Arezzo... jest piękne.

                                    

Szare, pochmurne dni, ciężkie, ołowiane  chmury wiszące nad ziemią, sprawiają, że wracam wspomnieniami do Toskanii i słonecznego Arezzo... Toskania   to jeden z najpiękniejszych włoskich regionów... Regionów, który od pierwszego spotkania  na zawsze pozostał w moim sercu... To jedyne miejsce na świecie, gdzie mogłabym zamieszkać bez chwili ... zawahania. Do Toskanii przyjeżdżam  dla cudownych krajobrazów, cennych zabytków, wspaniałych dzieł sztuki...i dla tutejszego klimatu. Latem wdycham gorące, wręcz parzące powietrze... Chodzę po suchej, nagrzanej ziemi, rodzącej najwspanialsze pomidory i pachnące zioła... Zapuszczam się w lasy, które są skarbnicą dorodnych borowików... Z nich przyrządzamy  przepyszną zupę... Jej zapach i smak pamiętamy  do kolejnego przyjazdu... Pierwszy raz Arezzo zobaczyłam w filmie "Życie jest piękne" - "La vita e' bella" Roberta Benigni'ego. W mieście kręcono niektóre sceny. Po Piazza Grande reżyser, grający głównego bohatera Guido jeździł na rowerze i krzyczał do  Dory: "Buongiorno principessa". Pragnęłam zobaczyć to miasto... Aż przyszedł czas, że je poznałam...

Kiedy chodzę starymi, wąskimi, krętymi uliczkami Arezzo, czuję i rozkoszuję się toskańską atmosferą... Miasto ma niezwykłą urodę... Zachwyca na każdym kroku... Tu i ówdzie widać fragmenty murów na których rosną kwitnące i owocujące  kępy kaparów... Mury pamiętają czasy Etrusków... To oni założyli  Arezzo w VII w. p.n.e... Domy mają charakterystyczny żółty i szary kolor... Plątanina wąskich, wysokich niczym tunele uliczek doprowadza mnie  na malowniczy, średniowieczny plac... Znajduje się w środku miasta... Jest wyjątkowo piękny... Opada w kierunku południowym... Ma formę trapezu... Wokół otaczają go ciekawe budowle z różnych epok... Wiele z tych budynków to pałace, zaprojektowane przez słynnego architekta Giorgio Vasari'ego... Jego rodzinny dom znajduje się  obok kościoła San Domenico... W Arezzo urodzili się i mieszkali; Francesco Petrarka  i Guido Monaco... W pobliskim miasteczku Carpese urodził się Michał Anioł...

Do Arezzo przyjechaliśmy we wtorek... Dwa dni po sławnym Turnieju Saraceńskiem, który odbywa się Piazza Grande w przedostatnią niedzielę czerwca i pierwszą niedzielę września...  Miasto wraca do swych średniowiecznych korzeni... Reprezentanci czterech dzielnic Arezzo przebrani w średniowieczne stroje maszerują ulicami miasta aż do Wielkiego Placu... Na placu znajduje się drewniana, obrotowa kukła Buratto przedstawiająca Saracena uzbrojonego w pałkę i tarczę... Reprezentanci jadąc na koniach muszą w nią  trafić lancą,  unikając jednocześnie uderzenia... Budynki na Piazza Grande przystrojone są rycerskimi tarczami i chorągwiami czterech dzielnic... Każda dzielnica również jest udekorowana... Prawie na wszystkich kamienicach łopoczą  kolorowe chorągwie.

Lubię toskańskie miasteczka... Oglądam, fotografuję fasady domów... Często brakuje im tynków... Posiadają znaczne ubytki albo są nieotynkowane... Mają w sobie urok niepowtarzalności... Domy są przyklejone jeden do drugiego... Ich fasady są różnej wysokości... Prawie przez cały dzień, żaluzje są zamknięte... Najczęściej są koloru brązowego, żółtego i zielonego... Przewody elektryczne prowadzone są po murze albo zwisają bardzo nonszalancko... Podobnie jest z rurami kanalizacyjnymi które opuszczane są po fasadzie budynku... Mnie tutaj to wcale nie drażni, mnie się to nawet bardzo podoba... Ma swój klimat...  Sklepiki swoje towary wystawiają na zewnątrz... Przed domami ustawione są donice z drzewkami oliwnymi, liśćmi laurowymi, estragonem, rozmarynem, bazylią, oleandrami... A wieczorem, kiedy minimalnie schłodzi się powietrze ich zniewalający zapach unosi się w powietrzu... Zawsze kuszą mnie zaułki, balkoniki i maleńkie podwórka z mini ogródkami, z donicami pełnymi rosnących pomidorów i krzaków winorośli... Nie potrafię przejść obojętnie obok takiego widoku...

Pełno tutaj sypiących się zabytków, które wołają o pomoc i szybką renowację... Jednak  życie w toskańskich miasteczkach toczy się powoli... Nikt się nie spieszy, nikt się takimi drobiazgami nie przejmuje... Każdy ma czas na filiżankę dobrej kawy, na pogaduszki z sąsiadką... W Arezzo niewiele jest pomników... Jeden poświęcono Petrarce drugi Fossombroni'mu...  Vittorio Fossombroni,  urodził się w Arezzo... Ciekawa  postać...  Był matematykiem, inżynierem, ekonomistą,  dyplomatą Napoleona Bonaparte...

Warto przyjechać do Arezzo i poznać tę wspaniałą toskańską perełkę... W tym malowniczym  miasteczku  zachowało się wiele cennych zabytków... Uważam, że jest bardzo ciekawe i atrakcyjne...  Dodatkowym jego plusem jest niewielka ilość turystów... Jest naprawdę piękne i "Życie jest piękne"... Musi tak być, skoro docenił go i pokazał w swoim filmie sam Roberto Benigni...  M.in dlatego marzyłam aby poznać ten toskański klejnocik... Żal mi opuszczać Arezzo... Jeszcze jedno spojrzenie... Mam nadzieję, że może je znowu kiedyś zobaczę...

Bardzo dziękuję za odwiedziny i pozostawione komentarze...

Serdecznie wszystkich pozdrawiam...