Sanktuarium kalwaryjskie i II Niedziela Adwentu

 
Widzisz? w kościółek senny, pomroczny i pusty,

Przed ołtarz święty,

Przyszły pobożnym, tłumnie skupionym pochodem

Różnobarwne kaftany, zapaski i chusty

I wonią mięty

Biją z wstąg i z warkoczy nad dziew czołem młodem.

Tęczowym po świątyni tłum zaległ orszakiem

W blasku promieni,

Co pasmami wnikają poprzez pstre witraże.

Istnym jaskrem, bławatem, kąkolem i makiem

Kościół się mieni

W modrej mgle, którą dyszą złote trybularze.

Zda się, że do kościoła wbiegła cała łąka:

Z wszystkimi kwiaty,

Z wonią ziół z podniebnego ruszyła rozłogu,

Aby za łaskę rosy, za wiatr, za skowronki,

Za cudze szaty,

Klęknąwszy przed ołtarzem podziękować Bogu...

(Leopold Staff)

To było miesiąc temu... W piękny, jesienny sobotni poranek podążałam do Sanktuarium kalwaryjskiego... Już niemal na miejscu, pragnęłam nacieszyć oczy malowniczymi krajobrazami... Ku sanktuarium  niczym pielgrzym zmierzałam doliną pomiędzy dwoma pasmami niskich gór... Na stokach góry Lanckorońskiej  i góry Żar między złotymi, jesiennymi drzewami podziwiałam kompleks klasztorny...

Właściciel tych dóbr wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski na początku XVII wieku tworzy Kalwarię na wzór prawdziwej Drogi Krzyżowej Pana Jezusa w Jerozolimie... Powstała jako pierwsza Kalwaria i dała początek innym... Miała służyć rodzinie Zebrzydowskich jako miejsce modlitwy w czasie Wielkiego Postu... W pierwszej kolejności powstaje niewielki kościółek p.w. Matki Bożej Anielskiej...

Jeszcze w XVII wieku  Magdalena Czartoryska  powiększyła  kościół i dobudowuje istniejącą do dziś fasadę i dwie wieże przy elewacji frontowej... Świątynia jest murowana, otynkowana i pomalowana w ciepłych, jasnych kolorach... Wzniesiono ją w stylu manieryzmu niderlandzkiego... Kalwaria Zebrzydowska jest od wieków celem niezliczonych pielgrzymek i miejscem kultu Męki Pańskiej, a także czci Matki Bożej... 

Wchodzę do wnętrza bazyliki ozdobionego polichromią ... Ilekroć tutaj jestem, ten widok zapiera dech w piersiach i nie wiem na czym skupić wzrok... Od zawsze pobyt w tym miejscu budzi moje emocje... To co widzę na długo pozostanie w mojej pamięci... Od razu rzuca się w oczy bogactwo barokowego wystroju...

To prawdziwe dzieło sztuki... Sklepienie, ołtarze, chór, zaskakuje każdy szczegół... Z uwagą patrzę na niezwykłe sklepienie i polichromie usiane bajecznie, kolorowymi scenami... To dzieło Włodzimierza Tetmajera , cenionego przeze mnie malarza... Tutaj  widoczne są jego ulubione kolory; błękit, czerwień, zieleń i żółcień... Do bazyliki przylegają trzy kaplice: Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, św. Antoniego Padewskiego i kaplica Zebrzydowskich z cudownym obrazem Matki Boskiej Kalwaryjskiej... Obraz w tym miejscu znajduje się od 1641 roku... Wcześniej znajdował się w dworze Paszkowskich... Kiedy ukazały się na nim miały  krwawe łzy został przekazany do klasztoru...

Z  Sanktuarium, był bardzo mocno związany emocjonalnie Ojciec Święty Jan Paweł II, który przybywał tutaj wielokrotnie... Podczas jednej z pielgrzymek powiedział:" Kalwaria ma w sobie coś takiego, że człowieka wciąga(...). Pragnę złożyć u stóp Matki Bożej Kalwaryjskiej papieską różę, jako wyraz wdzięczności za to, czym była i nie przestaje być  w moim życiu."

Złota róża od tamtego czasu umieszczona jest obok obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej...

Wyposażenie jest bogato inkrustowane... Na ścianach liczne, duże obrazy... Moją uwagę przykuwa wczesnobarokowa ambona, chór muzyczny i dekoracja stiukowa... Opiekunami i stróżami Sanktuarium są,  z woli pierwszego fundatora, Mikołaja Zebrzydowskiego, Bracia Mniejsi w Polsce zwani bernardynami... I to właśnie za sprawą Braci Mniejszych, w XV wieku zaczęły powstawać pierwsze w Europie krajobrazowe sanktuaria pasyjne tzw. Ziemia Święta w miniaturze... Sprawiły to trudności i niebezpieczeństwo jakie pątnicy pokonać musieli w drodze do opanowanej przez Turków Jerozolimy... Pierwsza Kalwaria powstaje w okolicach Kordoby w XV wieku...

W 1999 roku  Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej (bazylika, klasztor i dróżki) zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO... Przyczyniły się do tego walory krajobrazowe, kulturowe i kultowe Kalwarii... Po opuszczeniu bazyliki  udałam się na dziedziniec arkadowy... Tutaj znajdują domy pielgrzymkowe, sklep z pamiątkami,  kawiarnia, restauracja... Na środku dziedzińca wznosi się kamienna figura Matki Bożej i  rośnie bardzo piękna wierzba płacząca... Na przeciw kawiarni, fontanna z figurą św. Franciszka z Asyżu... Nie mogę sobie odmówić pysznych, papieskich kremówek... Nie dziwię się, że Jan Paweł II, upodobał je sobie... Gdy będziecie w Kalwarii, koniecznie wstąpcie do klasztornej kawiarni... Tutaj naprawdę podają przepyszną kawę... W końcu przychodzi czas pożegnania  Kalwarii Zebrzydowskiej...

Do następnego razu!

A tymczasem nadeszła II Niedziela Adwentu... 

Wsłuchani w nawoływaniu proroka znad Jordanu - Jana Chrzciciela prostujmy drogi swojego życia, abyśmy mogli stać się, uczestnikami zbawienia...