Tradycyjne szopki krakowskie...

Sens życia i wiara w człowieka nie bierze się z pustki,

lecz pielęgnowania tradycji i ocalenia pamięci zbiorowej, 

która stanowi o przyszłości i wielkości narodu.  

Jerzy Waldorff

Kiedy przychodzi pierwszy czwartek grudnia,   już od samego rana do Krakowa ściągają tłumy turystów z różnych stron  Polski i świata... Przyciąga ich tutaj magia krakowskich szopek... Wczoraj w stolicy Małopolski odbył się 70 Konkurs organizowany przez Muzeum Historyczne... Jeżeli ktoś był  chociaż raz w magicznym mieście w czasie Konkursu, ten zrozumie mój zachwyt nad tą imprezą... 

Dwa lata temu miałam szczęście być tutaj... A wczoraj, skoro świt wyjechałam do Krakowa... Idąc ulicą Floriańską, miasto było jeszcze senne... W oddali majaczył kościół Mariacki... Co chwilę,  bardzo spiesznie, mijali mnie szopkarze ze swoimi ozdobnymi dziełami... Wchodząc na Rynek Główny promienie słoneczne, delikatnie muskały Sukiennice... Niektórzy z nich mają tutaj swoje stałe stanowiska...

Z każdą kolejną minutą przybywa coraz więcej szopkarzy, którzy szukają  atrakcyjnego miejsca u stóp Pomnika Adama Mickiewicza... Tłum turystów również gęstnieje i coraz trudniej podejść do szopek... Zewsząd słyszę ochy i achy... Ja też nie jestem obojętna na dzieła sztuki rękodzielniczej... I nie stoję potulnie... Oczywiście, że wzdycham i podziwiam a nawet przepycham się aby sfotografować którąś z szopek...

Szopki krakowskie są prawdziwymi arcydziełami sztuki i dlatego wzbudzają wiele zachwytu... Muszą przecież być piękne bo konkurują o doroczną nagrodę... A kiedy promienie słoneczne oświetlają pomnik wieszcza, szopki przyozdobione, cekinami, folią aluminiową, szkiełkami, celofanem, blaszkami... Migocą jakby były wysadzane brylantami.

Szopki krakowskie to piękne wysmukłe budowle z wieżami... Zawierają detale charakterystyczne dla architektury Krakowa... Możemy zobaczyć wieże Kościoła Mariackiego, Bramę Floriańską, Wieżę Ratuszową, Barbakan, Kopułę Kaplicy Zygmuntowskiej...  Prawie każda szopka ma godło... Na szczycie wież umieszczone są biało-czerwone flagi... Wewnątrz szopki Święta Rodzina, Trzej Królowie, Pasterze, Aniołowie, postaci z legend, polityki i historii... Szopki są podświetlane, a gdy padają na nie promienie słońca, ich magia się potęguje bo tkwi w barwie i blasku... Przeciskam się przez gęsty tłum otaczający  Pomnik Mickiewicza... Chcę nie tylko zapamiętać piękno i atrakcyjność szopek, ale zrobić jeszcze kilka zdjęć... Muszę się spieszyć... Zbliża się bowiem południe...

Kiedy o 12 -tej godzinie rozległy się dźwięki hejnału z wieży Mariackiej, twórcy szopek barwnym korowodem z kapelą ludową, przechodzą wokół Rynku Głównego... Na estradzie następuje prezentacja... Następnie korowód udaje się do Muzeum - Pałacu Krzysztofory... Prezentacja szopek to piękna  tradycja, która rozpoczęła się w 1937 roku... W czasie II wojny światowej zaprzestano organizowania konkursów,  wznowiono je w 1945 r... Mam nadzieję, że w przyszłym roku też przyjadę  na Konkurs do Krakowa...  I tak jak wczoraj, będę podziwiać przepiękne szopki... Tutaj nie zobaczymy takiej samej, każda jest inna, z czego innego zrobiona... Będę podziwiać postaci biblijne, legendarne, polityczne, historyczne...  Jeszcze mam dużo czasu, wyruszam  podziwiać Jarmark Adwentowy...