Barokowe miasto Noto - część I

I kiedy czegoś gorąco pragniesz,

to cały wszechświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu.

(Paulo  Coelho)

Na płaskowyżu z widokiem na dolinę Asinao, wśród gajów oliwnych, migdałowych i cytrusowych położone jest Noto, mały barokowy klejnot... Miasto zbudowane jest tak, jakby było scenografią teatralną albo filmową... Architekci tworzyli śmiałą architekturę i perspektywę w wyjątkowy sposób, bawiąc się liniami, krzywiznami, dekoracyjnością fasad, licznymi punttami, maskami,  niezliczoną ilością detali architektonicznych...

Wielkie trzęsienie ziemi 9 i 11 stycznia 1693 roku poważnie zniszczyło 54 miasta, miasteczka i wsie na Sycylii... W sumie zginęło 100 000 osób... Zrównane z ziemią, doszczętnie zniszczone  zostało również  Stare Noto  - Noto Antico, które powstało w 270 roku p.n.e....

Trzej znakomici architekci: Rosario Gagliardi, Paolo Labisi i  Vincenzo Sinatra, otrzymali zlecenie stworzenia od podstaw nowego miasta, położonego 13 km od starego... Miało stać się symbolem nadziei na lepszą przyszłość i zapewnić powstanie idealnego, pełnego harmonii i przepychu jednocześnie...   Trzęsienie ziemi dało tym młodym architektom sycylijskim, idealny teren do wzniesienia budynków w bardziej wyrafinowanym stylu barokowym...  Powstało nowe, wspaniałe  Noto, które dzisiaj możemy podziwiać...

Zatrzymujemy się na parkingu poniżej miasta... Idziemy aleją obsadzoną pięknymi drzewami, otoczoną Ogrodem Publicznym z kępami palm, kwitnącymi różowymi i bordowymi  bugenwilliami i fioletowymi Jacarandami... Wśród wspaniałej roślinności wyrastają marmurowe popiersia wybitnych, lokalnych osobowości... 

Do Starego  Miasta  wchodzi się przez  Porta Reale...  Monumentalne wejście w formie łuku triumfalnego, zbudowane na początku  XIX wieku... Bramę królewską  na własny koszt polecił  wznieść markiz Cannicarao z myślą o wizycie w Noto  Króla Dwóch Sycylii, Ferdynanda II Burbona... Na szczycie łuku znajdują się trzy symboliczne rzeźby: blankowana wieża, która oznacza moc i siłę miasta, Cirneco czyli chart sycylijski, symbol lojalności oraz pelikan symbol ofiarnej miłości...

Po przekroczeniu Porta Real, znajduje się główna oś, która przecina całe historyczne centrum: Corso Vittorio Emanuele... Wzdłuż Corso biegnie uporządkowany ciąg wspaniałych budowli barokowych...

Trzej architekci: Rosario Gagliardi, Paolo Labisi i  Vincenzo Sinatra wykorzystali miejscowy,  miękki wapień, w którym można było łatwo rzeźbić i tworzyć skomplikowane barokowe ornamenty... Wszystkie budowle przybrały złotawą, miodową barwę... Noto bardzo często określane jest jako "Kamienny Ogród"...  Nieopisany   urok i malowniczość sprawiły, że miasto zostało w 2002 roku wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO...

Architekci wytyczyli regularną siatkę ulic, wprowadzili widoki natury jako  nieoczekiwane uzupełnienie miejscowych panoram, wykorzystali wzgórza do budowy placów i licznych schodów, tak by stworzyć zaskakującą perspektywę... Miasto zostało podzielone na dwie części... W dolnej dzielnicy patrycjuszowskiej  były skromniejsze kwatery dla zwykłych mieszkańców, w górnej znajdowały się wspaniałe pałace, przepiękne place, barokowe domy, ratusz  i oczywiście kościoły... Tutaj każda budowla jest  niesamowita, jest barokowym arcydziełem... Gdy je oglądałam, fotografowałam to faktycznie czułam się jak w "Kamiennym ogrodzie"...

W tym mieście organizowany jest festiwal kwiatowy Infioratę di Noto, która od 1980 roku odbywa się zwykle w trzecią niedzielę maja... Wąska uliczka Via Corrado Nicolaci na całej długości pokrywa pachnący, barwny kobierzec kwiatowych płatków... Dywan kwiatowy ma 700 m² i składa się z 16 szkiców... W każdym roku jest inny temat... Infiorata di Noto to jedno z najpiękniejszych wydarzeń folklorystycznych i artystycznych na wyspie...

Na Via Corrado Nicolaci moją uwagę przykuwają  przepiękne, bardzo ozdobne balkony... Są one podpierane przez kamienne lwy, konie, nimfy, meduzy i mityczne stworzenia...

To był upalny, wiosenny dzień...  Promienie palącego słońca ogrzewały popołudniowe powietrze... Jesteśmy spragnieni, chce nam się pić... Nie ma problemu ze świeżymi sokami z granatu i pomarańczy... Gorzej jest z posiłkiem...

Dopiero około 16, 30 możemy zjeść pastę i sałatkę... Niestety, o osiemnastej godzinie opuszczamy Noto... Mamy kilkadziesiąt kilometrów do hotelu... Szkoda... Prawdopodobnie miasto  cudowne jest o zachodzie słońca a  tonące w mroku nocy, to wrażenia nie do opisania... 

Bardzo dziękuje za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...