Po śmierci Hansa Heinricha XI, zamek stał się własnością Hansa Heinricha XV, który ożenił się z Marią Teresą, zwaną Daisy...

W czasie II wojny światowej i po niej, zamek na szczęście nie podzielił losu innych zamków tzn nie został zniszczony, ograbiony... Nie ucierpiały wnętrza jak i sam wystrój książęcej rezydencji Hochbergów...

Idziemy korytarzem zachodnim, na ścianach  znajdują się trofea myśliwskie, wśród nich są poroża jeleni i głowa żubra... Dochodzimy do sypialni cesarzowej Augusty Wiktorii w której znajduje się wielka, dwudrzwiowa szafa, okrągły stolik, intarsjowana komódka, wygodny fotel, sztychy na ścianach i zegar...

Salon dębowy w czasie I wojny światowej pełnił funkcję pokoju narad, w którym cesarz wraz ze swoim sztabem podejmował decyzje militarne i polityczne...

To wnętrze określane pokojem, służyło cesarzowi do indywidualnej pracy, korespondencji, przemyśleń i oczywiście do wypoczynku... Cesarz pracował przy ustawionym naprzeciw okna neobarokowym stole z przyborami do pisania lampą z abażurem oraz telefonem... Są też dwie ogromne szafy przeznaczone na mundury i bieliznę cesarza...  Na dalsze wyposażenie składają się kanapy, krzesła, fotele, parawan do przebierania...  Dalej jest Garderoba Cesarska, Sypialnia z łazienką...

W sypialni cesarza zachowały się prawie wszystkie elementy jej dawnego wyposażenia... Uwagę przyciąga barokowe łoże z baldachimem... Małe drzwi ukryte w boazerii prowadzą do łazienki... W pobliżu wnęki okiennej niewielki stolik w stylu biedermaier z XIX wieku... Na wyposażeniu są złocone krzesła  i fotele z herbami Hochbergów... Po zwiedzeniu parteru wychodzimy ponownie na korytarz do skrzydła zachodniego...

Monumentalna klatka schodowa i westybul powstały w wyniku przebudowy zamku w latach siedemdziesiątych XIX wieku... Trójbiegowe  kamienne schody prowadzą na pierwsze piętro zamku tzw. bel-étage... Nawiązują do Schodów Królowej w Wersalu...

W westybulu znajdują się dwie wazy ceramiczne, nawiązujące swym kształtem i dekoracją do starych waz chińskich... Po lewej stronie marmurowa ławka ogrodowa... Są też dziewiętnastowieczne, marmurowe rzeźby przedstawiające króla Ludwika XIV i Prządkę...

Klatkę schodową oświetla wykonana z brązu, rzeźbiona i złocona, neorokokowa  latarnia pochodząca prawdopodobnie z Francji z XIX wieku...

Bardzo dziękuje za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...